Π Ο Ν Τ Ι Α Κ Α Α Ν Ε Κ Δ Ο Τ Α

Π   Ο   Ν   Τ   Ι   Α   Κ   Α       Α   Ν   Ε   Κ   Δ   Ο   Τ   Α



Το Βέλγιο είναι μιά από τις μικρότερες μεγάλες χώρες της Ευρώπης. Εχει έκταση λίγο πάνω από τα τριάντα χιλιάδες  τετραγωνικά  χιλιόμετρα, δηλαδή όσο η Ανατολική Μακεδονία και η  Θράκη, και επί πλέον οι νομοί Κιλκίς και Χαλκιδικής. Ο πληθυσμός του είναι μεταξύ δέκα και  έντεκα εκατομμυρίων κατοίκων, και όπως ξερουμε, βρίσκεται βόρεια της Γαλλίας και απέναντι από τις Αγγλικές ακτές. Πρωτεύουσά του είναι οι Βρυξέλλες, που είναι και πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εκεί που παίρνονται οι αποφάσεις για το Ευρώ και τα άλλα σχετικά με τις οικονομίες των Ευρωπαϊκών χωρών.

Οι κάτοικοι του  Βελγίου - πράγμα παράδοξο - λέγονται μεν Βέλγοι, αλλά δεν είναι Βέλγοι. Μα πώς, γίνεται αυτό το πράγμα ; Ολοι ξέρουμε ότι οι κάτοικοι μιάς χώρας έχουν το όνομα της χώρας όπου  κατοικούνε, οι  κάτοικοι της Σουηδίας είναι Σουηδοί, οι κάτοικοι της Ιταλίας είναι Ιταλοί και πάει λέγοντας. Και το αντίθετο.Οι χώρες παίρνουν το όνομά τους από τις φυλές των  ανθρώπων  που  κατοικούνε σ΄ αυτές. Η Σουηδία  παίρνει  το όνομά  της από τους Σουηδούς, η Ιταλία από τους Ιταλούς, μπορεί να συμβαίνουν και  τα δύο ή μόνο το ένα απ΄αυτά. Τώρα, πώς συμβαίνει οι  Βέλγοι να μην  είναι Βέλγοι, είναι  μιά ιστορία που  εύκολο είναι να τη λές, αλλά δύσκολα την καταλαβαίνεις.

Το Βέλγιο κατοικείται από δυό φυλές ανθρώπων, τους Βαλλώνους και τους Φλαμανδούς. Οι Βαλλώνοι, που κατοικούν στο νότιο τμήμα της χώρας, είναι όπως φαίνεται Γάλλοι και μιλάνε Γαλλικά. Οι Φλαμανδοί  κατοικούν στο βόρειο μέρος της χώρας, είναι Ολλανδοί και μιλάνε  Φλαμανδικά, δηλαδή  Ολλανδικά. Κανονικά έπρεπε  να είναι το ένα μέρος ενωμένο με τη Γαλλία και το άλλο με  την Ολλανδία, αυτό θα ήταν  το κανονικό. Εγινε όμως το ακανόνιστο. Οι Αγγλοι - ή οι Βρεττανοί, αν προτιμάτε -ήθελαν απέναντι από τις ακτές τους ένα μικρό  κράτος, έχουν  ένα φόβο απ΄ το 1066, τον καιρό της Νορμανδικής  εισβολής στην Αγγλία που την έκαναν οι Νορμανδοί του βασιλιά Γκυγιώμ, που έγινε ο βασιλιάς Ουϊλλιαμ - το όνομα είναι το ίδιο - ο πρώτος. Ο φόβος αυτός των Αγγλων είναι μην τους γίνει μιά καινούργια εισβολή - i n v a s i o n - και γι αυτό απαίτησαν να γίνει ένα μικρό κράτος που να  μην τους απειλεί, απέναντί  τους. Ετσι, δημιουργήθηκε  το Βέλγιο το  έτος 1831, χωρίς κατ΄ουσίαν να υπάρχει Βελγικό έθνος, αλλά περιοχή που ονομαζόταν Βέλγιο από πάμπολλους αιώνες πριν.

Τώρα, τι δουλειά έχουν οι Βέλγοι που δεν είναι Βέλγοι με τα Ποντιακά ανέκδοτα ; Εκ πρώτης όψεως καμμιά, απολύτως καμμιά. Αλλού είναι το Βέλγιο και οι ας τους πούμε Βέλγοι του, και εντελώς αλλού οι Πόντιοι με τα υποτιθέμενα  ανέκδοτά τους. Και  γιατί τα ονομάζουμε υποθετικά, δεν  είναι αυθεντικά  αυτά τα  ανέκδοτα, δεν αποδίδονται στους Πόντιους, αυτούς τους καθαρούς απόγονους των  Ιώνων ; Των Ιώνων που είχαν πολύ υψηλό πολιτισμό και πολλούς σοφούς, μάλιστα τρεις από αυτούς ήσαν ανάμεσα στους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, κι αυτοί  ήσαν ο Πιττακός ο  Μυτιλιναίος, ο  Βίας ο Πριηνεύς  και ο Θαλής  ο Μιλήσιος. Αυτοί οι απόγονοι  του Θαλή - γιατί όλοι οι  Πόντιοι είναι από καταγωγή Μιλήσιοι - είναι αυτοί οι κουτοί στους οποίους  αναφέρονται τα ανέκδοτα αυτά ; Παρακάτω  θα δούμε ποιά είναι η σχέση των Βέλγων με τα Ποντιακά ανέκδοτα, κι ακόμα  και άλλες  πλανεμένες απόψεις που επικράτησαν και επικρατούν ακόμα ανάμεσα στους ανθρώπους του λαού και όχι μόνο.

Είπαμε νωρίτερα ότι οι λεγόμενοι Βέλγοι, είναι δυό φυλές, δυό εθνικότητες, οι Βαλλώνοι και οι  Φλαμανδοί. Λοιπόν, οι Φλαμανδοί είναι πολύ εργατικοί - όπως και οι υπόλοιποι Ολλανδοί - ενώ οι Βαλλώνοι έχουν τη φήμη τεμπέληδων, ίσως και οι Γάλλοι να έχουν εν μέρει αυτή την ιδιότητα, ας μην την  ονομάσουμε ελάττωμα. Οι εργατικοί Φλαμανδοί είναι κατά πλειοψηφία οπαδοί των συντηρητικών κομμάτων, ενώ οι Βαλλώνοι ψηφίζουν σχεδόν αποκλειστικά σοσιαλιστές, δεν μπορώ να βεβαιώσω αν αυτό έχει να κάνει καθόλου με την εργατικότητα των μεν και την τεμπελιά των άλλων, αν και συχνά οι σοσιαλιστές σε πολλές χώρες θεωρούνται ότι ρέπουν προς τις άπλες και τις ξάπλες.

Ανάμεσα στις δυό αυτές φυλές και εθνικότητες, φαίνεται ότι υπάρχουν κάποιες αντιθέσεις, οι Βαλλώνοι κατηγορούν  τους Φλαμανδούς  για κάποια  πράγματα που  δεν τα θυμάμαι ή δεν τα ήξερα ποτέ  μου, ενώ οι  Φλαμανδοί κοροϊδεύουν  και σατιρίζουν  τους Βαλλώνους για την  τεμπελιά τους, κατά  τον ίδιο τρόπο  που οι Γάλλοι  σατιρίζουν τους τεμπέληδες Κορσικάνους  με διάφορα ανέκδοτα που κυκλοφορούν σε βάρος τους. Λοιπόν, και οι Φλαμανδοί λένε πολλές  ιστοριούλες - ανέκδοτα  δηλαδή - σε  βάρος των Βαλλώνων, που  θέλουν να  δείξουν την  « κουταμάρα »  ή την αφέλειά τους. Δεν ξέρω  αν οι Βαλλώνοι, εκτός από την πανθομολογούμενη τεμπελιά τους, είναι και αγαθιάρηδες, αλλά μάλλον δεν το πιστεύω, οι τεμπέληδες και έξυπνοι είναι γενικώς, αλλά και πονηροί.

Αυτά τα ανέκδοτα που βγάζουν οι Φλαμανδοί για τους  Βαλλώνους, μεταφέρονται στην Ελλάδα για να  αποδοθούν στους  Πόντιους. Πιθανόν μάλιστα να  μεταφέρονται και σε άλλες  χώρες για να σατιρίσουν κάποιους άλλους, δεν έχω βέβαια καμμιά συγκεκριμμένη περίπτωση υπ΄όψιν μου. Τα ανέκδοτα αυτά είναι  όμοια περίπου μ΄αυτά που αποδίδονταν άλλοτε στους « βλάχους », στους οποίους βλάχους περιελάμβαναν γενικά  διάφορους  « χωρικούς » και όχι τους  γνωστούς βλάχους που όπως  ξέρουμε, είναι και πολύ έξυπνοι και επίσης  και πονηροί. Τώρα, οι « βλάχοι » δεν είναι επίκαιροι, βρέθηκαν λοιπόν οι Πόντιοι να γίνουν θύματα αυτών των αστεϊσμών ( ή  και εμπαιγμών θα έλεγα, γιατί πολλές φορές  κρύβουν κάποια κακεντρέχεια ).

Την επταετή  περίοδο των  συνταγματαρχών, από το 1967  μέχρι το  1974, ένα πλήθος από  ανέκδοτα κυκλοφορούσαν σχετικά με τον  Παττακό και τον Παπαδόπουλο, τους δυό από την  τριανδρία. Αν ήθελε κανείς να κάνει  μιά συλλογή απ΄ αυτά  τα ανέκδοτα, θα γέμιζε έναν χοντρό τόμο. Για παράδειγμα θα αναφέρω ένα απ΄ αυτά. Μια μέρα πηγαίνει ο Παττακός μαζύ  με τον υπουργό των Εσωτερικών, να επισκεφθεί την  πρωτεύουσα ενός νομού. Επισκέπτονται τα σχολεία και τη φυλακή που βρίσκεται στην  επαρχιακή αυτή πόλη. Πριν  φύγουν, ο Παττακός  δίνει το ποσόν του ενός  εκατομμυρίου - της εποχής εκείνης - για τις επισκευές των σχολείων, και εκατό εκατομμύρια για τις επισκευές και την επέκταση της φυλακής.

Ο υπουργός απορεί μ΄αυτήν την απόφαση. Και όταν φεύγουν απ΄την πόλη, λέει στον Παττακό « Μά κύριε αντιπρόεδρε, γιατί αυτό το μικρό  κονδύλιο για  τα σχολεία και αυτό το τόσο  μεγάλο κονδύλιο για τη φυλακή ; » Και ο Παττακός : « Aγαπητέ μου, είναι ολοφάνερο ότι δεν πρόκειται να πάμε ποτέ ξανά στο σχολείο, έτσι δεν είναι ; »

Λοιπόν, αυτά τα ανέκδοτα νομίζαμε ότι τα έφτιαχναν εδώ, οι εντόπιοι και ανώνυμοι χιουμορίστες και ευθυμογράφοι. Αλλά όταν έφυγαν οι  συνταγματάρχες, πληροφορηθήκαμε ότι όλα αυτά τα « συναρμολογούσαν » οι Ούγγροι στη Βουδαπέστη, που ήθελαν να σατιρίσουν το καθεστώς, την εποχή  εκείνη όπως ξέρουμε, η Ουγγαρία ήταν στο Ανατολικό μπλόκ. Γνωστό είναι επίσης ότι οι Ούγγροι -που έχουν τις περισσότερες αυτόκτονίες από κάθε άλλο λαό στον κόσμο - έχουν και πρώτης τάξης ευθυμογράφους. Ο διάσημος Τζωρτζ Μάϊκς, ο « Αγγλος » κορυφαίος ευθυμογράφος, είναι στην πραγματικότητα  Ούγγρος. Αλλά έχω διαβάσει και άλλους  Ούγγρους ευθυμογράφους, και ομολογώ ότι είναι πολύ σημαντικοί.

Και δεν ήταν μόνο η Ελλάδα που χρησιμοποιούσε τα ανέκδοτα απ΄τη Βουδαπέστη, και σε άλλες χώρες με καταπιεστικά δικτατορικά καθεστώτα κυκλοφορούσαν τα ανέκδοτα αυτά. Ολόκληρος ο πλανήτης έκαμνε χρήση των νόστιμων αυτών ιστοριών, αλλάζοντας απλώς τα ονόματα των προσώπων και προσαρμόζοντας τις ιστοριούλες αυτές στο τοπικό περιβάλλον.

Με τον ίδιο τρόπο  μεταφέρθηκαν και τα  Φλαμανδικά ανέκδοτα για τους Βαλλώνους και στην Ελλάδα, και αποδόθηκαν οι ιστορίες αυτές στους Πόντιους. Αλλά προσοχή. Μιά σύσταση έχω να κάνω σ΄αυτούς που  διηγούνται αυτά τα ανέκδοτα - πολλές φορές μάλιστα είναι οι διηγούμενοι και οι ίδιοι Πόντιοι - εις επήκοον Ποντίων. Οι  Πόντιοι φημίζονται σαν άνθρωποι ήσυχοι που δεν προβαίνουν σε έκνομες πράξεις. Αλλά να ξέρετε ότι αν τους  πατήσει κάποιος τον κάλο, αλλάζουν συνήθως συμπεριφορά, και τότε δεν ξέρω τι μπορούν να  κάνουν. Και να  θυμόμαστε πάντα τι  έκανε στο Χριστό ο Πόντιος Πιλάτος. Θα μου πείτε ότι ο Πιλάτος κατάγότανε από ευγενή Ρωμαϊκή οικογένενεια, ότι δεν είχε καμμιά σχέση με τους Πόντιους. Αλλά μιά πληροφορία που έχω - μη απόλυτα  διασταυρωμένη - λέει άλλα. Ότι ο  Πιλάτος είλκε την καταγωγή του από  τον Πόντο, ότι  απόγονος ήταν του βασιλιά  Μιθριδάτη του Πόντου, εκείνου  που έτρωγε κάθε μέρα διάφορα δηλητήρια  σε μικρές δόσεις για να γίνει άνοσος σ΄ αυτά, επειδή φοβόταν μην τον δηλητηριάσουν, πράξη που ονομάστηκε  « Μιθριδατισμός ». Λοιπόν, όταν οι Ρωμαίοι νίκησαν τον Μιθριδάτη, πήραν αιχμάλωτο στη Ρώμη έναν  από τους γυιούς του, τον  ανάθρεψαν με τα Ρωμαϊκά  ήθη και  έθιμα, και τον  έκαναν Ρωμαίο  πολίτη, μιάς και καταγότανε από βασιλική οικογένεια. Λοιπόν, απόγονος αυτού του ανθρώπου ήταν ο Πόντιος Πιλάτος, ο οποίος αφού  επικύρωσε τη θανατική  καταδίκη του Χριστού, ζήτησε ο αθεόφοβος σαπούνι για να πλύνει τα χέρια του, επειδή τάχατες μ΄ αυτόν τον τρόπο, θα  έδιωχνε το βάρος της ευθύνης της πράξης του. Κι αν αυτά τα έκανε ένας Πόντιος στον Χριστό,σκεφτείτε τι μπορεί να σας κάνει  ένας άλλος Πόντιος  όταν θελήσετε να τον ειρωνευτείτε, λαμβανομένου μάλιστα υπ΄όψιν ότι δεν είσαστε Χριστοί.

Να το ξέρετε. Αν θίξετε  κάποιον οξύθυμο  Πόντιο με τα  ανόητα ανέκδοτά σας, δεν απόκλείεται καθόλου να φάτε  ένα γερό  ξύλο από  τον Πόντιο αυτό, συγγενή μακρυνό του Πιλάτου - ο οποίος  να πούμε την αλήθεια, δεν ήταν απόγονος του Μιθριδάτη, επίτηδες έπλασα αυτή την ιστορία, ήταν γνησιότατος Ρωμαίος.