Σ Κ Α Ν Δ Α Λ Ο Λ Ο Γ Ι Α

Σ   Κ   Α   Ν   Δ   Α   Λ   Ο   Λ   Ο   Γ   Ι   Α



Ακούμε ειδήσεις. Και  συχνά, μέσα από  τα δελτία των  ειδήσεων, ακούμε και διάφορα να λέγονται περί  σκανδάλων. Κι αυτά  τα σκάνδαλα, είναι συχνά  προσωπικά, που  ο σινιόρ Ντα Φέρμο δεν επιτρέπει να δημοσιοποιούνται επειδή ανήκουν στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα. Αλλά  ποιός ακούει τον  Δαφέρμο όταν  πρόκειται να έχει  το κανάλι  ακροαματικότητα, ή  η εφημερίδα να πουλήσει φύλλα ; Αν ο τάδε επώνυμος τα   έχει φτιάξει με την δείνα ηθοποιό της τηλεόρασης, αν ψιθυρίζεται κάτι  για διαζύγιο κάποιων επίσης  επώνυμων. Αν ο τάδε πολιτικός είναι ίσως ομοφυλόφιλος και τα παρόμοια. Αυτά είναι πάνω κάτω τα προσωπικού χαρακτήρα σκάνδαλα, που είτε είναι  εθνικού επιπέδου  και τροφοδοτούν  τα δελτία ειδήσεων, ή είναι τοπικού επιπέδου και  τροφοδοτούν τα κουτσομπολιά - την κοινωνική ενημέρωση δηλαδή - των ανθρώπων  της πόλης, ανδρών  τε και γυναικών. ( Μην  φανταστείτε ότι κουτσομπόλες είναι μόνο οι γυναίκες, πολύ περισσότερο κουτσομπόληδες είναι οι άντρες ). Και εκτός από τα προσωπικά  αυτά σκάνδαλα, υπάρχει  και μιά σειρά άλλων σκανδάλων, το είδος των οποίων είναι ποικίλο.

Η λέξη  « σκάνδαλο », σημαίνει μιά πράξη που προκαλεί γενική αγανάκτηση, αποστροφή του κοινωνικού  συνόλου ή  μεγάλου  μέρους  της κοινωνίας. Υπάρχουν και  άλλες ερμηνείες του όρου αυτού, μεταξύ των οποίων και ότι  « σκάνδαλο » σημαίνει και τον πειρασμό. Σημαίνει επίσης και το  « εμπόδιο ». ( Ευαγγέλιο κατά Ματθαίο, κεφ. 16 εδάφιο 23 ). Και όταν λέμε ότι ένα παιδί  είναι  « σκανδαλιάρικο », δηλώνουμε απλώς ότι είναι άτακτο. Αλλά  γενικά, η πρώτη ερμηνεία φαίνεται να είναι η επικρατέστερη, τουλάχιστον για τη σημερινή εποχή. Λοιπόν, το σκάνδαλο είναι - επαναλαμβάνω - μιά πράξη που εξοργίζει την κοινωνία, ολόκληρη ή το μεγαλύτερο μέρος αυτής. Και  εννοείται, ότι όσο η πράξη  αυτή μένει κρυφή  και μένει στο σκοτάδι, δεν είναι σκάνδαλο. Μόνο όταν αποκαλυφθεί εντελώς, υπάρχει το σκάνδαλο.

Το 1934 ήταν  η χρονιά του μεγαλύτερου σκανδάλου που αναφέρεται στην ιστορία,όχι τόσο γι αυτό καθεαυτό το σκάνδαλο, όσο για τις συνέπειες που είχε αυτό. Πρωταγωνιστής αυτού του σκανδάλου που ήταν αρχικά οικονομικής φύσης, ήταν ο Αλέξανδρος Σταβίσκυ - μάλλον Πολωνικής  καταγωγής Γάλλος - που πλαστογραφούσε πάσης φύσεως  έγγραφα, και από την ενασχόλησή του αυτή, αποκόμισε ένα ποσό μάλλον πάνω από μισό δισεκατομμύριο γαλλικά φράγκα της εποχής εκείνης. Αν ρωτάτε σε ποιό ποσό αντιστοιχεί σήμερα αυτό το νούμερο, θα σας απαντήσω ότι δεν έχω την παραμικρή ιδέα.

Φαίνεται, ότι ο εν λόγω αξιότιμος  κύριος, είχε  « διαπλοκές » με υψηλόβαθμα στελέχη της τότε Γαλλικής κυβέρνησης. Το σκάνδαλο έλαβε τεράστιες διαστάσεις, ψιθυρίζονταν ή λέγονταν φωναχτά διάφορα πράγματα σχετικά με την υπόθεση αυτή. Γρήγορα ξέσπασανταραχές στο Παρίσι. Διαδηλώσεις διαμαρτυρίας γινόντουσαν εναντίον της κυβέρνησης, και επακολουθούσαν συμπλοκές με τις αστυνομικές δυνάμεις. Τελικά η κυβέρνηση έπεσε, αλλά δεν γνωρίζω αν κανένας πολιτικός  κάθησε στο εδώλιο του κατηγορούμενου, αν έχει κάποιος πληροφορίες επ΄ αυτού, παρακαλείται να τις κοινοποιήσει και να  μάθουμε και μείς τι  συνέβη. Οσο για τον  Αλέξανδρο  Σταβίσκυ, είπαν ότι αυτοκτόνησε  στη φυλακή. ( Ισως  κάποιοι άλλοι να τον  « αυτοκτόνησαν » για να μή μιλήσει, είναι κι αυτή μιά πολύ πιθανή υπόθεση ).

Αυτό είναι ένα πολύ αντιπροσωπευτικό δείγμα πολιτικοοικονομικού σκανδάλου. Και πρέπει να δηλωθεί ευθύς εξ αρχής, ότι σ΄αυτή την κατηγορία, υπάγονται τα περισσότερα σκάνδαλα. Κάποιος υπουργός - αυτό συνήθως στην Ιαπωνία - βρίσκεται  ανακατεμένος σε μιά παράνομη συναλλαγή με  ισχυρούς οικονομικούς  παράγοντες, οι οποίοι του προσφέρουν μεγάλα ή και μικρότερα ποσά για να πετύχουν κάποιες ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα συμφέροντά τους. Και κάποιοι άλλοι, ίσως δημοσιογράφοι - που φυτρώνουν  εκεί που δεν τους  σπέρνεις - ανακαλύπτουν την μαγγανεία, την απάτη σε βάρος του συνόλου και προς όφελος των ολίγων, και τότε ξεσπά το σκάνδαλο. Και ο - Γιαπωνέζος, επιμένουμε, όχι Ελληνας - υπουργός, υποβάλλει την παραίτησή του που αμέσως γίνεται δεκτή. Και δεν ξέρω αν παραπέμπεται  στον εισαγγελέα, που θα ήταν και η σωστή σειρά των πραγμάτων.

Εκτός από τα  « επισήμως » εμφανιζόμενα σκάνδαλα, υπάρχουν και τα  « πιθανολογούμενα » σκάνδαλα, που όπως  είπαμε δεν μπορούμε να τα κατατάξουμε επισήμως στα αναγνωρισμένα σκάνδαλα. Είναι αυτά που « μυρίζουν » σκάνδαλο, και όπου μπορεί κανείς να εφαρμόσει το  γνωστό Γαλλικό  ρητό : « Δεν  υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά ». Οι μανιώδεις κυνηγοί σκανδάλων, οι δημοσιογράφοι, ψάχνουν ολοένα και προς διάφορες κατευθύνσεις, όπου υπάρχει ο « Γαλλικός » καπνός, με προφανή στόχο να αποκαλύψουν πρώτοι αυτοί το σκάνδαλο. Επειδή ο κόσμος είναι εξαιρετικά πρόθυμος να ακούσει για σκάνδαλα - πάσης φύσεως - υπάρχουν οι ειδικοί δημοσιογράφοι που δεν είναι ανάγκη  να τους κατονομάσουμε, που έχουν ειδικές εκπομπές στην τηλεόραση, όπου παρουσιάζουν τον κόπο της εργασίας που έκαναν, για να αποκαλύψουν το  σκάνδαλο, με  ντοκουμέντα, φωτογραφίες  και βιντεοταινίες  που πάρθηκαν με κρυφές κάμερες, τις γνωστές διεθνώς με το αγγλικό όνομά τους    C a n d i d    c a m e r a s.

Εκτός από τα πάμπολλα οικονομικά  σκάνδαλα, υπάρχουν  και τα αρκετά συχνά γαργαλιστικά σεξουαλικά σκάνδαλα. Τα δελτία ειδήσεων είναι πρόθυμα να δώσουν λεπτομέρειες των σκανδάλων αυτών, που παντοτε σχεδόν  προέρχονται από  μικρές επαρχιακές πόλεις. Το αδηφάγο κοινό καταπίνει με απληστία τις  πληροφορίες για τα σκάνδαλα αυτού του τύπου, που πουλάνε πολύ, και το γεγονός αυτό τα δίνει μεγάλη δημοσιότητα, εννοείται  χωρίς ονόματα.  Και βέβαια, τα ονόματα είναι γνωστά  στον μικρόκοσμο της επαρχιακής πόλης, αλλά για λόγους ευνόητους δεν ανακοινώνονται δημόσια, ο κόσμος το΄ χει τούμπανο  και μεις κρυφό καμάρι. Λοιπόν, έτσι ήταν πάντοτε, έτσι είναι και τώρα.

Πριν από λίγο καιρό, βγήκε στις ειδήσεις, ότι σε μιά κοντινή μας πόλη, ανακαλύφθηκε ότι σε μιά βίλλα σύχναζαν  έντεκα  Ελληνες και δύο  Ουκρανές, από  τις κοπέλλες  που βρέθηκαν στη χώρα μας μετά τον Γκορμπατσώφ και την περεστρόϊκά του, που όμως όχι  μόνο δεν πέτυχε, αλλά άνοιξε και τους ασκούς του Αιόλου. Ηλθαν λοιπόν από το Κίεβο ή το Χάρκοβο -ή από κάποια άλλη Ουκρανική πόλη - οι δυό αυτές Ουκρανές κοπέλλες, για να βγάλουν το ψωμάκι τους. Και εγκαταστάθηκαν στην γειτονική μας πόλη.

Αλλά όπως είναι γνωστόν, ο κοσμος είναι κακός,  και βάζει πάντα το κακό στο μυαλό του. Και είπαν πολλά και διάφορα. Ότι τάχατες οι έντεκα Ελληνες επαρχιώτες, σύχναζαν στη βίλλα αυτή που ανήκε σε έναν απ΄ αυτούς, και ότι στη βίλλα αυτή  σύχναζαν και οι δυό ερίτιμες και αξιοπρεπείς Ουκρανές κοπέλλες, και ότι εγίνοντο εκεί διάφορα  ακατονόμαστα πράγματα. Σόδομα και Γόμορρα που έλεγε και η αξέχαστη Σαπφώ Νοταρά.

Αλλά γιατί να πιστέψουμε σ΄αυτές τις ιστορίες ; Όλα αυτά είναι μάλλον ποταπές συκοφαντίες που το μόνο που  επιδιωκουν είναι να σπιλώσουν την υπόληψη  των ευγενών συμπατριωτών μας και των δύο ξένων κοριτσιών. Το ότι πήγαιναν όλοι τους σ΄αυτή τη βίλλα, δεν το αμφισβητεί κανείς. Αλλά το τί γινόταν εκεί, ποιός  μπορεί να το  ξέρει ; Μπορεί  να έπαιζαν όλα αυτά τα καλά  παιδιά, χαρτιά ή τάβλι ή κάποιο άλλο παιχνίδι  συναναστροφών. Δεν ξέρουν να πάιζουν τάβλι οι ξένες κοπέλλες ; Κι αν δεν ήξεραν, εύκολα θα μάθαιναν. Οσο για χαρτιά, δεν υπάρχει μέρος στον κόσμο που να μην παίζουν πόκερ, πόκα και τα παρόμοια.

Τα ίδια πράγματα μας είπαν στα δελτία ειδήσεων για μιά πόλη της Πελοποννήσου και για μιά της Στερεάς Ελλάδας. Μόνο που εκεί - έτσι έλεγαν οι συκοφαντικές πληροφορίες - οι άντρες πρωταγωνιστές ήσαν αλλοδαποί και οι πρωταγωνίστριες  εγχώριες. Και εκεί μας είπαν ότι υπήρχαν τα Σόδομα και τα Γόμμορα. Αλλά  πηγαίνω στοίχημα  τρία Ευρώ, ότι  και εκεί η ίδια περίπτωση ήταν. Αθώα παιχνίδια με χαρτιά και τάβλι.

Αλλά οι δημοσιογράφοι, δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο. Θεωρούν  ότι έχουν καθήκον να καταγγέλουν στην κοινή γνώμη ότι τους φαίνεται ύποπτο, ακόμα και μιά συντροφιά Ελλήνων και ξένων που γίνεται σε μιά βίλλα. Και πού  αλλού θα έπρεπε  να γίνεται αυτή η συγκέντρωση, μήπως σε κανένα καφενείο παλιάς  μόδας ; Και αυτά έχουν σχεδόν  εξαφανιστεί, άλλωστε δεν είναι πρέπον να φιλοξενούνται  ξένοι σε καφενεία, αυτό  δεν θα ήταν καθόλου σωστό. Το σωστό είναι να συγκεντρώνονται οι άνθρωποι σε βίλλες και να παίζουν εκεί τα διάφορα παιχνίδια τους, όχι  βέβαια τα  « ανώμαλα » παιχνίδια που προβάλλουν κάθε τόσο οι κουτσομπόληδες δημοσιογράφοι, που εν πάση περιπτώσει, κάνουν  και τη μύγα  καμήλα, επειδή αυτό α-παιτεί το επαγγελμά τους.