Ο Ι Θ Ο Δ Ω Ρ Ο Ι Κ Α Ι Τ Α Δ Ι Κ Α Ν Ν Α
Tα ακούμε τα χαμπάρια αυτά κάπου κάπου στις ειδήσεις, εννοούμε της τηλεόρασης, καθώς πολύ λίγο ή καθόλου δεν ακούμε ραδιοφωνικές ειδήσεις, έχει περάσει από καιρό η συνήθεια αυτή που είχε κρατήσει δεκαετίες πολλές. Τα ακούμε και φαίνεται ότι γίναμε πολύ χοντρόπετσοι, δεν φαίνεται να τα δίνουμε και πολλή σημασία, η συχνή επανάληψη γεγονότων, μας προκαλεί όσο πάει και λιγότερη εντύπωση, όσο κι αν τα νέα που μεταδίδονται, θα έπρεπε να τα θεωρούμε σαν ιδιαίτερα σημαντικά και άξια να τα δίνουμε περισσότερη προσοχή. Ετσι συμβαίνει και με άλλα πράγματα, στην αρχή σε εντυπωσιάζουν, και κατόπιν η συνεχής επανάληψή τους, σε αφήνει μάλλον αδιάφορο.
Δυό άνθρωποι έρχονται σε φραστικές αντεγκλήσεις, σε « κόντρα », για ένα συνήθως ασήμαντο ζήτημα, που θα μπορούσε με ίχνος ψυχραιμίας να σταματήσει πριν πάρει έκταση. Αυτό βεβαια, αν ο ένας τουλάχιστον από τους δυό « συζητητές », έχει τη στοιχειώδη φρονιμάδα και ελάχιστη διάθεση για διαπληκτισμούς. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, έχει καλώς. Αλλά κάποτε - ή και αρκετά συχνά - λείπουν αυτά τα στοιχεία και από τους δυό που « κοντράρονται » για την συνήθως όπως είπαμε ασήμαντη αιτία. Οπότε, μπορεί να πέσει ξύλο, πολύ ξύλο, άγριο ξύλο. Και τα πράγματα να σταματήσουν εκεί με την επέμβαση κάποιων παρευρισκόμενων στη σύρραξη. Αν υπάρχουν βέβαια τέτοιοι παρόντες.
Συμβαίνει όμως κάποτε και μιά πολύ δυσάρεστη εξέλιξη. Ο ένας από τους εμπλεκόμε-νους στη φασαρία, μπαίνει στο σπίτι του, αρπάζει από την κρεμάστρα το κυνηγητικό του όπλο, βγαίνει έξω ξανά, και καθώς ο συμπολίτης και συμμέτοχος στην προηγηθείσα ανταλλαγή ύβρεων και προπηλακισμών δεν έχει απομακρυνθεί, τον σημαδεύει προσεκτικά - όπως στους αγώνες σκοποβολής κατά πηλίνων δίσκων - και πυροβολεί μιά, δυό ή και περισσότερες φορές. Δεν έχουμε ακούσει για τέτοια συμβάντα ; Και βέβαια έχουμε ακούσει, και μάλιστα αρκετές ή και πολλές φορές.
Η εξέλιξη αυτή, δεν θα είχε πάρει αυτή τη μορφή στην τελική της φάση, στους πυροβολισμούς δηλαδή και τον πιθανό θανάσιμο τραυματισμό, αν έλειπε από τη μέση η κυνηγετική καραμπίνα, το κοινώς λεγόμενο δίκαννο. Που ο κάτοχός του, το πήρε με τη σχετική άδεια από την αρμόδια υπηρεσία, για να πηγαίνει στο κυνήγι και να κυνηγά λαγούς με ή χωρίς πετραχήλια, αγριογούρουνα με τέσσερα πόδια ( υπάρχει και πλήθος από αγριογούρουνα με δυό πόδια, που όμως δεν έχει κανείς το δικαίωμα να τα πυροβολεί ), καθώς και άλλα θηράματα. Αυτός ήταν και ο λόγος που του δόθηκε η άδεια οπλοφορίας και οπλοχρησίας.
Όμως, το δίκαννο υπήρχε διαθέσιμο σε πρώτη ζήτηση. Και μ΄αυτό, ο κατοπινός δράστης, εξετέλεσε το « καθήκον » του, που ήταν να στείλει στας αιωνίους μονάς τον συμπολίτη του, με τον οποίο είχε τη λογομαχία και την παρεξήγηση. Είχε το όπλο που του έδωσε ο νόμος, που έχει σαν σκοπό του τη ρύθμιση των κανόνων ενός « σπορ », που σε παλαιότατες εποχές, ήταν όχι σπόρ, αλλά τρόπος εξασφάλισης τροφής στον πρωτόγονο άνθρωπο των σπηλαίων και της καλύβας, που έφτιαχναν τους καιρούς εκείνους τους μακρυνούς από κλαδιά δέντρων και άλλα παρόμοια υλικά.
Πρόκειται βέβαια για μιά αταβιστική εκδήλωση του ανθρώπου. Όπως τέτοια είναι και το ερασιτεχνικό ψάρεμα, που όταν δεν ήταν ερασιτεχνικό αλλά « επαγγελματικό », εξυπηρετούσε τις παμπάλαιες εποχές τον άνθρωπο για να έχει τροφή για τον εαυτό του και τα μέλη της οικογένειάς του. Που στη σημερινή εποχή, υπάρχει με τη μορφή σπορ, μανιώδεις οπαδοί του οποίου είναι πολλοί ΄συγχρονοι, που βέβαια δεν ψαρεύουν για να έχουν στο τραπέζι τους ψάρια. Τα οποία χωρίς κόπο και με πολύ λιγότερα έξοδα, μπορούν να προμηθευτούν από τον ψαρά της γειτονιάς τους.
Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, υπάρχουν σήμερα στη χώρα, περίπου τριακόσιες χιλιάδες κυνηγετικά όπλα, μπορούμε να πούμε ότι τόσοι είναι και οι συμπατριώτες μας που έχουν από ένα όπλο στο σπίτι τους. Υπάρχουν σύλλογοι κυνηγών, ομοσπονδίες και συμβούλια και διαβούλια των λατρευτών αυτού του σπορ, που το έχουν κάτι σαν θεό τους και δεν ε-πιτρέπουν σε κάνενα να θίγει τα αναφαίρετα δικαιώματά τους. Που όπως είπαμε, πηγάζουν από τους πανάρχαιους προγόνους, που όλοι τους σχεδόν ήσαν κυνηγοί αγρίων θηραμάτων, και άφησαν ιεράν παρακαταθήκη στους απόγονούς τους αυτούς, να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο που εκείνοι από αδήριτη ανάγκη επιτελούσαν.
Αλλά τα όπλα αυτά, δίνονται με άδεια της οικείας υπηρεσίας, για να χρησιμοποιούνται στο κυνηγι των άγριων ζώων. Προσωπικά, δεν μου αρέσει αυτό το είδος σπορ, η γνώμη μου όμως ούτε μου ζητείται, και ούτε φυσικά μετράει. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι τριακόσιες χιλίάδες ψήφοι στις βουλευτικές εκλογές, είναι υπεραρκετοί για να δώσουν την πλειοψηφία και την κυβέρνηση σε ένα πολιτικό κόμμα, συνεπώς μετράνε πάρα πολύ. Και στους άλλους δεν πέφτει λόγος. Δίνονται λοιπόν τα όπλα για κυνήγια λαγών, πουλιών, αγριοχοίρων και άλλων θηραμάτων. Αλλά είναι προφανές, ότι δεν τα δίνουν για να χρησιμοποιούνται εναντίον ανθρώπων, αλλοιώς θα επέτρεπαν και την αγορά περιστρόφων, πιστολιών, αντιαρματικών μπαζούκας για να γκρεμίζουμε τα σπίτια των εχθρών και διαφωνούντων με τις απόψεις μας.
Λοιπόν, οι άνθρωποι που παίρνουν τις άδεις οπλοκατοχής και οπλοχρησίας εναντίον του ζωϊκού βασιλείου, δεν όλοι τους « νορμάλ ». Πιστεύω ότι σχετικά λίγοι είναι οι άνθρωποι που τα έχουν τετρακόσια, στους περισσότερους κάποια βίδα είναι λάσκα. Χωρίς εννοείται να εξαιρώ και τον εαυτό μου. Αυτοί που μπορούν να ελέγξουν τα νεύρα τους σε μιά έκρυθμη κατάσταση ( σαν κι αυτή που περιγράφηκε στην αρχή ), είναι μειοψηφία σε σχέση με τους αρκετά οξύθυμους και εκείνους που γίνονται έξαλλοι με την πρώτη ευκαιρία. Αν διαφωνείτε μ΄αυτή την άποψη, αυτό είναι απόλυτο δικαίωμά σας, δημοκρατία - υποτίθεται - έχουμε, και καθένας έχει το δικαίωμα της γνώμης του επί παντός επιστητού.
Και λοιπόν, ποιός είναι εκείνος ο μηχανισμός που θα ελέγχει για το ποιοί είναι σε θέση να χρησιμοποιούν τα κυνηγετικά τουφέκια τους αποκλειστικά κατά των ζώων, και όχι έναντίον των συνανθρώπων τους ; Περνούνε μήπως από κάποιου είδους ψυχιατρική εξέταση όλοι αυτοί οι τριακόσιες χιλιάδες άνθρωποι, που εξοπλίζονται σαν αστακοί ; Για να διαπι-στωθεί από τους αρμόδιους ειδικούς, ότι μπορούν - μετά από την εξέταση - να εχουν ένα οπλοστάσιο στο σπιτι τους ; Από ότι ξέρουμε όλοι, καμμιά τέτοια διαδικασία δεν ακολουθείται, ο αιτών την άδεια για απόκτηση κυνηγετικού όπλου, την λαμβάνει αυθωρεί και παραχρήμα. Δεν ακούστηκε ποτέ, ότι εξετάζεται η ψυχική και ψυχολογική κατάσταση, η ιδιοσυγκρασία του υποψήφιου οπλοφόρου από ψυχίατρο, όχι, δεν υπάρχει τίποτε τέτοιο.
Όπως ξέρουμε, κάτι τέτοιο συμβαίνει και στις Ενωμένες Πολιτείες, εκεί όμως όχι μόνο για τα όπλα κυνηγιού, αλλά για κάθε φύσης όπλα, περίστροφα, πιστόλια και γενικά παντός είδους και τύπου όπλο. Και ότι μεγάλη διαμάχη υπάρχει τις τελευταίες δεκαετίες ανάμεσα σ΄αυτούς που υποστηρίζουν την άνευ όρων οπλοκατοχή, και τους άλλους που ζητούν να θεσπιστούν ειδικά κριτήρια για την αγορά όπλων.
Κατά πως πηγαίνουν τα πράγματα και στα καθ΄ημας, με την εγκληματικότητα να αυξάνει σε πολλές περιοχές της χώρας, δεν αποκλείεται να δούμε κι εδώ πλήθος όπλων στο μέλλον, μακρυνό ή και κάπως κοντινό. Και ο καθένας μας, να έχει κάτω από το προσκέφαλό του, και ένα περίστροφο Κολτ, σαν κι αυτά που βλέπουμε στις ταινίες Γουέστερν. Και στη γωνία του δωματίου, και ένα Καλάσνικωφ, έτσι για περισσότερη ασφάλεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου