ATAKTEΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΓΓΛΕΖΕΣ

Παίρνουμε ένα ποτήρι, και ρίχνουμε μέσα σ΄αυτό μιά ποσότητα υδροχλωρικού οξέος. Κατόπιν, μέσα στο ίδιο ποτήρι που ρίξαμε το υδροχλωρικό οξυ, προσθέτουμε μιά μικρή επίσης ποσότητα νατρίου. Τί θα δημιουργηθεί με την ανάμειξη αυτών των δύο χημικών στοιχείων ; Μιά καινούργια χημική ουσία, το υδροχλωρικό νάτριο. Αυτή η διεργασία, ονομάζεται χημική ένωση. Πρόκειται δηλαδή για κάτι που έχει άμεση σχέση με τη επιστήμη που ονομάζουμε χημεία. Που τη σπουδάζουμε στο γυμνάσιο, το λύκειο και στις ανώτερες σχολές.
Τώρα πηγαίνουμε σε κάτι άλλο, που δεν έχει καμμιά απολύτως σχέση - επιφανειακά τουλάχιστον - με τη χημική ένωση που γίνεται στα πλαίσια της χημείας. Ένα άντρας, μέσης ας πούμε ηλικίας, τρυπώνει μέσα στο σκοτάδι της νύχτας, μέσα σε ένα σπίτι που δεν είναι το δικό του. Είναι ενός άλλου άντρα, που εκείνη την ώρα λείπει, βρίσκεται σε ταξείδι για δουλειές, ας πούμε ότι είναι εμπορικός αντιπρόσωπος. Και αυτός μεν μπορεί να λείπει από το σπίτι, είναι όμως εκεί η αξιαγάπητη σύζυγός του. Που φροντίζει για την εύρυθμη λειτουργία του σπιτιού, και για άλλα επίσης πράγματα.
Ο επισκέπτης μας, έχει φτάσει με το ασσανσέρ στον τρίτο όροφο, ακριβώς μπροστά στην πόρτα του διαμερίσματος, στο οποίο κατοικεί ο απών σύζυγος, αλλά δεν απουσιάζει η ερίτημη σύζυγος. Χτυπά διακριτικά την πόρτα, η οποία ανοίγει αμέσως, κι ο επισκέπτης μας μπαίνει μέσα, χαιρετά εγκάρδια την κυρία, και μετά από λίγα λεπτά, ακολουθούν εξαιρετικά ενδιαφέροντα πράγματα. Οι δυό μαζύ, αρχίζουν να επιδίδονται με πολλή επιτυχία, σε διάφορες γυμναστικές ασκήσεις, που έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό : Είναι όλες οριζόντιες, όχι κάθετες, όχι λοξές. Το πού διεξάγονται αυτές οι ασκήσεις δεν θα το αναφέρω, το απαγορεύει ο νόμος των απόρρητων προσωπικων δεδομένων που μας εχει επιβάλει ο σινιόρ Ντα Φέρμο.
Πρόκειτα πάντως και εδώ, για κάποιο είδος « ανάμειξης », κάπως ανάλογης με την ανάμειξη που αναφέρθηκε, ανάμεσα στο υδροχλωρικό οξύ και το νάτριο. Η κάποια μικρή και επουσιώδης διαφορά, έγκειται στο ότι εκείνη την ανάμειξη την αναφέραμε σαν « χημεία », ενώ αυτή χαρακτηρίζεται στην ελληνική - μόνο - γλώσσα σαν « μοιχεία ». Εγινε δηλαδή εδώ ένας μικρός αναγραμματισμός, μιά αναστροφή - ατελής βέβαια - της λέξης. Κάτι σαν λεκτική « αλχημεία », αν μπορούμε να την ονομάσουμε έτσι. Για να δώσουμε και κάποιο χιουμοριστικό χαρακτήρα στην υπόθεση.
Το θέμα μας λοιπόν είναι η μοιχεία, λέξη που οι πάντες αναγνωρίζουν τί ακριβώς σημαίνει. Είναι γνωστό τοις πάσι, ότι « το ξένο είναι πιό γλύκό », ότι κάθε μέρα φασολάδα δεν είναι ανεκτή, ότι πρέπει να αλλάζει και το καναρίνι την τροφή, κι οχι κάθε μέρα καναβούρι, όπως λέει και το λαϊκό άσμα. Και μιά αμερικανική παροιμία, λέει « o άντρας της γειτόνισσας, είναι πιό όμορφος από τον δικό μας, είναι πιό χαριτωμένος, είναι πιό καλοντυμένος ». Πράγμα πολύ φυσικό, αφού εκείνον τον βλέπουμε να κυκλοφορεί έξω με πλήρη εξάρτηση και πε-ριποιημένο, ενώ το δικό μας τον βλέπουμε με τις πυτζάμες, τις παντόφλες και αξύριστο. Και πολύ « καθημερινό », που μας γκρινιάζει όταν κάτι δεν πάει καλά στο φαγητό, στη τσάκιση του παντελονιού μας και άλλα παρόμοια.
Η μοιχεία είναι αρχαιότατη συνήθεια, που την είχαν από τα παμπάλαια χρόνια άντρες και γυναίκες. Επειδή δεν μπορούμε να έχουμε ιστορικά δεδομένα από εποχές που δεν υπήρχε η γραφή, και επομένως και η καταγραφή κάποιων τέτοιων γεγονότων - που να αφορούν βέβαια κάποιους επώνυμους - θα προσπαθήσουμε να βρούμε κάποια περιστατικά που συνέβησαν στην περίοδο μετά την ανακάλυψη της γραφής. Είναι πιθανό, να βρούμε μερικά από αυτά σε αρχαίες γραπτές πηγές.
Η πρωτη ιστορία, μας έρχεται από την αρχαία ελληνική μυθολογία, που είναι η απείρως μεγαλύτερη μυθολογία στον κόσμο. Οι μυθολογίες των υπόλοιπων λαών, μαζεμένες όλες μαζύ, δεν καλύπτουν ούτε το ένα εκατοστό της ελληνικής. Εν πάσι περιπτώσει, το γεγονός που βέβαια δεν είναι γεγονός, μιάς και είναι μυθολογία, μας παρουσιάζει το πρώτο Ιψενικό τρίγωνο. Πρόκειται για μιά εξαιρετικά.βδελυρή ιστορία, πιό βρώμικη δεν γίνεται.
Ηρακλής και Αρης, είναι γιοί του Δία, μάλιστα, λέγεται ότι τον Ηφαιστο τον γέννησε μονάχη της η Ηρα, χωρίς την « παρέμβαση » του Δία. Ισως να ήταν προϊόν κλωνοποίησης, κάτι σαν τη γνωστή Σκωτσέζα προβατίνα, τη Ντόλλυ, ίσως έτσι μπορεί να εξηγηθεί το πράγμα. Γνωστό είναι επίσης, ότι μιά μέρα που ο Δίας θύμωσε άγρια σε μιά οικογενειακή διαμάχη με τη σύζυγό του την Ηρα, άρπαξε τον Ηφαιστο και τον εξακόντισε από την κορυφή του Ολύμπου προς τα κάτω. Η πτώση αυτή, κράτησε μιά ολόκληρη μέρα, καθώς ο Ηφαιστος τινάχτηκε πολύ μακρυά και έπεσε στη Λήμνο. Ετσι μας τα λένε οι αρχαίοι πρόγονοί μας.
Ο Αρης, είναι ο θεός του πολέμου, όπως ο Ηφαιστος είναι σιδεράς και θεός των ηφαιστίων. Στη μέση μπαίνει κάποια στιγμή και η Αφροδίτη, τον τρόπο με τον οποίο γεννήθηκε αυτή δεν θα τον αναφέρω, ντρέπομαι να κάνω μιά τέτοια περιγραφή. Ο καθένας μπορεί να ψάξει στα αρχεία του, στις εγκυκλοπαίδειες, και να βρεί την ιστορία αυτή.
Ηφαιστος και Αρης, είναι αδέλφια, έστω και με αυτό τον ανορθόδοξο τρόπο. Το λοιπόν, ο Ηφαιστος που δεν είναι και πολύ όμορφος, είναι και κουτσός, παίρνει γυναίκα την Αφροδίτη, ξέρετε δά την θεά αυτή του έρωτα, τη βλέπουμε στο Λούβρο σαν Αφροδίτη της Μήλου, μπουκιά και σχώριο. Αλλά ο άτιμος αδελφός, ο Αρης, τα μπλέκει μιά μέρα με την Αφροδίτη. Κάποιος όμως φαίνεται ότι ειδοποίησε τον Ηφαιστο, κι αυτός έτρεξε κούτσα κούτσα να δεί τί γίνεται. Και τί βλέπει ο φουκαράς ; Τη γυναίκα του και τον αδελφό του, ξαπλωμένους επάνω στο κρεββάτι, να επιδίδονται στις οριζόντιες ασκήσεις που αναφέραμε. Μάλιστα, έτσι έγιναν τα πράγματα, έχω δεί μάλιστα και μιά εικόνα, ζωγραφιά ή σκίτσο μ΄ αυτή τη σκηνή.
Και τότε, τί κάνει ο δικός σου ο Ηφαιστος ; Σιδεράς είναι, αρπάζει ένα δίχτυ - ίσως σιδερένιο, ισως από σύρμα - και μ΄αυτό δένει επάνω στο κρεββάτι τους δυό εξασκούμενους στο πολύ υγιεινό αυτό σπορ των ασκήσεων που είπαμε. Και στη συνέχεια, και ενώ μάταια προσπαθούν οι συλληφθέντες να σπάσουν το περιτύλιγμά τους, φωνάζει ο Ηφαιστος τους άλλους θεούς που έτυχε να βρίσκονται εκεί κοντά στις κορυφές του Ολύμπου, και τους παρουσιάζει το θέαμα αυτό, προς μεγάλην τέρψιν των παρευρισκομένων. Το τί έγινε κατόπιν, το αν ζήτησε διαζύγιο ο Ηφαιστος σε βάρος της Αφροδίτητης και αν τελικά έγινε δεκτή η προσφυγή του, δεν το αναφέρουν οι Ελληνες μυθοπλάστες.
Αλλά θα παρατήσουμε την ελληνική μυθολογία - αν και θα μπορούσαμε να βρούμε κι άλλα παραμύθια αν ψάχναμε εντατικά - και ας πάμε σε άλλες πηγές. Να πούμε για την ιστορία του Τρωϊκού πολέμου, που ξεκίνησε από μιά περίπου παρόμοια κατάσταση ; Λέτε η ωραία Ελένη της Σπάρτης, να αρπάχτηκε παρά τη θέλησή της από τον ωραίο Πάρι ; Δεν είναι πολύ πιθανό, ότι του τα « φόρεσε » του Μενέλαου, που για να πάρει το αίμα του πίσω, ταρακούνησε όλους τους Ελληνες να πάνε και να πολεμήσουν τον άτιμο τον Πάρι ; Φυσικά, θα μας πούνε, ότι ο πόλεμος της Τροίας, δεν έγινε γι αυτό το λογο, άλλοι ήσαν οι λόγοι κι αυτή ήταν η αφορμή. Δεκτόν κι αυτό το επιχείρημα.
Δεν θυμάμαι κανένα άλλο παρόμοιο συμβάν από την αρχαία Ελλάδα, ούτε κι από τη Ρώμη. Πηγαίνω λοιπόν στους αρχαίους Εβραίους, εκεί θα βρούμε δυό πολύ χαρακτηριστικές ι-στορίες. Στην πρώτη απ΄αυτές, υπάρχει μιά απόπειρα μόνο να εμπλακούν τα πράγματα, απότυχημένη όμως, Στη δεύτερη όμως, υπάρχει πολύ και απόλυτα αξιόπιστο υλικό, που σε κάνει να προβληματίζεσαι πάνω σ΄αυτού του είδους τις εμπλοκές.
Είμαστε περίπου στο 1.700 π.Χ., και είμαστε στην κεντρική Παλαιστίνη, εκεί που είναι τα σημερινά « κατεχόμενα » της Δυτικής όχθης, Δυτικής όσον αφορά τον ποταμό Ιορδάνη. Εκεί έχει εγκατασταθεί ένας Εβραίος τύπος, που είχε κάνει είκοσι χρόνια στην Ανω Μεσοποταμία, ο Ιακώβ. Ένα τύπος που έρρεπε στην απατεωνιά, γι αυτό και στην εβραϊκή γλώσσα, εκτός από την κύρια ερμηνεία του ονόματος του, που σημαίνει « ο ακολουθών », « ο παρακολουθών » - έχει και τη σημασία του « απατεώνα », που τον πήρε γιατί εξαπάτησε τον πα-τέρα του τον Ισαάκ με τη γνωστή ιστορία. Αυτός ο άνθρωπος, είχε δεκατρία παιδιά, δώδεκα γιούς και μιά θυγατέρα. Ο προτελευταίος από τους γιούς, ήταν ο Ιωσήφ, που επειδή τον ζήλευαν οι αδελφοί του - παλιάνθρωποι μάλλον - τον πούλησαν σε εμπόρους διερχόμενους από την περιοχή. Κι αυτοί τον κατέβασαν στην Αίγυπτο, και τον πούλησαν σε έναν Αιγύπτιο αξιωματούχο, τον Ποτιφάρ, αυτόν που ξέρουμε σαν Πετεφρή.
Αυτός ο Ποτιφάρ, εκτίμησε τις ικανότητες αυτού του δούλου, και τον όρισε διαχειριστή των κτημάτων του. Ο αξιωματούχος αυτός, είχε μιά γυναίκα πολύ ερωτοπαθή και έτοιμη να κάνει αταξίες. Ενδέχεται βέβαια να ήταν ο άντρας της πολύ ηλικιωμένος, δεν έχουμε πληρο-φορίες περί αυτού. Το γεγονός πάντως είναι , ότι η γυναίκα αυτή με την έφεση προς την παρανομία, είδε τον όμορφο και νεαρούλη Ιωσήφ, και του ρίχτηκε στα φανερά. « Ελα να κοιμηθούμε μαζύ », έτσι του ξηγήθηκε κατά πρόσωπο.
Ο Ιωσήφ όμως, για πολλούς και διάφορους λόγους - που μπορείτε να τους βρέιτε εύκολα - αντιστάθηκε σ΄αυτή την ανοιχτή επίθεση. Τώρα, ξέρουμε όλοι, τί σημαίνει για μιά γυναίκα να την απορρίπτουν όταν αυτή είναι η επιτιθέμενη. Θέλει να εκδικηθεί για τη μεγάλη προσβολή που της έγινε - έτσι το παίρνει το πράγμα - και πολύ συχνά δημιουργεί πρόβλημα στον αρνητή των προθέσεών της. Και η γυναίκα αυτή, άρχισε να φωνάζει βγαίνοντας έξω « Βοήθεια, με βιάζει αυτός ο ξένος ». Αποτέλεσμα : Να μπεί στη φυλακή ο νεαρός για δυό χρόνια. Πάντως, ο Ποτιφάρ κατάλαβε ότι η ιστορία ήταν πλεκτάνη, αλλά για τα μάτια του κόσμου, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Συνέχισε όμως να εκτιμά τον τέως διαχειριστή του.
Την δεύτερη ιστορία, που έλαβε χώρα στην Παλαιστίνη μετά από εφτακόσια χρόνια, την ακούει κανείς και σηκώνονται οι τρίχες της κεφαλής του. Βασιλιάς του Ισραήλ, είναι ένας πολύ θεοσεβής άνθρωπος, ένας άνθρωπος που έγραψε ένα σωρό από Ψαλμούς, καταχωρημένους στην Παλαιά Διαθήκη. Είναι ο Δαβίδ, ένα από τα σπουδαιότερα πρόσωπα των ιερών βιβλίων, και του οποίου το όνομα, το έχουν πλήθος ανθρώπων όλων των χριστιανικών δογμάτων, κυρίως οι διαμαρτυρόμενοι.
Η ιστορία του πιό διάσημου αυτού βασιλιά του Ισραήλ, είναι πολύ μακριά και πολύ περιπετειώδης, ολόκληρο βιβλίο θα μπορόυσε να γράψει κανείς γι αυτήν. Μάλιστα, έχουν γυριστεί και ταινίες που αναφέρονταιο σ΄αυτόν και τις περιπέτειές του. Στην αρχή, ήταν βασιλιάς μόνο στο νότιο κομμάτι τουυ Ισραήλ, και πρωτεύουσα είχε τη Χεβρών, που κι αυτή είναι στα εδάφη της Δυτικής όχθης, ενώ το βόρειο τμήμα του Ισραήλ είχε άλλο βασιλιά. Εμεινε εκεί για εφτά χρόνια, στο διάστημα των οποίων απόχτησε έξι γιούς ( και θυγατέρες βέβαια, άγνωστες στον άριθμό ) από έξι διαφορετικές γυναίκες, ήταν φαίνεται μερακλής ο άνθρωπος με τις γυναίκες.
Και κατόπιν, αφού έγινε βασιλιάς σε ολόκληρο το κράτος, μετακόμισε στην Ιερουσαλήμ, και ήταν ο πρώτος βασιλιάς που έκανε έδρα του την πόλη αυτή. Και εκεί, σε κάποια περίοδο της ζωής του, έγιναν τα πράγματα και τα γεγονότα, που μετατρέψανε τον ευσεβή βασιλιά, σε απερίγραπτο κάθαρμα. Προσωρινά βέβαια, γιατί κατόπιν μετάνοιωσε, όπως μετανοιώνουμε όλοι μας - ή αρκετοί από εμάς - για πράγματα που κάναμε και που δεν έπρεπε να τα κάνουμε.
Ο βασιλιάς λοιπόν Δαβίδ, βρισκόταν μιά εποχή σε πόλεμο με τους γείτονες Αμμωνίτες, προγόνους των σημερινών Ιορδανών, που με την ανάμειξή τους με αραβικά στοιχεία τον έβδομο αιωνα μ.Χ., έγιναν μιά καινούργια φυλή, αραβόφωνη και μουσουλμανική το θρήσκευ-μα. ( Την εποχή εκείνη, θεός τους ήταν ο γνωστός μας Μόλεχ ή Μολώχ, που τον αναφέρου-με στα τροχαία δυστυχήματα ). Και ο στρατός του Ισραηλ, πολιορκούσε την πρωτεύουσα των Αμμωνιτών τη Ραμπάθ Αμμών ( ή σχέτο Ραμπά ), που στη θέση της σήμερα είναι η πρωτευουσα της Ιορδανίας, το Αμμάν.
Στο στράτευμα του Ισραήλ, υπηρετούσε και ένας στρατηγός Χιττιτικής καταγωγής ( από τη Χιττιτική αυτοκρατορία προερχόμενος προφανώς, που βρισκόταν στη Μικρά Ασία ). Το όνομα του οποίου ήταν Ουριγιά, που οι Εβδομήκοντα τον αναφέρουν με το εξελληνισμένο όνομα Ουρίας. Αυτός ο Ουριγιά, είχε μιά πολύ όμορφη γυναίκα, και το σπίτι του στην Ιερουσαλήμ ήταν πολύ κοντά στο βασιλικό παλάτι. Ο Δαβίδ που δεν είχε πάει στον πόλεμο, ανέβηκε μιά μέρα στην ταράτσα του παλατιού, και από εκεί είδε τη γυναίκα του Ουριγιά - που το όνομά της ήταν Μπεθ - Σέβα, αναφερόμενο στη μετάφραση των Εβδομήκοντα σαν Βηθ - σαβεέ - η οποία έπαιρνε το μπανιο της στην αυλή του σπιτιού της. Προφανώς χωρίς ρούχα,
έτσι συμπεραίνω. Και του άναψε τότε ο πόθος γι αυτή την όμορφη γυναίκα.
Και τί κάνει τότε ο βασιλιάς ; Πολύ απλά, ρωτά κάποιους έμπιστούς του : « Ρε σείς παιδιά, δεν μου λέτε, ποιανού είναι το σπίτι εκεί πέρα στη γωνία ; ». « Να σου πούμε βασιλιά μας, είναι του στρατηγού σου του Ουριγιά του Χιττίτη, αυτουνού είναι. Που λείπει στην εκστρατεία που κάνουμε στους Αμμωνίτες, εκεί βρίσκεται ».
Ο βασιλιάς προχωρεί στα παραπέρα. Στέλνει ανθρώπους του - πάντοτε έμπιστους - να του φέρουν την ομορφονιά. Του τη φέρνουν λοιπόν, βασιλική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα. Την παίρνει τότε ο καλός σου, και την οδηγεί στα ενδότερα δωμάτια. Το τί τι γίνεται εκεί, περιττεύει ολωσδιόλου να το περιγραψω, ο καθένας το καταλαβαίνει.
Μετά τα γενόμενα εν κρυπτώ και παραβύστω, την ξαποστέλνει πάλι στο σπίτι της, λέγοντας ότι θα την ξαναχρειαστεί σύντομα, να το έχει στα υπ΄όψιν της. Και όντως, η κυρία Μπεθ - Σέβα, από εκείνη τη μέρα πηγαίνει τακτικά στο παλάτι. Αλλά μιά μέρα, αναγγέλει στο βασιλιά, ότι είναι έγκυος, μέτρα προφύλαξης ήσαν άγνωστα τη εποχή εκείνη.
Η επόμενη κίνηση του βασιλιά, είναι να στείλει ένα γράμμα στον αρχιστράτηγο Γιωάβ - που ήταν και ανεψιός του από αδελφή - που πολιορκούσε τη Ραμπάθ - Αμμών, στην οποία του έγραφε να στείλει στην Ιερουσαλήμ το αντρα της Μπαθ - Σέβα , τον Ουριγιά. Οντως, ο αρχιστράτηγος, στέλνει τον Χιττίτη στο παλάτι του βασιλιά, όπου ο βασιλιάς ενημερώνεται για τα τεκταινόμενα στο μετωπο, και κατόπιν λέει στον Ουριγιά να πάει να ξεκουραστεί ( και βέβαια και να κοιμηθεί με τη γυναίκα του ) στο σπίτι του, είναι εξαντλημένος από την εκστρατεία και χρειάζεται λίγη ξεκούραση. Γιατί τού λεει αυτά τα πράγματα ; Πολύ απλά, για να φορτώσει την εγκυμοσύνη στον στρατηγό Ουριγιά, πονηρό το κόλπο.
Όμως, ο στρατηγός έχει προφανώς πληροφορηθεί τα καθέκαστα, κρυφός παπάς δεν λειτουργεί, το κουτσομπολιό είναι πανάρχαια συνήθεια στον άνθρωπο. Μαθαίνει προφανώς, ότι η σύζυγος είναι έγκυος από τη σχέση της με το βασιλιά, και καταλαβαίνει ότι πάει να του φορτώσει την εγκυμοσυνη, ο ίδιος ο στρατηγός λείπει πολύ καιρό στο μέτωπο και δεν μπορούσαν να δικαιολογηθούν αλλοιώς τα πραγματα. Και τί λεέι στο βασιλιά ; « Εγώ είμαι βασιλιάς μου στρατιώτης, και δεν μου επιτρέπεται να πάω στο σπίτι μου και στη γυναίκα μου. Θα κοιμηθώ εδώ στο παλάτι μαζύ με τους φρουρούς, δεν θα το κουνήσω καθόλου, και το πρωϊ κατ΄ευθείαν στο μέτωπο, να πάω στον αρχιστράτηγο το μήνυμα που θα του στείλεις. Πάντως, από το σπίτι μου δεν πρόκειτα να περάσω καθόλου ».
Ο βασιλιάς καταλαβαίνει βεβαια - ή υποψιάζεται εν πάσι περιπτώσει - ότι ο Ουριγιά είναι ενήμερος των πραγμάτων. Δεν επιμένει λοιπόν στις παραινέσεις του, και ο Ουριγιά κοιμάται στο παλάτι με τους φρουρούς όλη τη νύχτα. Το πρωϊ παρουσιάζεται στο βασιλιά, ο οποίος του παραδίδει ένα γράμμα για τον αρχιστρατηγο.Και τί γράφει σ΄αυτό το σφραγισμένο με βουλοκέρι γράμμα ; Τα παρακάτω λίαν ενδιαφέροντα : « Στείλτε τον Ουριγιά στα τείχη της Ραμπάθ - Αμμών, σε ένα επικίνδυνο σημείο. Και κάποια στιγμή, να φύγουν όλοι όσοι θα είναι μαζύ του, και να τον αφήσουν εκτεθειμένο στους εχθρούς κι αυτοί να τον σκοτώσουν ». Μάλιστα, αυτά έγραψε στον ανεψιό του τον Γιωάβ, που από τότε τον είχε το βασιλιά στο χέρι, με το γράμμα που μάλλον το φύλαξε σαν τεκμήριο.
Όλα έγιναν όπως παραγέλθηκαν, ο Ουριγιά έμεινε ακάλυπτος, και τον σκότωσαν οι Αμμωνίτες. Και τότε, με βαθειά - και προσποιητή βέβαια - θλίψη ο βασιλιάς Δαβίδ, έστειλε και πήρε επίσημα τη Μπαθ - Σέβα στο παλάτι, κανονική και έβδομη γυναίκα του. Μετά από λίγο καιρό, γεννήθηκε το παιδί, που όμως πέθανε μέσα σε λίγες βδομάδες. Αυτή ήταν η ιστορία της μοιχείας του βασιλιά Δαβίδ, για την οποία μετάνοιωσε, όταν τον έψεξε ύστερα από λίγο ένας προφήτης της εποχής, ο Ναθάν. Το δεύτερο παιδί που απόχτησε ο Δαβίδ από τη Μπαθ - Σέβα, ήταν ο γνωστός και μη εξαιρεταίος Σολομώντας.
Γιατί όλα αυτά τα παραδείγματα, από πού ξεκίνησα για να κάνω όλη αυτή τη φλύαρη α-ναφορά ; Από μιά είδηση που αναφέρθηκε στην τηλεόραση πριν από λίγες μέρες. Μιά είδηση που έλεγε, ότι ένα στα εικοσιπέντε παιδιά στην Αγγλία, δεν είναι αληθινά παιδιά του φερόμενου ως νόμιμου πατερα τους, αυτουνού που έχουν το επίθετο. Είναι κάποιου άλλου άντρα, που προήλθε από μιά τέτοια κατάσταση σαν κι αυτές που περιγράψαμε. Και πώς άραγε να το έμαθαν αυτό και να το είπαν στις ειδήσεις ; Ας όψεται η τελευταία ανακάλυψη της επιστήμης, η έρευνα του γενετικού υλικού, δηλαδή του Ντι - Εν - Έϊ, αυτή αποκάλυψε την όλη αυτή ιστορία.
Γιατί όμως να μπούνε στον κόπο να ψάχνουν οι Εγγλέζοι πατεράδες αυτού του είδους τις ιστορίες, από πού να ξεκίνησαν άραγε ; Μάλλον από κάποιες υποψίες που φαίνεται να είχαν από τις κινήσεις της γυναίκας τους. Από κάποιες ενδείξεις που φάνηκαν να υπήρχαν στις συμπεριφορές τους, κάποια πράγματα δεν μπορούν να κρυφτούν εύκολα. Από κάποιους ψιθύρους που ήλθαν ενδεχομένως στ΄αυτιά τους, από κάποια ανώνυμα γράμματα ή τηλεφωνήματα, από παρακολούθηση που έβαλαν να κάνουν ιδιωτικοί ντετέκτιβς. Κάτι από όλα αυτά, μάλλον τους ώθησαν να ζητήσουν να γίνει η έρευνα αυτή, που φαίνεται ότι χρειάζεται ειδική εισαγγελική εντολή για να γίνει.
Υπάρχει όμως και μιά απορία πάνω στο ζήτημα αυτό. Είναι γνωστό, ότι για να γίνει μιά στατιστική έρευνα σαν κι αυτή που έγινε στην Αγγλία, χρειάζεται ένας αρκετά μεγάλος αριθμός από περιπτώσεις. Όταν μιά εταιρεία λόγου χάριν που κάνει δημοσκοπήσεις, πρόκειται να υποβάλει ερωτήσεις για το ποιό κόμμα θα ψηφίζατε και τα παρόμοια, παίρνει ένα δείγμα από δυό χιλιάδες πάνω κάτω ανθρώπους. Λοιπόν, για να βρεθεί ότι ένα στα εικοσιπέντε παιδιά, είναι ενός άλλου πατέρα, θα πρέπει να είχε γίνει έρευνα σε έναν μεγάλο αριθμό παιδιών.
Αλλά για να γίνει αυτό, θα έπρεπε να γίνει εξέταση Ντι - Εν - Έϊ σε έναν ανάλογο αριθμό παιδιών, και να γίνει σύγκριση με το Ντι - Εν - Έϊ των πατεράδων τους. Εγινε όμως κάτι τέτοιο, ή τα στοιχεία παρθηκαν με ένα άλλο διαφορετικό τρόπο. Κι αν δεν ήταν αξιόπιστη η μέθοδος την οποία χρησιμοποίησαν, πώς μπορούμε να δεχτούμε το αποτέλεσμα αυτο ; Πάντως, φαίνεται ότι κάπου θα στηρίχθηκε αυτή η στατιστική, αλλοιώς δεν θα έπρεπε να δεί το φώς της δημοσιότητας και να εκθέσει ένα σωρό γυναίκες.
Πρέπει να θυμηθούμε την περίπτωση του Αυστραλού εκείνου, που πριν από μερικούς μήνες, ανακάλυψε μιά παρόμοια περίπτωση, και που ίσως να έδωσε και το έναυσμα και για τους Εγγλέζους αυτούς, να ψάξουν τα πράγματα. Ο Αυστραλός αυτός, είχε πάρει διαζύγιο από τη γυναίκα του πριν από λίγα χρόνια. Το ζευγάρι είχε δυό παιδιά, και το δικαστήριο είχε δώσει εντολή στον άντρα να πληρώνει κάθε μήνα διατροφή στα παιδιά του. Φαίνεται όμως, ότι κάποιος του σφύριξε στο αυτί κάτι, και ο άνθρωπος ζήτησε από το δικαστήριο να γίνει έλεγχος D.N.A στα παιδιά, μήπως και δεν ήσαν δικά του και άδικα πλήρωνε όλο αυτό τον καιρό τη διατροφή τους. Και οντως, μετά από δικαστική εντολή, έγινε ο έλεγχος και απέδειξε ότι πράγματι τα παιδιά ήσαν αλλουνού πατέρα. Μάλιστα, αφού διακόπηκε η διατροφή των παιδιών, φαίνεται ότι ο μέχρι πρό τινος θεωρούμενος πατέρας τους, ζήτησε από το δικαστήριο να του επιστραφούν τα χρήματα που είχε δώσει μέχρι τότε.
Και τώρα βέβαια, θα πρέπει να αναρωτηθούμε. Μονάχα στην Αγγλία συμβαίνουν αυτά τα πράγματα ; Ασφαλώς και όχι, πρόκειται για φαινόμενο παγκόσμιας έκτασης. Το να είναι δηλαδή το παιδί που έχει φέρει στον κόσμο μιά γυναίκα, όχι του άντρα της, του νόμιμου αντρα της, αλλά κάποιου άλλου. Του γείτονα, του φίλου της οικογένειας, ενός τελείως άγνωστου. Λέτε λοιπόν να γίνει συνήθεια να κάμνουν πολλοί άντρες στο κοντινό ή μακρινό μέλλον, αιτήσεις για αναγνώριση της προέλευσης των παιδιών τους, που υποψιάζονται ότι δεν είναι δικά τους ; Να ζητούν αυτό το καινούργιο σύστημα του Ντι - Εν - Έϊ να χρησιμοποιεί-ται γι αυτό τον σκοπό ; Μπορούμε να το αποκλείσουμε αυτό το ενδεχόμενο ;