Μ Α Θ Α Μ Ε Τ Ω Ρ Α Κ Α Ι Τ Ο Δ Ο Υ - Ν Ο Υ - Τ Ο Υ
Τα είχαμε χύμα, μας ήλθαν και τσουβαλάτα. Εδώ και ενάμισυ και πλέον χρόνο, βρισκόμαστε για δεύτερη φορά μέσα σε ογδόντα χρόνια, σε ένα παγκόσμιο οικονομικό C r u s h, αυτό που το προφέρουν – μάλλον στα γερμανικά - κ ρ α χ. Τι συνέβη και ξαναπέσαμε πάλι στο πηγάδι αυτό της παγκόσμιας κρίσης ; Πολυ απλά, η υπερβολική όρεξη κάποιων παμφάγων αμερικανικών τραπεζών, να δίνουν δάνεια οικιστικά αδιακρίτως, σε όποιον τα ζητούσε. χωρίς να προσέχουν αν ο δανειζόμενος έχει την κάποια ευκολία να αποπλήρώνει τις δόσεις του δανείου που έπαιρνε για να χτίσει ή να αγοράσει ένα σπίτι.
Πάρα πολλοί που πήραν τέτοια δάνεια οικιστικά, δεν μπορούσαν να δώσουν στις τράπεζες, ούτε ένα δολλάριο. Και επειδή αυτές οι τράπεζες είχαν ξανοιχτεί πάρα πολύ, βάρεσαν κανόνι ολες μαζύ σε λίγες μέρες. Και καθώς αυτές οι αμερικανικές τράπεζες, είναι συνδεδεμένες με πλήθος από τράπεζες σε όλο τον κόσμο, επικράτησε μέγας πανικός, έπεσαν κατακόρυφα τα χρηματιστήρια σ΄όλο τον κόσμο. Όπως είχε γίνει και πριν ογδόντα χρόνια, και πάλι όπως τότε, από το χρηματιστήριο της Γουώλλ Στρητ, Και βούλιαξε κι αυτή τη φορά, όλο το χρηματιστηριακό σύστημα σ΄όλο τον κοσμο, και πανικός μέγας επικράτησε παντού.
Και έπεσε μαζύ με τα χρηματιστήρια και η παγκόσμια οικονομία. Πολλές χώρες βγήκε στην επιφάνεια ότι χρωστούσαν τα μαλλιά της κεφαλής τους σε τράπεζες, αυτές στις οποίες – όπως έχουμε τονίσει κάμποσες φορές – δεν πρέπει να μπαίνουμε ποτέ, εκτός από την περίπτωση που πάμε να κάνουμε σ΄αυτές ληστεία. Που παίζουν στα δάχτυλά τους, όλον τον κόσμο, που παρουσιάζει αυτό το πολύ περίεργο φαινόμενο : Να χρωστάνε όλες οι χώρες σ΄αυτές, άλλες πολλά, άλλες σχετικά λιγότερα, και κάποιες λίγες, πάμπολλα χρήματα.
Και ανάμεσα στις τελευταίες, αυτές που χρωστάνε τα πάρα πολλά φράγκα – δολλάρια ή Ευρώ θέλω να πώ – βρέθηκε να είναι και η ιστορική από άλλες πλευρές χώρα μας. Που χρωστάει όχι μόνο του κόσμου τα δισεκατομμύρια Ευρώ, αλλά όπως φαίνεται, χρωστάει και της Μιχαλούς, κατά το πώς το λέει ο λαός. Και όταν φανερώθηκαν αυτά τα βερεσέδια – που βέβαια τα ήξεραν οι αρμόδιοι, αλλά όχι οι αναρμόδιοι – έσκασε μεγάλη μπόμπα, πολλών μεγατόννων. Που έκανε – πόλύ περιέργως – να ταράξει ολόκληρες ηπείρους με το κανόνι που ετοιμαζότανε να βαρέσει.
Eτοιμαζότανε, λέμε. Όχι, στην ουσία το βάρεσε, αλλά το βάρεσε χωρίς κρότο καθόλου. Κι αυτό έγινε, επειδή πολύ μεγάλη ζημιά θα γινότανε και σε άλλους άμυαλους, αν ακουγότανε ο κρότος ο μεγάλος. Και επειδή, μεγάλο σούσουρο απλώθηκε σ΄όλο τον κόσμο με την αθόρυβη αυτή κανονιά, έτρεξαν κάποιοι φίλοι κοντινοί να κουκουλώσουν το ζήτημα, κι αυτοί ήσαν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι για το νόμισμα που κι εμείς έχουμε, κι αυτοί το ίδιο έχουν. Και όλη αυτή η υποστήριξη που την ήθελαν και δεν την ήθελαν, την έκαναν μόνο και μόνο για να μην γκρεμιστεί το κοινό αυτό νόμισμα, που πριν από μερικά χρόνια το έφτιαξαν.
Εκεί όμως το πράγμα πήγαινε όπως νομίζαμε να τακτοποιηθεί, γκρίνιες ακόυστηκαν από κάποιες μεριές και έκαναν το ζήτημα να κολλήσει. Και τότε ακούστηκε αυτό που ούτε το ξέραμε, ούτε και το θελήσαμε, όταν καταλαβαμε περί τίνος επρόκειτο. Ο μηχανισμός - είπαν - το θέλει να μπή κι αυτό σε ενέργεια. Να βοηθήσει κι αυτό στο να σκεπαστεί η βροντή που έκανε το κανόνι όταν έσκασε, να μην ακουστεί και τρομάξουν όλοι εκείνοι, που κι αυτοί ετοιμαζόντουσαν να βαρέσουν με τη σειρά τους την κανονιά.
Η αλήθεια είναι ότι λιγοστοί είχαν ακουστό το όνομα αυτού του μηχανισμού, που φαίνεται ότι τρέχει όταν το ζητούν οι ενδιαφερόμενοι, αυτοί που πολλά βερεσέσια έχουν και να τα ξοφλήσουν είναι εντελώς αδύνατο. Και τότε αυτό ακούει την πρόσκληση που του κάνουν και σπεύδει να βοηθήσει την κατάσταση, που έχει φτάσει στο σημείο που δεν πάει άλλο, εκεί που χάσκει ο γκρεμός και πάει ο βερεσετζής να πέσει μέσα και να μην μπορεί να βγεί.
Αυτός ο μηχανισμός που τρέχει να δώσει τη βοήθεια που θα γλυτώσει τους κινδυνεύοντες από αυτές τις εξελίξεις, λέγεται Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που φτιάχτηκε γι αυτόν ακριβώς το σκοπό πριν από εξηνταπέντε χρόνια, δηλάδή το χίλια εννιακόσια σαράντα πέντε. Και από την εποχή εκείνη και ύστερα, όλο και τρέχει και σταματημό δεν έχει, καθώς όλο και κάποιοι πλησιάζουν το γκρεμό που αναφέρθηκε. Και αυτή τη φορά, ήταν η σειρά η δική μας να μας έλθει μετά τη θερμή μας παράκληση, και να βγάλει τη χώρα μας από τις δυσκολίες της τις μεγάλες. Και ήλθε αμέσως μετά φανών και λαμπάδων.
Πριν όμως έλθει το σωτήριο αυτό Ταμείο – που συντομολεκτικά και συντομογραφικά το λέμε στη λατινική του έκφραση και με τα αρχικά του Ι.Μ.S. – πολλά και διάφορα εξόχως δυσφημιστικά πράγματα, αναληθή βέβαια, για το αγαθοεργό αυτό ίδρυμα ακούστηκαν. Μεταξύ άλλων, συκοφαντήσανε το Ταμέιο αυτό, με τους τάχα έντονους περιοριστικούς όρους που βάζει στις χώρες που βοηθά, με τους οποίους απεχθείς όρους, πρέπει ο βοηθούμενος από το ευαγές αυτό Ιδρυμα, πρέπει - άκουσον, άκουσον ! – να σφίξουν όλοι ανεξαιρέτως τα ζωνάρια τους, μέχρι αληθινού πνιγμού. Αν είναι δυνατόν να κάνει τέτοιες επαίσχυντες πράξεις ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα σε βάρος φτωχών χωρών και φτωχών ανθρώπων, που πάει να τους σώσει με όλες του τις δυνάμεις από την επερχόμενη καταστροφή !
Πάντως αυτό το Ταμείο είχε ένα άσχημο όνομα, και κάλλιο να σου βγεί το μάτι παρά το όνομα, έτσι δεν είναι ; Κι επειδή είχε αυτό το άσχημο όνομα, δεν το ήθελε– και δεν το θέλει - κανένας. Και μπορεί να μην το θέλαμε ύστερα από όσα ακούσαμε γι αυτό από προηγούμενες παρεμβάσεις του σε μερικές χώρες, όπου φέρθηκε – από ανάγκη μάλλον – πολύ σκληρά, αλλά όταν έφτασε η ώρα και η στιγμή να πέσουμε στο γκρεμό, ήταν αδύνατο να το αποφύγουμε, δεν γινότανε αλλοιώς. Φράγκα δεν μας έδινε κανένας – παρεκτός με απίστευτα ψηλά επιτόκια – και ο μόνος δρόμος που απέμενε, ήταν να το προσκαλέσουμε και να το υποδεχτούμε μετά φανών και λαμπάδων.
Ισως να έχουν δίκηο όσοι φοβούνται αυτό το Ταμείο σαν μπαμπούλα, με τα όσα άκουσαν να έχει κάνει σε άλλες χώρες, τα σκληρά μέτρα που διέταξε να γίνουν σε μερικές από αυτές. Αλλά να μη ξεχνάμε και το λαϊκό ρητό που λέι, « άλλα τα μάτια του λαγού, κι άλλα της κουκουβάγιας ». Εκεί που διέταξε τα άγρια μέτρα, είχαν τα μάτια του λαγού, εμείς έχουμε τα μάτια της κουκουβάγιας.
Αλλο πράγμα είναι να είσαι μιά απομονωμένη χώρα χωρίς την κάλυψη και την προστασία κανενός, κι άλλο να βρίσκεσαι μέσα σε μιά αυλή, όπου πολλοί άλλοι τριγυρνάνε, και μάλιστα και καποιοι από αυτούς βρίσκονται περίπου στη ίδια άσχημη θέση σαν κι αυτή που εσύ βρίσκεσαι. Που θα τρέξουν όταν το φέρει η ώρα, να απλώσουν το χέρι τους και να σε τραβήξουν απ΄την κατρακύλα. Ασχετα με το αν αξίζεις τη βοήθεια αυτών των άλλων, μιάς και τα πολλά αμαρτήματα, εσύ τα έκανες και τρέχεις να ζητάς βοήθεια από άλλους που ούτε λάθη έκαναν, ούτε και είναι εντελώς υποχρεωμένοι να σε τραβήξουν απ’ το χείλος του γκρεμού. Αλλά και το δικό τους συμφέρον απαιτεί να απλώσουν το χέρι για να σε τραβήξουν, αλλοιώς τα πράγματα μπορεί να πανε μιά μέρα άαχημα και γι αυτούς τους ίδιους.
Αυτές λοιπόν τις μέρες, καλέσαμε το Ταμείο αυτό, που αφού μελέτησε καλά την κατάσταση, μας υπέδειξε τα μέτρα που απαραιτήτως έπρεπε να πάρουμε. Και είπε ύστερα μετά τις προτροπές που μας έκανε και τις διαταγές που μας έδωσε, τα παρακάτω λόγια: « Ολοι μας θα α γ ω ν ι σ τ ε ί τ ε. Ολοι μας θα σ φ ί ξ ε τ ε τα ζωνάρια σας μέχρι πνιγμού. Ολοι μας θα π ε ι ν ά σ ε τ ε πολύ. Και όλοι μας θα π ε τ ύ χ ο υ μ ε το στόχο μας ». Ηρωϊκό πολύ αυτό το Δ ο υ – Ν ο υ – Τ ο υ, έτσι δεν είναι ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου