ΚΑΤΩ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ !

Κ  Α  Τ  Ω     Η     Ο  Ι  Κ  Ο  Γ  Ε  Ν  Ε  Ι  Α   !



Εχω αναφερθεί πάμπολλες φορές σ΄αυτό το  σύγχρονο  πρόβλημα, που  θα έλεγα  ότι το έχω πιά βαρεθεί. Και στο κάτω κάτω της γραφής, γιατί να κάθομαι και να χολοσκάω για κάτι που δεν μπορώ ούτε εγώ, ούτε και κανένας άλλος – όπως δείχνουν τα πράγματα – να του δώσει μιά κάποια λύση. Που απασχολεί μεν πολλούς από τους συμπατριώτες μας, αλλά φώς δεν φαίνεται καθόλου στο άλλο άκρο του τούννελ.

Μιά φορά κι έναν καιρό, μόλις οι νεαροί και οι νεαρές έφταναν στα είκοσι χρόνια ή και τα περνούσαν λιγάκι, στόχο έναν είχαν στο μυαλουδάκι τους : Να βρούνε ένα ταίρι, να αρραβωνιαστούνε, να περιμένουν να σιάξουν λιγάκι τα πράγματα, να βρεί μιά τακτική δουλειά ο νεαρός, και να οδεύσουν εν μέσω πανηγυρικών εκδηλώσεων προς την εκκλησία. Αυτή ήταν η τάση την εποχή εκείνη την κάπως παλιά, και λιγοστοί έμεναν έξω απ΄αυτόν τον χορό.

Αυτή η ροπή και η  εξέλιξη των πραγμάτων, πήγαινε  στον ίδιο δρόμο, μέχρι  σχετικά κάποια – πρόσφατη – εποχή, όταν  το πράγμα  άρχισε  να αλλάζει  σιγά σιγά  αλλά  σταθερά. Οι νεαρές κοπέλλες, μπήκαν  με σχετικά γρήγορο  ρυθμό στην εργασία, και η πρωτινή τους σκέψη όλο και πήγαινε  να αλλάξει. Ο νους τους άρχισε να  απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τα παλιά έθιμα, το να σε λένε « γεροντοκόρη » - μιά πολύ ταπεινωτική έκφραση των παλιών καιρών, χρόνο με το χρόνο εξαφανιζότανε, μέχρι που εξέλιπε εντελώς.

Μοντέρνοι καιροί τώρα πιά. Ορεξη για επίσημη  συμβίωση, δεν την βλέπεις εύκολα, αν και κάπου κάπου, γίνεται και μιά  « κανονική » και σύννομη συμβίωση, είτε  στην εκκλησία, είτε στο  Δημαρχείο. Και βλέπεις και απογόνους των νόμιμων  συμβιώσεων, ενώ οι πολλές « ανεπίσημες » ενώσεις - κατά κανόνα  προσωρινού  χαρακτήρα – δεν  παράγουν  απογόνους. Και όπως αλλού αναφέρθηκε πολλές  φορές, με τον τρόπο αυτό, ο πληθυσμός  της χώρας θα ελαττώνεται με γοργό ρυθμό, και  σε κάμποσες δεκαετίες θα βρίσκονται στο έδαφος της ιστορικής αυτή χώρας, λιγοστοί Ελληνες και πλήθος από μετανάστες.

Γνωστό είναι ότι στους σημερινούς καιρούς, οι νεαροί και οι οι μεγαλύτεροι ακόμα, προτιμούν αντί των  μόνιμων και νόμιμων  δεσμών – της οικογένειας δηλαδή – να έχουν προσωρινού χαρακτήρα δεσμούς, είμαστε τώρα  μαζύ για κάποιο διάστημα, τα  πάμε καλά για έναν καιρό κι ένα ζαμάνι, κι υστερα αντιός Μαρικίτα Λίντα. Ψάξε  να βρεις κάποιον  άλλο κι εγώ θα ψάξω για κάποια άλλη. Κατόπιν το διαλύω και μ΄ αυτην και η δουλειά πάει λέγοντας. Βρε τί τη θέλουμε τη μόνιμη σχέση, δεν θα βαρεθούμε γρήγορα  ο ένας τον άλλο ; Υστερα, η αλλαγή είναι πάντα καλή, γιατί να δεσμευόμαστε για μιά κατάσταση εφ΄όρου ζωής ;

Σαν σκέψη δεν είναι και τόσο άσχημη. Τώρα τα έχω με μιά – η με έναν – μετά ψάχνουμε ή μας ψάχνουν άλλοι, και τραβάμε τον ίδιο δρόμο που τον έχουμε μάθει απ΄έξω κι ανακατωτά, και αυτή η ιστορία των αλλαγών, καλά κρατεί. Αυτός είναι ο τρόπος σκέψης την σήμερον ημέραν. Και  ως ένα  σημείο, σωστά είναι τα  πράγματα. Τουλάχιστον από  πλευράς της κάθε κοπέλλας, που  εργασία έχει, σύνταξη  θα πάρει – αν και  κάπως μικρότερη τώρα με τις αλλαγές που γίνονται – και δεν θα έχει μπελάδες στο κεφάλι της τα κατοπινά χρόνια. All right λοιπόν, και καλό κατευόδιο. Οσο για το ισχυρό φύλο, που θα μένει πολλές φορές  μόνο και έρημο, η αλήθεια είναι ότι δεν θα περνά καθόλου καλά.

Είναι ολοφάνερο, ότι τις τρεις – τέσσερις τελευταίες δεκαετίες, έχουν γίνει πολλές και μεγάλες ανατροπές στην  καθημερινότητα, τον τρόπο ζωής και σε πολλά άλλα  πράγματα στη γηραιά ήπειρο, την Ευρώπη. Μερικά από αυτά τα καινούργια, έχουν έλθει  από την πέραν του Ατλαντικού μεγάλη χώρα, και μεταβιβάστηκαν  με παρόμοιους μηχανισμούς  και στα καθ΄ημάς. Σε πολλά από τα καινούργια που βλέπουμε σήμερα, υπάρχουν αληθινές ανατροπές σ΄αυτά που υπήρχαν πρωτύτερα, σε άλλα ήλθαν κάπως παραλλαγμένες  καταστάσεις. Στο ζήτημα πάντως που αφορά τις  οικογενειακές ιστορίες, αυτές  οι ανατροπές  δεν ήλθαν από  τις Πολιτείες, εδώ δημιουργήθηκαν.

Για το πόσες ακόμα αλλαγές θα γίνουν μέχρι να συμπληρωθούν  οι καιροί, δεν μπορούμε να κάνουμε κάποιες προβλέψεις. Και όταν λέμε τη φράση « όταν συμπληρωθούν οι καιροί », είναι φανερό τί  εννοούμε. Αυτά που πρόκειται να αλλάξουν στην δική μας ήπειρο, γιατί πολλά, πάρα πολλά, θα  αλλάξουν τις επόμενες  δεκαετίες. Και βέβαια, και στο ζήτημα των « διμερών » σχέσεων των δύο  φύλων, που κι αυτές θα μπούνε σε έναν δρόμο και άλλων αλλαγών. Που θα είναι – όπως νομίζω – αληθινές ανατροπές, ακόμα και σ΄αυτά που βλέπουμε σήμερα.

Αλλά, υπομονή, ο καιρός θα περνά σιγά, και θα δούμε αν κάποια από αυτά τα ψευδοπροφητικά οράματα θα γίνει  πραγματικότητα. Και θα δείξει το μέλλον, αν και κατά πόσο μπορεί κάποιος να προλέγει τα μελλούμενα σ΄αυτόν τον απρόβλεπτο κόσμο.