Π Ρ Ω Τ Α Ν Α Τ Ο Ν Β Ρ Α Σ Ο Υ Μ Ε
Εδώ και μερικές δεκαετίες, μας ήλθε από τις Ενωμένες Πολιτείες και μιά καινούργια μόδα, ο ελεύθερος έρωτας. Εγινε η πασίγνωστη « σεξουαλική επανάσταση » από το ασθενές φύλο, που μ΄ αυτό τον τρόπο διεξεδίκησε ένα ακόμα δικαίωμα που υποτίθεται ότι το είχαν μόνο οι άντρες. Και μέσα σε χρόνο μηδέν, ο καινούργιος τρόπος συμπεριφοράς στο ερωτικό πεδίο, έγινε συνήθεια, έγινε καθεστώς. Και από τις Πολιτείες, ήλθε αμέσως στην Ευρώπη, κι επειδή Ευρώπη είναι και η χώρα μας, ήλθε και σε μάς.
Περί ορέξεως κολοκυθόπηττα. Θέλεις να έχεις ελευθερία στις ερωτικές κινήσεις σου, να αλλάζεις τους άντρες ( ή τις γυναίκες ) σαν πουκάμισα, σ΄εμάς δεν πέφτει κανένας λόγος. Το αν θα υπάρχουν κάποιες συνέπειες σ΄αυτή την υπόθεση, κι αυτό δεν μας νοιάζει ποσώς, κάνε ότι θέλεις και λογαριασμό μην δίνεις σε κανένα. Σε ζητήματα που υπάγονται στα απόρρητα προσωπικά δεδομένα του καθενός, ο καθένας κάμνει ότι θέλει, έτσι λέει και ο φίλος Ιταλοέλληνας Σινιόρ ντα Φέρμο. Και οφείλουμε όλοι να συνταχθούμε μ΄αυτήν την άποψη, που άλλωστε την υπαγορεύει και το Σύνταγμα.
Αλλά τα απόρρητα προσωπικά δεδομένα, δεν είναι και τόσο απόρρητα όσο φαίνονται. Κάθεσαι στην πολυθρόνα σου και ανοίγεις με το τηλεχειριστήριο την τηλεόρασή σου. Παίζει μιά αμερικανική ταινία, άλλωστε το ενενήντα πέντε τοις εκατό των προβαλλομένων ταινιών, είναι αμερικανικές. Λοιπόν, δεν περνούν πέντε λεπτά, και ιδού μιά εξόχως πρωτότυπη σκηνή εκτυλίσσεται επί της μικρής οθόνης. Ενας άνδρας που μόλις έχει γνωριστεί με μιά γυναίκα, κάπου σε ένα μπαρ όπου έπιναν το ουϊσκι τους, προχωρεί με την καινούργια γνωριμία του στο σπίτι της, μπαίνουν και οι δυό τους στο υπνοδωμάτιό της, και εκεί επακολουθούν συνταρακτικά πράγματα που δεν τα ξέραμε καθόλου, τώρα έρχονται στο φώς. Μάλιστα, αυτό βλέπουμε στις περισσότερες ταινίες, κι αν δεν πρόκειται για μιά τόσο πρόσφατη γνωριμία, δεν είναι πάντως και πολύ παλιά, άντε να πούμε δύο - τριών ημερών.
Αυτά άρχισαν στα τέλη της δεκαετίας του 1960, στην αρχή κάπως συμμαζεμένα, αλλά όσο περνούσε ο καιρός πλήθαιναν ολοένα. Και όλα πήγαιναν καλά και ωραία. Αλλά μέχρι κάποια στιγμή που το πράγμα άρχισε να μπερδεύεται καπως. Σε ένα νησί της Κεντρικής Αμερικής, την Ισπανιόλα, και συγκεκριμένα στο δυτικό τμήμα της που αποτελεί τη δημοκρατία της Αϊτής ( το ανατολικό τμήμα είναι η Δομινικανική δημοκρατία ), παρουσιάστηκε μιά καινούργια αρρώστεια που δεν την ήξερε κανένας μέχρι τότε. Στην πραγματικότητα, η αρρώστεια αυτή δεν είχε υπάρξει ποτέ στο παρελθόν, αυτό ήταν σίγουρο. Ο παράγοντας που προκαλούσε την ασθένεια αυτή, ήταν ένας ολωσδιόλου καινούργιος ιός, ο HIV, έτσι είναι τα αρχικά του στα αγγλικά. Και τι έκαμνε αυτός ο ιός ; Κατέστρεφε το αμυντικό σύστημα του ανθρώπου, ο οποίος, μη έχοντας πιά αμυντικές δυυνάμεις, υπέκυπτε σε κάποια μικροβιακή ή ιογενή ασθένεια που αλλοιώς θα μπορούσε να την ξεπεράσει εύκολα. Η ασθένεια μεταφέρθηκε στις Ενωμένες Πολιτείες μετά από λίγο διάστημα.
Τους πρώτους καιρούς και για αρκετό διάστημα, πιστεύοτανε ότι η ασθένεια προσβάλλει μόνο τους ομοφυλόφιλους, γιατί τα κρούσματα περιοριζόντουσαν σ΄αυτούς,. Αλλά μετά από κάποιο διαστημα, ανακοινώθηκαν κρούσματα ανάμεσα σε « νορμάλ » ανθρώπους. Και τότε κατάλαβαν όλοι, ότι διακρίσεις των ασθενειών σε « ασθένειες των ομαλών » και των « ανώμαλων », ή δεν υπάρχει, ή είναι σχετικά μικρή. Στην προκειμένη περίπτωση πάντως, παρατηρήθηκε ότι οι γυναίκες προσβάλλονται δέκα φορές πιο εύκολα από ότι οι άντρες, κι αυτό οφείλεται σε καθαρά ανατομικά αίτια που ευνοούν την εγκατάσταση του ιού.
Η εμφάνιση της ασθένειας αυτής - που μεταδίδεται εύκολα και με την « ερωτική » επαφή - μπέρδεψε πολύ τα πράγματα. Αλλά πριν πάρουν χαμπάρι τί συνέβαινε, μολύνθηκαν εκατομμύρια άνθρωποι σε πολλές περιοχές της γής. Κάποτε όμως, έγινε φανερό ότι εντατικά προφυλακτικά μέτρα έπρεπε να παίρνονται στον « ελεύθερο » έρωτα, χάριν του οποιου είχε γίνει πριν από δυό δεκαετίες η « σεξουαλική επανάσταση ». Ηταν ένα είδος τιμήματος που έπρεπε να πληρώνουν οι επαναστάτες, όλα στον κόσμο αυτό έχουν ένα τίμημα. Με την ευκαιρία πάντως αυτή, πρέπει να αναφερθεί η φράση που έγραψε ο βραβευμένος με Νομπέλ λογοτεχνίας Τζων Σταϊνμπεκ σε ένα μυθιστόρημα του. Λέει λοιπον ο αμερικανός συγγραφέ-ας : « Ερωτας που γίνεται με « προφυλάξεις », δεν είναι καθόλου έρωτας ».
Παρ΄όλο τον κίνδυνο που παραφυλάγει και που δημιουργεί καινούργιους άρρωστους από την ασθένεια ( για την οποία έχουν βρεθεί αρκετά αποτελεσματικά αλλά πολύ ακριβά φάρμακα ), ο ελεύθερος έρωτας εξακολουθεί να θριαμβεύει. Είναι πολύ δύσκολο να κόψει κανείς μιά συνήθεια που τον ευχαριστεί ιδιαίτερα. Εδώ λένε στον άρρωστο που έχει πάθει καρδιακό έμφραγμα ότι δεν πρέπει ούτε να βλέπει τα κουτιά των τσιγάρων, κι αυτός καπνίζει αρειμανίως ένα ή περισσότερα πακέτα την ημέρα.
Αυτά για τη σεξουαλική επανάσταση της Αμερικής, που ήλθε ύστερα στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Η ιστορία αυτή στοίχισε ακριβά με τον άτιμο τον ιό που ήλθε απρόσκλητος, και έβαλε πολύ κόσμο σε μεγάλους μπελάδες. Αλλά αν αυτή η επιδημία απλώθηκε σε κάποιο βαθμό μέχρι αρκετά σοβαρό στις πολιτισμένες χώρες, μιάς και πρόλαβαν οι άνθρωποί τους να πάρουν τα μέτρα τους, αλλοιώς εξελίχθηκαν τα πράγματα στους υπανάπυκτους λαούς. Η Νότια Αφρική βρίσκεται σε δραματική κατάσταση, σχεδόν τα ίδια γίνονται και στις χώρες της Κεντρικής Αφρικής, εκτός από εκείνες στις οποίες επικρατεί το Ισλάμ, όπου οι ελεύθερες σχέσεις είναι απαγορευμένες από το Κοράνι. Στην υπόλοιπη Κεντρική και Νότια Αφρική, οι σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών ήσαν πάντοτε ελεύθερες. Η μοιχεία είναι κάτι το απόλυτα « φυσικό », θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν θεωρείται κάτι το μή ηθικό.
Στη Βραζιλία, όπου τα ήθη είναι γενικά χαλαρά, υπάρχει μεγάλη εξάπλωση της αρρώστειας, περισσότερη από τον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο. Στη χώρα αυτή, όπως και στις Αφρικανικές χώρες, δεν έγινε καμμιά σεξουαλική επανάσταση, κι από πριν, από πολύ καιρό, υπήρχε χαλαρότητα χωρίς επανάσταση. Το χειρότερο είναι, ότι οι χώρες αυτές είναι φτωχές και δεν μπορούν να προσφέρουν καλή φαρμακευτική θεραπεία στους άρρωστους και τους φορείς του ιού, δουλειά που την αναλαμβάνουν τα κράτη, που είναι φτωχά στις περιοχές αυτές.
Πριν λίγες μέρες, ακούστηκε σε μιά αμερικανική ταινία, μιά συζήτηση σχετικά με τους ερωτικούς δεσμούς που είναι συχνά πολύ επικίνδυνοι. Μιά από τις γυναίκες που ήσαν παρούσες στη συζήτηση, είπε τότε το παρακάτω χαριτωμένο : « Λοιπόν, για να πλαγιάσουμε με έναν άντρα, καλό θα ηταν να τον βράσουμε πρώτα ». Αυτό για να απολυμανθεί και να μην μεταδίδει την αρρώστεια. Εξυπνη η ατάκα, έτσι δεν είναι ;
Μπορούμε να κάνουμε μερικές σκέψεις πάνω στο θέμα. Επειδή δεν μπορούμε να βράζουμε τους ανθρώπους με τους οποίους θα συνάψουμε μιά ερωτική σχέση ή θα τους παντρευτούμε, το λογικό θα ήταν να κάνουμε πριν τον παραμικρό ερωτικό « εναγκαλισμό », ένα τεστ για να διαπιστώσουμε ότι δεν πάσχει, ούτε είναι φορέας. Και όχι μόνο αυτό. Αν είναι αρνητικό το τεστ, θα πρέπει να το επαναλάβουμε μετά από τρεις μήνες, εννοείται και πάλι χωρίς καμμιά επαφή « τρίτου είδους ». Και γιατί αυτό ; Επειδή μπορεί να είναι μολυσμένο το άτομο, αλλά να μη φαίνεται στην πρώτη εξέταση, να βγεί το τεστ ψευδώς αρνητικό. Χρειάζεται να μεσολαβήσει ένα τρίμηνο, για να είναι αξιόπιστο το αρνητικό τεστ. Και ακόμη, υπάρχουν περιπτωσεις που το άτομο πάσχει ή είναι φορέας, αλλά ποτέ δεν βγάζει θετικό τεστ. Κι αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο όπως είναι φανερό.
Αλλά όπως είναι επίσης φανερό, τέτοιου είδους αμέτρητα τεστ, είναι αδυνατο να γίνουν, αλλά και οι ιδιοι οι ενδιαφερόμενοι δεν είναι καθόλου διατεθημένοι να τα κάνουν. Τί πρέπει να γίνει λοιπόν ; Μάλλον τίποτε, το παίζουμε κορώνα γράμματα, και ότι προκύψει. Αλλά το πράγμα θα έχει το ρίσκο του, αυτό να λέγεται. Και το ρίσκο δεν είναι ποτέ μιά καλή επιλογή, όποιος φυλάει τα ρούχα του, έχει τα μισά, αυτό ξέρουμε από καιρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου