ΤΑ ΚΑΚΑ ΑΚΟΠΩΣ ΚΤΩΝΤΑΙ

Τ  Α     Κ  Α  Κ  Α     Α  Κ  Ο  Π  Ω  Σ     Κ  Τ  Ω  Ν  Τ  Α  Ι



Τα πρώτα χρόνια - το είπαμε πολλές φορές αυτό - που περνούν ξέγνοιαστα και χωρίς καμμιά υποχρέωση, είναι τα πρώτα πέντε - έξι χρόνια, από τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο αυτό. Στο καιρό μου, αρχίζαμε από το νηπιαγωγείο, στα  πέντε - πεντέμισυ χρόνια. Τωρα που γίναμε πολιτισμένοι και πολύ προοδευμένοι  Ευρωπαίοι, αρχίζουμε αρκετά πιό νωρίς στους παιδικούς  σταθμούς, στα  τέσσερα ή και τρία χρόνια. Μάλιστα, κάποια  παιδιά εργαζόμενων μητέρων, αρχίζουν σαν βρέφη, καθώς πολλοί τέτοιοι σταθμοί είναι βρεφονηπιακοί.

Ως εδώ καλά πάνε τα  πράγματα, παιχνίδι  και αμεριμνησία όλη τη  μέρα. Αλλά στον κόσμο αυτό, όλα έχουν μιά αρχή και ένα τέλος. Και στην προκειμένη περίπτωση, το τέλος αυτό βρίσκεται στο τέρμα  του νηπιαγωγείου, ύστερα  αρχίζουν σιγά σιγά για να να μην έλθουν απότομα τα πράγματα, οι  σχολικές υποχρεώσεις  με τα διαβάσματα  και τα άλλα σχετικά. Κάποτε τελειώνει το σχολείο  της κατώτερης  εκπαίδευσης, πάμε  λοιπόν στη  μέση εκπαίδευση, γυμνάσιο και λύκειο. Οπου τα πράγματα  σφίγγουν σαν τανάλια  οδοντογιατρού, και βάσανο μεγάλο περιμένει τον πιτσιρίκο που έχει μπή τώρα στην εφηβεία με τα δικά της βάσανα. Και έρχονται οι καθημερινές εξετάσεις μπροστά στο μαυροπίνακα, τα έκτακτα  διαγωνίσματα και τα υπόλοιπα.

Πολύς κόπος  αυτός, έτσι δεν είναι ; Αλλά  δεν γίνεται  κι αλλοιώς, με τί εφόδια θα βγείς στην κοινωνία αν δεν έχεις προπαρασκευαστεί νωρίτερα ; Και πάνω σ΄όλα  αυτά, νά σου και τα φροντιστήρια, μιά αληθινή γάγγραινα στην οποία η χώρα μας νομίζω ότι έχει την παγκόσμια αποκλειστικότητα. Και φώς στον ορίζοτα δεν βλέπω να έρχεται σχετικά μ΄αυτό το θέμα.

Κάποτε τελειώνει και  η μέση εκπαίδευση  μαζύ με τα φροντιστήριά της. Και ιδού ο νεαρός ή  η νεαρή, που  μπαίνουν σε μιά σχολή ανώτερη ή  ανώτατη. Ποιά  σχολή ; Λοιπόν, στη χώρα μας υπάρχουν περισσότερες σχολές από τα αστέρια του  ουρανού, πολλές από αυτές μάλιστα δεν έχουν πεδίο εφαρμογής στην καθημερινή  πρακτική. Τέλος  πάντων, τελειώνει και η φοίτηση σε μιά  σχολή, και τώρα αρχίζουν τα πολύ δύσκολα. Το να βρή δουλειά ο νεαρός ή  η νεαρή, που τόσα  χρόνια κόπιασε και  ίδρωσε μέχρι να τελειώσει τους κύκλους των σπουδών. Στις οποίες  σπουδές, ξεχάσαμε  να προσθέσουμε  και τα μεταπτυχιακά και τα μάστερς, πράγματα που δεν τα γνώριζαν καθόλου οι παλιότερες γενιές.

Λοιπόν, κάποιοι βρίσκουν εργασία, καλά είναι τα πράγματα, εργάζονται οκτώ ή και περισσότερες  ώρες την ημέρα. Κόπος μεγάλος, αν  αναλογιστεί  κανείς ότι αυτή  η ιστορία θα κρατήσει τριανταπέντε ή σαράντα χρόνια. Το πόσο απεχθάνεται ο άνθρωπος τη δουλειά, τη δουλειά που συνήθως δεν είναι της αρεσκείας του, φαίνεται από το γεγονός ότι περιμένει εναγωνίως να έλθει η περίοδος των διακοπών για να πάρει την άδεια  από τη δουλειά του. Της οποίας άδειας οι μέρες  φεύγουν σαν το  φύσημα του  ανέμου, και πάλι αναγκάζεται να ξαναγυρίσει στο μαγγανοπήγαδο.

Αν αυτή την εξέλιξη  είναι δύσκολο να την υποφέρει  κανείς, πόσο  πιό δύσκολη είναι η κατάσταση γι αυτούς που δεν βρίσκουν καθόλου  δουλειά, έστω αυτήν  που θα τους γινότανε φορτίο. Που μένουν άνεργοι ύστερα από τόσες ταλαιπωρίες, τόσο άγχος και  μελέτη πολλών χρόνων. Και που αρκούνται  στο να εισπράττουν  τα πενιχρά επιδόματα  ανεργίας και να τρέχουν διαρκώς πάνω κάτω, ψάχνοντας να βρούνε κάποια  δουλειά. Η οποία πολλές φορές δεν έχει καμμιά σχέση με την επιστήμη που έχουν σπουδάσει, όλοι ξέρουμε για  επιστήμονες που επαγγέλονται τα γκαρσόνια, τους  ιδιοκτήτες σνακ μπαρ  ή  καφετέριας, ακόμα και υπάλληλο της καθαριότητας του δήμου είδαμε  αυτές τις μέτρες σε τηλεοπτική εμφάνιση, που μάλιστα δήλωσε ότι ήταν ευχαριστημένος επειδή είχε κάποια εργασία.

Τί λέει το γνωστό  ρητό ; Τα καλά κόποις κτώνται. Λοιπόν, έγιναν όλοι  αυτοί οι κόποι που λέγαμε, αλλά βλέπετε αραγε αυτή την εποχή να  αποκτάται και κάτι το καλό, δηλαδή μιά αξιοπρεπής εργασία, με την  οποία ο κόπσς που έγινε επί πολλά χρόνια, να απέφερε τα καλά ; Οπου κι αν γυρίσετε το κεφάλι σας, θα δείτε  ότι ο κανόνας  αυτός, πολύ συχνά παραβιάζεται από την πραγματικότητα, ότι πολλές φορές οι κόποι σου δεν ανταμοίβονται όπως πρέπει.

Ας υποθέσουμε τώρα, ότι δεν θέλεις να καταβάλεις καθόλου  κόπους, αλλά συγχρόνως και να αποκτήσεις αυτά που θέλεις. Μπορεί  να γίνει αυτό  σήμερα ; Και βέβαια, ίσα ίσα σήμερα είναι που γίνεται αυτό, στα παλιά χρόνια δεν ήταν κατορθωτό, τουλάχιστον σε κάποια έκταση, δεν μπορούσε να αποτελεσει κατά κανένα τρόπο κανόνα εφαρμόσιμο.

Ερωτώ τώρα και ζητώ  να απαντήσει ο καθένας ευθέως και με πάσαν ειλικρίνεια. Χρειάζεται πολύς κόπος, ίσως ούτε  και λίγος, για να  εξασκηθεί κανείς στο να  μπαίνει κρυφίως σε ξένα σπίτια, και να μαζεύει από αυτά ότι του είναι χρήσιμο, ότι μπορεί να πουλήσει και να αποκομίσει πανεύκολα χρήματα ; Ακόμα κι αν δεν απαντήσετε,  δηλώνω ότι αυτού του είδους η  « εργασία », δεν απαιτεί για την εκμάθησή της, κανένα πανεπιστήμιο, καμμιά τεχνική σχολή, κανενός είδους προετοιμασία. Το μόνο που χρειάζεται, είναι  μιά γενναία δόση θάρρους - μάλλον θράσους - και αυτοπεποίθησης, που αν δεν την έχεις, να αρχίσεις  δεν μπορείς. Και όταν βάλεις μπρος αυτού του είδους τη δουλειά, θα δείς ότι τα κακά ακόπως κτώνται. Επειδή είναι γνωστό, ότι η κοινωνία θεωρεί τη διάρρηξη ενός σπιτιού κακό πράγμα.

Χρειάζεται καμμιά σχολή για να μάθεις να αρπάζεις τσάντες ή ότι άλλο μπορείς να αρπάξεις εν μέση οδώ, και κατόπιν να  απομακρυνθείς αξιοπρεπώς από τον τόπο της αρπαγής, της κοινώς λεγόμενης κλεψιάς ; Απολύτως  καμμιά, άλλωστε  τέτοιες σχολές  δεν υπάρχουν πουθενά, μόνος σου θα ανακαλύψεις τους τρόπους της κλοπής, που άλλωστε είναι εύκολοι. Και η κλοπή θεωρείται από την κοινωνία και το νόμο σαν μιά κακή πράξη, όπως και η διάρρηξη, αλλά το ζήτημα είναι ότι σου λύνει πολλά προβλήματά σου.

Πολύ περισσότερα χρειάζονται να έχεις,  από ότι η τέχνη της διάρρηξης και της « αρπαχτής », όταν πρόκειται για ληστεία. Που υποχρεωτικά πρέπει να είναι ένοπλη, πώς θα υποχρεωθεί ο ληστευόμενος να παραδώσει τα χρήματα από το ταμείο του, αν  δεν τον απειλήσεις με κάποιο όπλο, μαχαίρι ας πούμε, ή  καλύτερα ένα περίστροφο ; Και  εδώ χρειάζεται θρασύτητα, και μάλιστα πολύ πιό μεγάλη από κάθε άλλο είδος παράνομης αρπαγής ξένης περιουσίας. Αλλά ούτε και γι αυτή την περίπτωση μπορείς να βρείς κάποια σχολή για να σπουδάσεις την τεχνική της επιχείρησης αυτής. Μόνος θα τα μάθεις όλα, λίγη τόλμη και όλα θα πάνε  Ο.Κ.

Το να κάνεις απάτες  σε βάρος κάποιων άλλων, και να  πρσπορίζεσαι  χρήματα αρκετά ή και πολλά, δεν χρειάζεται  επίσης ειδικές γνώσεις που θα τις αποκτήσεις σε κάποια σχολή. Ισως θα πρέπει να το έχεις στο  αίμα σου κατά τη  λαϊκή έκφραση, που ισοδυναμέι με το  « να το έχεις στο Ντι - Εν - Έϊ σου ». Κι εδώ χρειάζεται θράσος, πολύ  θράσος να να προχωρήσεις στο ευγενές στάδιο της απάτης, στο να γίνεις ένας μεγάλος και διάσημος απατεώνας. Και αυτό το θράσος, δεν αποκτάται με κανένα τρόπο, ούτε από σχολές, αλλά ούτε  και με την πείρα που θα πάρεις από άλλους απατεώνες, γενικά το θράσος δεν διδάσκεται.

Βέβαια, υπάρχουν και  κάποια  « κακά », που χρειάζονται  ειδικές γνώσεις, μάλιστα ακόμα και υψηλή τεχνολογία. Το να κάνει  πλαστά χαρτονομίσματα, δεν είναι δουλειά του κάθενός, το  « κακό » αυτό δεν αποκτάται καθόλου  ακόπως. Χρειάζεται  πολλές σπουδές - ακόμα και σε πανεπιστήμια που σου διδάσκουν  τεχνολογία - αλλά  και πρακτική  εξάσκηση που απόκτάται κι αυτή  με πολλούς κόπους. Οπότε, στην περίπτωση αυτή, θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε τη σκέψη μας, με το  « υπάρχουν και κακά που κόποις κτώνται ».

Αυτά είναι τα σύν στις περιπτώσεις παράνομης αρπαγής ξένων περιουσιακών στοιχείων. Καμμιά σχολή δεν χρειάζεται να βγάλεις, αυτό είναι το σίγουρο, ούτε βέβαια και τίποτε μεταπτυχικά και μάστερς σού χρειάζονται  για να ασκήσεις το ευγενές επάγγελμα του κακοποιού. Αλλά υπάρχουν και τα αρνητικά, τα μείον της ιστορίας αυτής. Όπως ξέρουμε, πολλές φορές πηγαίνει η  στάμνα στη  βρύση, αλλά  κάποια  φορά σπάει. Και στις περιπτώσεις μας αυτές, η σπασμένη στάμνα είναι η σύλληψη του  δράστη από ένα  αστυνομικό όργανο, είναι κι αυτό μέσα στις πιθανότητες, και μάλιστα πιθανότητες που μπορεί να είναι και πολλές.

Και λοιπόν, τί  έγινε ; Πήρε από  το δικαστή μιά  ποινή, ας πούμε δυό χρόνια στη στενή. Υστερα από τις « εισπράξεις  » που έχει κάνει και την πολλή δουλειά που είχε, καιρός είναι να ξεκουραστει λιγάκι, να πάρει  δυνάμεις για  τη δράση που θα  έχει μετά την έξοδο. Εξ άλλου, το ξέρεις αυτό, το να το σκάσεις από της φυλακής τα σίδερα δεν είναι ακατόρθωτο, αρκετοί το έχουν  καταφέρει, γιατί να μην το καταφέρει κι αυτός ;

Συμπέρασμα : Ξέρουμε ότι τα καλά κόποις κτώνται. Αλλά στη σύγχρονη εποχή, μπορείς να κάνεις πολλούς κόπους  και καλά να μην αποκτήσεις. Και να χωρίς να κάνεις σχεδόν καθόλου κόπους, να αποκτήσεις διάφορα πράγματα. Που για άλλους μεν θα είναι  « κακά », για σένα όμως θα είναι καλά, πολύ καλά. Εγινε κατανοητό αυτό, έτσι δεν είναι ;