Η Μ Ε Ρ Ο Μ Η Ν Ι Α Λ Η Ξ Ε Ω Σ
Μπαίνεις μέσα στο φαρμακείο, και ζητάς από τον φαρμακοποιό να σού δώσει το τάδε σκεύασμα ή καλλυντικό - τώρα τα φαρμακεία έγιναν αμερικανικού τύπου,πουλάνε ότι θέλεις, μέχρι και ωρολογιακές βόμβες -και σού δίνει αυτό που ζητάς. Προσοχή όμως. Ο φαρμακοποιός ξέρει πάνω κάτω αν το προϊόν που σου δίνει δεν έχει λήξει ακόμα, έχει κάνει πρόσφατα κοντρόλ στα προϊόντα που έχει στο φαρμακείο, ξέρει ότι δεν υπάρχει τιποτε το ανώμαλο, εσύ όμως, από κεκτημένη ταχύτητα - από τις αγορές από τα σουπερ - μάρκετς που κάνεις - γυρίζεις το κουτί απ΄όλες τις μεριές για να βεβαιωθείς ότι το αγορασθέν δεν έχει ξεπεράσει την ημερομηνία λήξεως που αναγράφεται επάνω του. Και όντως βεβαιώνεσαι ότι είναι εν τάξει,
είσαι όπως λέμε « στα φράγκα σου ».
Εχεις σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο επί αρκετά χρόνια, έχεις κάνει και μιά ειδικότητα, πήρες και έναν τίτλο διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Βιέννης, έχεις στρώσει τη δουλειά σου, έχεις την πελατεία σου και όλα είναι όμορφα και πολύ καλά. Τα χρόνια όμως περνούν χωρίς να το καταλαβαίνεις. Πέρασαν κάποιες δεκαετίες. Και μιά μέρα διαπιστώνεις ότι η γενιά σου πέρασε, άλλοι έρχονται τώρα να κάνουν καρριέρα, να σχηματίσουν τον κύκλο τους, να δημιουργήσουν την πελατεία τους - κι αυτή η πελατεία δεν αποτελείται από ανθρώπους της εποχής σου, είναι καινούργιοι και δεν τους ξέρεις, αλλά ούτε κι αυτοί σε ξέρουν - και να εργαστούν με όλη τη δύναμή τους και να κερδίσουν τη ζωή, όπως είχες κάνει και σύ προ αμνημονεύτων ετών. Και ήλθε η σειρά σου να αποχωρήσεις πιά από αυτά που έκαμνες τόσο καιρό, είσαι τώρα απόμαχος. Με δυό λόγια, ήλθε η ημερομηνία λήξης σου, αυτό είναι όλο. Από εδώ και πέρα, θα πηγαίνεις μιά φορά το μήνα στην τράπεζα για να εισπράξεις τη σύνταξή σου,που σου δίνει το ασφαλιστικό σου ταμείο.
Ησουν πολύ όμορφος άντρας προ ετών, πολλές κοπέλλες έτρεχαν ξοπίσω σου, είχες μεγάλες επιτυχίες στις γυναίκες. Οι άντρες ζήλευαν την ομορφιά σου και τις επιτυχίες σου, οι γυναίκες σε πολιορκούσαν ακατάπαυστα, μπορούσες να αντισταθείς σε όλους αυτούς τους πειρασμούς ; Δύσκολο πράγμα, θα μου πείς, πόσοι είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν πειρασμούς, εγώ θα είμαι η εξαίρεση ; Πέρασες λοιπόν τη ζωή σου κατά τρόπο θαυμάσιο, ποιός τη χάρη σου.
Κάποτε όμως η ηλικία σου περνά, τα κάποια όρια που έχει βάλει ο Θεός - ή η φύση για όσους δεν πιστεύουν στο Θεό - τα έχεις φτάσει. Κοιτάζεις στον καθρέφτη - ανάθεμα σ΄ αυτόν που επενόησε τους καθρέφτες - και βλέπεις τα μαλλιά σου να έχουν αραιώσει επικίνδυνα, ρυτίδες έχουν σκεπάσει το αλλοτε λείο πρόσωπό σου, νοιώθεις ότι αρχίζεις να περνάς στην δεύτερη ηλικία και πολύ γρήγορα προχωρείς προς την τρίτη. Και ξαφνικά καταλαβαίνεις ότι οι γυναίκες δεν γυρίζουν να σε κοιτάξουν πιά, περνάς απαρατήρητος. Τι συνέβη αγαπητέ μου ; Απλούστατα, έφτασε η ημερομηνία λήξης σου, πρέπει να συνηθίσεις στην πολύ δυσάρεστη, αλλά πολύ αληθινή πραγματικότητα.
Τα πάντα ρεί, είχε πεί ο σπουδαίος εκείνος πρόγονός μας, ο Ηράκλειτος. Και όντως, όλα έρχονται και φεύγουν, σαν το νερό του ποταμού που περνά κάτω απ΄το γεφύρι και δεν ξαναγυρνά πίσω. Όλα έχουν τον καιρό τους, κι όλα περνούν και πίσω δεν ξαναγυρνούν, καλή η ρίμα αυτή, έτσι δεν είναι ; Και όλα έχουν την ακμή τους - όπως συμβαίνει με τις αυτοκρατορίες - και κατόπιν την παρακμή τους.
Να΄τος ο μεγάλος καλλιτέχνης, ο τραγουδιστής που προκαλεί φρενίτιδα ενθουσιασμού στους νεαρούς θαυμαστές του, καθώς τραγουδά στον ανοιχτό και μεγάλο χώρο της υπαίθριας συναυλίας του. Ομαδική υστερία. Οι κοπέλλες λιποθυμούν στην εμφάνισή του πάνω στη σκηνή, επεισόδια γίνονται με τους αστυνομικούς που βρίσκονται εκεί για την τήρηση της τάξης, και κανένας δεν καταλαβαίνει ποιά είναι η αιτία των επεισοδίων. Και τελικά, αφού έχουν περάσει μερικά ή αρκετά χρόνια, όλα αυτά έχουν ξεχαστεί, το ίνδαλμα της νεολαίας εκείνης - που τώρα δεν είναι πιά νεολαία, είναι ώριμοι άντρες και γυναίκες - έχει περάσει στην ιστορίία του τραγουδιού και μετά από πολλά χρόνια, κανένας δεν θα το θυμάται πιά. Και εδώ έχουμε ένα πολύ τρανταχτό παράδειγμα ενός είδους που είχε ημερομηνία λήξης, έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα στον κόσμο αυτό.Τίποτε δεν κρατά πέρα από την ημερομηνία της λήξης του.
Ο πιτσιρίκος παίζει ποδόσφαιρο στο μικρό γήπεδο της φτωχογειτονιάς του. Σε λίγα χρόνια, όλος ο φίλαθλος κόσμος της πατρίδας του, και μαζύ μ΄ αυτόν κι ολόκληρος ο κοσμος, θα μιλά γι αυτόν, θα τον επευφημεί όταν θα κάμνει τα μαγικά « κόλπα » του πάνω στο χόρτο του γηπέδου, θα περνά έναν έναν τους αντιπάλους του και θα στέλνει στα δίχτυα τη μπάλλα. Πανζουρλισμός. Αλλά μερικά χρόνια αργότερα, αφού κρεμάσει τα παπούτσια του, αρχίζουν να τον ξεχνούν. Την επόμενη γενιά, ελάχιστοι φίλαθλοι θυμούνται το όνομά του, και την μεθεπόμενη γενιά, κανένας, αληθινά κανένας, δεν τον θυμάται πιά. Αλλα ονόματα είναι οι σημερινοί « θρύλοι », αλλά κι αυτά θα ξεχαστούν με τον καιρό.
Βλέπει κανείς τα τρόφιμα ή τα φάρμακα και την ημερομηνία λήξης γραμμένη σε κάποια γωνιά επάνω τους. Και σκέφτεται. Όλα αυτά πρέπει να καταναλωθούν μέσα στην προθεσμία που αναγράφεται πάνω στο κουτί, ύστερα απ΄αυτήν πρέπει να πεταχτούν όλα στα σκουπίδια. Ετσι δεν συμβαίνει και με τα πράγματα και τα πρόσωπα αυτού του κόσμου ; Ακόμα και μεγάλοι καλλιτέχνες, μεγάλοι συγγραφείς, μεγάλοι πολιτικοί, πρόσωπα που άφησαν εποχή, που έγραψαν ιστορία, πέφτουν στο αμείλιχτο καλάθι της λήθης. Κάποιοι - λίγοι - τους θυμούνται καθώς διαβάζουν τα βιβλία όπου περιγράφεται η δράση, το έργο και η ιστορία τους. Για τους υπόλοιπους, τίποτε.
Για να ολοκληρωθεί το θέμα, θα πρέπει να προστεθεί και μιά άλλη ημερομηνία λήξης, αυτή που αφορά όλους τους ανθρώπους, όλους ανεξαιρέτως. Η ημερομηνία κατά την οποία θα εγκαταλείψουν τον κόσμο αυτό. Είτε έχουν γράψει κάποια - έστω και μικρή -ιστορία, είτε πέρασαν τελείως απαρατήρητοι. Αλλά εκείνο που « πονά » ιδιαίτερα, είναι το πόσο λίγο διαρκεί η δόξα και η φήμη σ΄ αυτόν τον κόσμο. Το λέει και το λατινικό ρητό : « S i c t r a n s i t g l o r i a m u n- d i ». Ετσι περνά η δόξα του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου