ΔIKO TOY EINAI TO ΠAIΔI !

Δ Ι Κ Ο Τ Ο Υ Ε Ι Ν Α Ι Τ Ο Π Α Ι Δ Ι !

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε. Αντε να πούμε, δέκα, δεκαπέντε χρόνια, ίσως και λίγο παραπάνω. Όπως γινότανε από χιλιάδες χρόνια, αγόρια και κορίτσια, άντρες και γυναίκες, τα « έφτιαχναν » μεταξύ τους, κατά την καθομιλούμενη έκφραση. Δηλαδή είχαν ερωτικό δεσμό, που άλλοτε ήταν στενός, πολύ στενός - καταλαβαίνετε βέβαια τί εννοώ - και άλλοτε ήταν μάλλον επιδερμικός, πάλι καταλαβαίνετε τι θέλω να πώ, ότι ήταν λίγο πιό πολύ από τον Πλατωνικό έρωτα, λίγα φιλιά, λίγα χάδια και ελάχιστα πράγματα παραπάνω. Ετσι ήσαν τα πράγματα από κτίσεως κόσμου, και συνήθως μετά από τέτοιους δεσμούς, επακολουθούσε γάμος και όλα έπαιρναν την κανονική τους πορεία. ( Φυσικά, υπήρχαν και γάμοι χωρίς αυτά τα εισαγωγικά τερτίπια, αυτοί που ήσαν κατόπιν συνοικεσίου ή συμφωνίας μεταξύ των οικογενειών ή με κάποιους άλλους παραπλήσιους τρόπους ).
Άλλες φορές όμως τα πράγματα είχαν διαφορετική εξέλιξη. Μετά από έναν « δεσμό » κάποιας μεγάλης ή μικρής χρονικής διάρκειας, η σχέση διελύετο, και ο καθένας από τα δύο μέρη έπαιρνε τα μπογαλάκια του και έφευγε. Αιτίες για τη διάλυση μπορεί να ήσαν διάφορες, το αποτέλεσμα όμως ήταν το ίδιο : Πάρε εσύ το δρόμο σου, κι εγώ το δικό μου, εμείς οι δυό δεν κάνουμε χωριό. Τελεία και παύλα.
Σε τέτοιες περιπτώσεις όμως, κάτι μπορεί να μην πηγαίνει καλά. Όπως είναι γνωστό, όταν ένας άντρας και μιά γυναίκα, έχουν αυτό που ονομάσαμε « στενή σχέση », συχνά υπάρχουν και κάποιες συνέπειες που αφορούν αποκλειστικά και μόνο τη γυναίκα. Και που οδηγούν την ιστορία σε άλλα μονοπάτια. Ας φανταστούμε για λίγο μιά σκηνή ανάμεσα σ΄αυτούς που είχαν τη « στενή » σχέση και η οποία φτάνει στη διάλυσή της. Ο άντρας – που αυτός ανακινεί το θέμα του χωρισμού - λέει με χαμηλής έντασης φωνή : « Κοίτα κορίτσι μου καλό, αυτή η υπόθεση νομίζω ότι έχει φτάσει στο τέρμα της. Ηλθε η ώρα να χωρίσουμε, δεν μπορούμε να κάνουμε αλλοιώς ».
« Ετσι λές εσύ ; Δεν σου έχω πεί πριν λίγες μέρες, ότι περιμένω παιδί, και αυτό το παιδί είναι δικό σου ; Είπες ότι θέλεις να το διαλύσουμε, δεν μου είπες όμως τίποτε σχετικό για το τι θα γίνει αυτό το παιδί. Λοιπόν, πρέπει να εξηγηθούμε και πάνω σ΄ αυτό το ζήτημα. Εχω τρεις αδελφούς, το ξέρεις αυτό, ο ένας μάλιστα είναι χασάπης. Ξέρεις βέβαια τι θα σε κάνει αυτός και με τη βοήθεια των άλλων δυό. Θα σε κόψει σε φέτες, πολύ μικρές φέτες, δεν το σκέφτηκες αυτό καθόλου ».
« Α ! για το παιδί μού λες τώρα ; Ε, λοιπόν, δεν πρόκειται για τίποτε το σπουδαίο. Γυναικολόγοι υπάρχουν πολλοί, όλο και θα βρούμε έναν που θα σε απαλλάξει απ΄αυτό το φορτίο. Λίγα χρήματα που θα πληρώσω ευχαρίστως, θα λύσουν κι αυτό το ζήτημα, γι αυτό στεναχω-ριέσαι ; Πόσοι και πόσοι δεν βρέθηκαν σ΄αυτή τη θέση και τακτοποίησαν την υπόθεση μ΄αυτό τον τρόπο, ούτε η πρώτη είσαι ούτε η τελευταία. Να δείς ότι όλα θα πάνε καλά και δεν θα χρειαστεί να αρπάξει τη χατζάρα ο αδελφός σου ο χασάπης και να μου κόψει το κεφάλι, έτσι δεν είναι ; »
« Οχι, δεν είναι έτσι. Δυόμισυ χρόνια με σέρνεις μιά εδώ και μιά εκεί, και λές ότι θα με παντρευτείς. Και τώρα που τα πράγματα σκούραιναν, θέλεις να με αφήσεις σύξυλη με το μωρό - που είναι και δικό σου, να μην το ξεχνάς αυτό - μέσα στην κοιλιά μου. Είσαι ένας τιποτένιος, ένας μασκαράς που δεν θέλει να έχεις ευθύνες. Αλλά θα σου δείξω εγώ τι θα πεί βερύκοκο. Θα βάλω δικηγόρους να σε καθήσουν στο σκαμνί, και τότε να δούμε τι θα πείς στους δικαστές. Και το παιδί θα το αναγνωρίσεις σαν δικό σου, και ο αδελφός μου ο χασάπης θα σε παραλάβει, και το πιό μικρό κομμάτι που θα σου μείνει θα είναι το αυτί σου ».
« Αηδίες », σκέφτεται ο νεαρός που φοβάται μεν, αλλά διστάζει να αναλάβει τις ευθύνες του. « Με απειλεί ότι θα με μηνύσει, αλλα δεν θα το κάνει για να μην δημιουργηθεί θόρυβος. Και το παιδί θα το ξεφορτωθεί στο γιατρό, όλες έτσι κάμνουν ». Και αποχωρεί από το σημείο της συνάντησης, βέβαιος ότι τίποτε από τα απειληθέντα δεν πρόκειται να γίνει.
Αλλά τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα είχε φανταστεί ο αισιόδοξος νέος που είχε τη στενή σχέση, και αποφάσισε να τη διακόψει όταν έμαθε ότι αυτή η σχέση τού δημιουργούσε μεγάλο πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που έπρεπε να το είχε υπολογίσει από πολύ πριν, έπρεπε να ξέρει και τα ρίσκα αυτής της υπόθεσης. Τέτοιες υποθέσεις είχε και άλλες στο παρελθόν, αλλά δεν του είχαν δημιουργήσει αυτού του είδους τις φασαρίες, οι κοπέλλες εκείνες ήσαν πιό βολικές και αποχωρούσαν από το πεδίο της μάχης όταν ο αγώνας τελείωνε. Αυτή τη φορά όμως, τα πράγματα πήγαν στραβά, άλλωστε δεν μπορεί κανείς να έχει πάντοτε τύχη.
Και ιδού, μίαν ωραίαν πρωϊαν - ωραία για άλλους, όχι όμως γι αυτόν - καταφθάνει δικαστικός κλητήρας που του παραδίδει έγγραφο, που τον καλεί να παρουσιαστεί στο δικαστήριο για μιά υπόθεση που τον αφορά. Εχει κατατεθεί μήνυση εναντίον του από μιά κοπέλλα, που ζητά από αυτόν να αναγνωρίσει την πατρότητα του παιδιού που πρόκειται να φέρει στον κόσμο. Η δίκη έχει προσδιοριστεί από το αρμόδιο δικαστήριο στις.. του μηνός ...του έτους...Και τώρα πρέπει να βρή του μάρτυρες που θα τον υπερασπιστούν, να βρή δικηγόρο και τα λοιπά που χρειάζονται για να αποφύγει μιά δυσμενή γι αυτόν απόφαση. Εκεί έχει φτάσει τώρα η υπόθεση και πίσω δεν γυρίζει.
Την ορισμένη ημερομηνία, να΄τος ο καλός μας που βρίσκεται μέσα στην αίθουσα της ακροαματικής διαδικασίας, μιά αίθουσα στην οποία ποτέ του στο παρελθόν δεν είχε την τιμή να μπή. Και μάλιστα κάθεται και σε μιά περίοπτη θέση, σε ένα παγκάκι, στο εδώλιο στο οποίο κάθονται οι κατηγορούμενοι. Μπροστά του και σε αρκετό ύψος πάνω από τη θέση του, κάθονται ραχατλίδικα οι δικαστές, και σε λίγο θα αρχίσει η δίκη. Και όντως, σε ελάχιστα λεπτά, αρχίζει να ξετυλίγεται μπροστά στο δικαστήριο, η ιστορία των δυό αντιδίκων ( που προηγούμενα τα « είχαν », αλλά τώρα τα έχουν χαλάσει ).
Με τα λίγα και με τα πολλά, εμφανίζονται μπροστά στο δικαστήριο οι διάφοροι μάρτυρες. Οι μάρτυρες κατηγορίας που έφερε η κοπέλλα, λένε ότι αυτοί οι δυό είχαν μιά σχέση από δυό χρόνια και πάνω, το ήξερε ο κόσμος κι ο ντουνιάς, αυτά τα πράγματα δεν κρύβονται. Κατόπιν παρελαύνουν ένας - δυό μάρτυρες υπεράσπισης, που λένε ότι η κοπέλλα αυτή είναι πιθανόν ή ίσως και βέβαιο, ότι την ίδια περίοδο τα είχε και με καναδυό άλλους, το « έπαιζε » σε δυό ή τρία ταμπλώ. Όπως κάνουν οι προπονητές των ποδοσφαιρικών ομάδων, που κρατούν μερικούς παίκτες τους σαν ρεζέρβες στον πάγκο, ώστε αν χρειαστεί να κάνουν αντικατάσταση ενός παίκτη που δεν τους πάει, να έχουν πρόχειρο τον αντικαταστάτη του.
Οι δικαστές μελετούν καλά τα στοιχεία που κατατέθηκαν από τους μάρτυρες, και βγάζουν την απόφασή τους : Το παιδί που πρόκειται να γεννηθεί μετά από λίγο καιρό, είναι του ανθρώπου που κάθεται στο σκαμνί, αυτός είναι ο πατέρας που ήταν τέρας, και τους άφησε και τους δύο μόλις τα πράγματα έσφιξαν. Και τώρα πρέπει να υπογράψει την πράξη αναγνώρι-σης της πατρότητας του παιδιου. Και ευτυχώς γι αυτόν, που δεν ήταν η κοπέλλα ανήλικη, θα τον έχωναν μέσα για τα καλά.
Κάπως μ΄αυτόν τον τρόπο ή λίγο διαφορετικό, γινόντουσαν τα πράγματα πριν από κανα- δυό δεκαετίες. Και οι νεαροί - ή και κάπως ηλικιωμένοι κάποτε, κι αυτοί είναι δυνατοί σε τέτοιες υποθέσεις - αναγνώριζαν ότι ήσαν οι πατεράδες των παιδιών, αν και σε μερικές περιπτώσεις μπορεί και να μην ήσαν. Και τούτο, επειδή τα μέσα που προσέφερε τότε η επιστήμη ήσαν πενιχρά, μόνο μιά εξέταση της ομάδας αίματος του παιδιού όταν ήδη είχε γεννηθεί, σε σύγκριση με την ομάδα του υποτιθέμενου πατέρα. Στην περίπτωση αυτή, νομίζω ότι μόνο το αρνητικό αποτέλεσμα είχε αξία, αν δεν ήσαν ίδιες οι ομάδες, αυτό ήταν ένδειξη ότι το παιδί δεν ήταν του κατηγορούμενου. ( Αν και συμβαίνει κάποτε να υπάρχει διαφορά ομάδων και σε κανονικούς απόγονους ενός ανθρώπου ). Αν πάλι οι ομάδες ταίριαζαν, τότε ήταν σημάδι ότι το παιδί ήταν δικό του, αν και πολλοί άνθρωποι έχουν ίδιες ομάδες χωρίς να σημαίνει αυτό ότι ο ένας είναι απόγονος του άλλου. Αλλά όπως και να είναι τα πράγματα, όταν σου λενε οι μάρτυρες ότι υπήρχε σχέση, και βγαίνουν και οι ομάδες αίματος, ε, τότε μπορείς να είσαι σίγουρος ότι ναι, δικό του είναι το παιδί και να αναλάβει τις ευθύνες του ο μασκαράς.
Εκτός από την « έκθεση » μιάς κοπέλλας, με το να την αφήνεις έγκυο και με ένα παιδί χωρίς πατέρα, υπήρχε στα παλιά χρόνια και η λεγόμενη « αθέτηση γάμου ». Τι πάει να πεί αυτό ; Ότι κάποιος άντρας έδινε υπόσχεση γάμου μπροστά σε μάρτυρες - συνήθως της οικογένειας της κοπέλλας - ή και ανεπίσημα στην ίδια την κοπέλλα - και κατόπιν αρνιότανε να εκτελέσει την υπόσχεσή του, επικαλούμενος διάφορους λόγους. Οταν ο άντρας αυτός αθετούσε την υπόσχεσή του, μπορούσε να έχει διάφορες συνέπειες, από ξυλοδαρμό από μέρους των αδελφών της, ή - για κάποιο διάστημα γύρω στο 1950 - από επίθεση με βιτριόλι, ή ακόμα και νομικές συυνέπειες. ( Για το τελευταίο δεν είμαι καθόλου σίγουρος ). Πάντως, για να αποφύγει τις περιπέτειες, υπήρχε και το « στρίβειν δια του αρραβώνος ». Αρραβωνιάζονταν την κοπέλλα, και μετά από λίγους ή μερικούς μήνες, επακολουθούσε διάλυση του αρραβώνα λόγω « ασυμφωνίας χαρακτήρων », και τότε όλα ήσαν εν τάξει άπό κοινωνική άποψη, εκτός κι αν υπήρχε το αρχικό δεδομένο της ύπαρξης παιδιού που έπρεπε να έχει πατέρα.
Και για να επανέλθουμε στο σημείο από το οποίο αρχίσαμε, δηλαδή τους τρόπους αναγνώρισης της πατρότητας ενός παιδιού, θα πούμε, ότι από κάποιο καιρό και εδώ, τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά. Μιά εξέταση του DNA του πατέρα και του παιδιού, δείχνει με απόλυτη ακρίβεια αν είναι όντως αυτός ο πατέρας και όχι κάποιος άλλος. Μεγάλα τα επιτεύγματα της τεχνολογίας που λύνουν κι αυτό το πρόβλημα. Μπορεί βέβαια η εξέταση αυτή να είναι κάπως δαπανηρή - δεν έχω καμμιά πληροφορία για το ζήτημα αυτό - αλλά αξίζει τον κόπο να γίνεται. Απαλλάσει από πολλούς μπελάδες που υπήρχαν στα παλιά χρόνια με τις αμφισβητήσεις που δημιουργούσε η ατελέστατη διαδικασία της αναγνώρισης της πατρότητας. Τώρα, όλα έχουν απλοποιηθεί, κι ας μην τολμήσει κανένα αντρικό κάθαρμα να αμφισβητήσει την πατρότητα του παιδιού του. Ιδού, έρχεται η επιστήμη και τον βάζει στη θέση του.