LA PUTAIN RESPECTUESE

L  A     P  U  T  A  I  N     R  E  S  P  E  C  T  U  E  U S  E

Όταν ρωτήσετε έναν οποιονδήποτε άνθρωπο, ποιό είναι το αρχαιότερο επάγγελμα που εμφανίστηκε στον κόσμο, τί σου απαντά ; Ότι είναι - θα το πώ περιφραστικά για ευνόητους λόγους - ότι είναι ένα επάγγελμα που το ασκούν αποκλειστικά και μόνο γυναίκες, που χρησιμοποιούν αυτά που είναι δικά τους, και τα παραχωρούν για μικρό διάστημα σε άντρες, από τους οποίους σε αντάλλαγμα παίρνουν χρήματα ή άλλα πράγματα. Αυτή θα είναι  - ή κάπως παρόμοια - η απάντηση, αυτή είναι η επικρατούσα άποψη. Είναι σωστή αυτή η άποψη ;

Φαίνεται ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Είναι πολύ πιό πιθανό, ότι το πρώτο επάγγελμα που είδε ο κόσμος, θα έπρεπε  να είναι αυτό του κυνηγού ή του ψαρά. Μιλάμε για κυνηγούς και ψαράδες επαγγελματίες, που με τα προϊόντα της άσκησης του επαγγέλματος τους, συντηρούσαν και τον εαυτό  τους και την οικογένειά τους. Και όχι σαν τους σημερινούς κυνηγούς και ψαράδες, που έχουν αυτές τις απασχολήσεις σαν χόμπυ, για να διασκεδάζουν, για να περνούν την ώρα τους. Οπωσδήποτε, δεν αποκλείεται οι παλιοί εκείνοι κυνηγοί και ψαράδες των πρώτων εποχών του ανθρώπου, να εφοδίαζαν και κάποιους  άλλους - γείτονές τους μάλλον - με ψάρια και κυνήγι, έναντι ορισμένων άλλων  ανταλλαγμάτων, όπως  λ.χ. άγριων φρούτων που μάζευαν από εκεί κοντά τους. Ένα είδος ανταλλαγής προϊόντων, το γνωστό αγγλιστί λεγόμενο  « b a r t e r   s y s t e m », που η γλωσσική ρίζα του είναι γαλλική.

Αλλά  αν δεν  είναι αυτό  που λέγαμε - και  λένε όλοι  σχεδόν - το  αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο, ασφαλώς είναι  ένα από τα πρώτα, πολύ πιό μπροστά από πολλά άλλα επαγγέλματα που χρειαζόντουσαν ειδικά  υλικά για να ασχολούνται  οι άνθρωποι μ΄ αυτά. Και τέτοια υλικά - μέταλλα κυρίως - άργησαν  πολύ να βρεθούν. Ετσι, μπορούμε  να θεωρήσουμε το καθαρά γυναικείο αυτό επαγγελμα σαν ένα από τα πρώτα.

Όπως και να το κάνουμε πάντως, οι ασχολούμενες με το επάγγελμα αυτό - που μπορεί να είναι αρκετά ή και πολύ αποδοτικό μέχρι κάποια ηλικία - δεν έχουν καθόλου καλό όνομα και υπόληψη στις κοινωνίες. Ούτε και οι υψηλού επιπέδου, τα αγγλιστί λεγόμενα C a l l   g i r l s, έχουν καλή φήμη. Και για να πούμε τη μαύρη αλήθεια, όλες σχεδόν οι ασκούσες το επάγγελμα αυτό, υφίστανται μεγάλη ψυχική φθορά  κι ας μην το λένε, ας μην το ομολογούν πάντοτε, κι ας μην το  δείχνουν. Και είναι απόλυτα φυσικό  να αισθάνονται  ντροπή για τον τρόπο που διαθέτουν τα φυσικά προσόντα τους, που ασφαλώς δεν είναι ο καλύτερος.

Υπάρχει όμως ένας τομέας, στον  οποίο έχουν καλή συνήθως επίδοση. Πρόκειται για αυτό που θα το λέγαμε  « εντιμότητα » ως προς άλλα πράγματα, πλην  του « ανέντιμου »  επαγγέλματός τους. Η εντιμότητα αυτή, μπορεί να αφορά διαφορα πράγματα, στα οποία άλλοι ανθρωποι, δεν είναι και πολύ εν τάξει. Oι γυναίκες αυτές δεν  υποπίπτουν σε ποινικά κολάσιμα αδικήματα. Δεν έχω ακούσει για κλέφτρες, για απατεώνισσες, για  διαρρήκτριες, για απρεπή συμπεριφορά, για χρήση όπλων πάσης φύσεως. Είναι - από όσο  μπορώ να ξέρω - αξιόπιστες σε ζητήματα  χρεών και κάθε  οικονομικής συναλλαγής. Και βέβαια, είναι πολύ φυσικό αυτό, αρκετός είναι ο εξευτελισμός που υφίστανται εξ αιτίας του επαγγέλματός τους, δεν έχουν λόγο να προσθέσουν και άλλες άτιμες πράξεις, που τις κάνουν όμως  πολλοί από τους θεωρούμενους  « έντιμους » πολίτες.  Αυτά   ξέρω, αυτά  λέγω, κι αν υπάρχουν και κάποιες που δεν ανταποκρίνονται σ΄αυτά που ανέφερα, μάλλον  θα πρέπει να είναι οι εξαιρέσεις του κανόνα, όχι ο ίδιος ο κανόνας.

Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο μεγάλος λογοτέχνης του εικοστού αιώνα, έχει γράψει - ανάμεσα στα πάμπολλα  άλλα βιβλία  του - και μιά τριλογία μυθιστορημάτων. Το πρώτο από αυτά, φέρνει τον τίτλο « Πλούσιοι  και φτωχοί », το δεύτερο  « Τυχεροί και άτυχοι », και το τρίτο, αυτό που μας ενδιαφέρει, έχει σαν τίτλο το  « Τίμιοι και άτιμοι ». Σ΄αυτό το τελευταίο από  τα μυθιστορήματα της τριλογίας του, το  « Τίμιοι και άτιμοι », που το έχω διαβάσει  σε νεαρή ηλικία, παρουσιάζει ο  συγγραφέας μέσα στο βιβλίο του, πολλά πρόσωπα που παίρνουν μέρος στην πλοκή της ιστορίας του. Όλα, όλα ανεξαίρετα, συμπεριφέρονται κατά τρόπο άτιμο, συχνά πολύ άτιμο. Όλα εκτός από ένα : Μιά γυναίκα ελευθερίων ηθών, μ΄άλλα λόγια μιά πόρνη. Αυτή και μόνο αυτή, είναι το μοναδικό πρόσωπο του μυθιστορήματος, που η συμπεριφορά του είναι απόλυτα έντιμη, απόλυτα καθαρή από κάθε άποψη. Και που βάζει τον αναγνώστη σε μεγάλη αμηχανία. Και φαίνεται, ότι ο Ξενόουλος δεν έβαλε τυχαία αυτή την γυναίκα να παίξει αυτό το ρόλο, πρέπει να ήξερε καλά τις συμπεριφορές των γυναικών αυτού του είδους.

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζαν Πωλ Σαρτρ, ο πατέρας του υπαρξισμού,  έγραψε το 1946 ένα θεατρικό έργο με  τον  τίτλο      « L a   p u t a i n   r e s p e c t u e u s e ». ( Που  τον βλέπετε και σαν τίτλο  του χρονογραφήματος ).  Το θεατρικό  αυτό έργο, έγινε  και κινηματογραφική ταινία με τον ίδιο τίτλο. Στα ελληνικά, ο τίτλος αυτός διατυπώθηκε μπορούμε να πούμε κάπως όμοια. « Η έντιμος  π.. », ( έτσι, με  τα αποσιωπητικά ), που θα μπορούσε καλύτερα να  μεταφερθεί σαν  « Η αξιοσέβαστη  π...». Φαίνεται, ότι και εδώ  επρόκειτο για μιά  ιστορία σαν κι εκείνη του Ξενόπουλου. Δεν έχω δεί την ταινία και δεν μπορώ να ξέρω με ακρίβεια.

Αυτά για τις γυναίκες αυτές, που ότι κάνουν, το κάνουν  φανερά, και με  μόνο σκοπό τον προσπορισμό χρημάτων. Κάτι, που άλλες  « έντιμες » κυρίες, το κάνουν στα κρυφά, όχι μόνο για ιδίαν τέρψιν, αλλά επίσης και σαν  μέσο για να έχουν  και οικονομικά ωφελήματα παντός είδους.  Και που έχουν  « πελάτες », διάφορους ευυπόληπτους κυρίους, σεβαστούς στην κοινωνία. Αραγε, ποιός να ξέρει αν μεταξύ αυτών δεν είναι  άνθρωποι του περιβάλλοντός μας ;