Μ Ι Α Μ Ι Κ Ρ Η Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Ο Υ Λ Α

Μ Ι Α Μ Ι Κ Ρ Η Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Ο Υ Λ Α

Ο άνθρωπος περπατούσε στο πεζοδρόμιο της μεγαλούπολης, κι η ώρα ήταν γύρω στα μεσάνυχτα. Αυτοκίνητα περνούσαν πλάϊ του με μεγάλη ταχύτητα, φαινόταν ότι παρά το προχωρημένο της ώρας, η κίνηση στο κέντρο της πόλης δεν είχε λιγοστέψει καθόλου. Δεν έβλεπες όμως πεζούς πουθενά, ο μόνος άνθρωπος που βάδιζε στο πεζοδρόμιο, ήταν αυτός που αναφέραμε. Και προχωρούσε με μάλλον αργό βήμα, και ο ελαφρός θόρυβος που έκαμναν τα βήματά του, πνιγόταν μέσα στο βουητό των αυτοκινήτων που περνούσαν δίπλα του.
Φαινόταν να μην δίνει και πολλή σημασία στο αστραποβολητό των λάμψεων που έκαμναν οι φωτεινές επιγραφές και οι διαφημίσεις που γέμιζαν το περιβάλλον. Αδιάφορος για τη φασαρία και το θόρυβο της μεγαλούπολης, συνέχιζε να περπατά, θα έλεγε κανείς βυθισμένος στις σκέψεις του. Οταν, κάποια στιγμή, σταμάτησε εκεί δίπλα στο πεζοδρόμιο, ένα αυτοκίνητο, κι ακούστηκε από μέσα του μιά φωνή, μιά άχρωμη και μονότονη φωνή, που έβγαινε από μιά μικρή μεγαφωνική συσκευή. Και η φωνή αυτή, είπε κάποια λόγια, που στον περιπατητή το μοναχικό απευθυνόντουσαν :
« Kύριε, εσείς που βαδίζετε στο πεζοδρόμιο, παρακαλούμε να μας εξηγήσετε τί γυρεύετε μιά τέτοια ώρα έξω στο δρόμο, και μάλιστα περπατώντας και όχι μέσα σε αυτοκίνητο. Δεν ξέρετε, ότι αυτό απαγορεύται, δεν ακούσατε τις επανειλλημένες προειδοποιήσεις από τα μέσα ενημέρωσης, ότι απαγορεύεται η πεζοπορία τις προχωρημένες νυχτερινές ώρας, πέρα από τα μεσάνυχτα ; Δεν το ξέρατε αυτό το πράγμα ; »
« Οχι, δεν άκουσα κάτι τέτοιο », αποκρίθηκε ο περιπατητής. « Και γιατί απαγορεύεται παρακαλώ, μπορώ να το μάθω ; ». « Οχι, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να σας το πούμε, αλλά βρίσκουμε πολύ περίεργο να κυκλοφορεί άνθρωπος τέτοια ώρα στην πόλη, χωρίς να είναι μέσα στο αμάξι του », είπε η άχρωμη φωνή που έβγαινε από μέσα από το αστυνομικό περιπολικό. « Δεν μπορείτε να μας δώσετε μιά εξήγηση για τη συμπεριφορά σας αυτή ; ». « Οχι, δεν μπορώ να σας εξηγήσω τίποτε, απλώς βγήκα να πάρω τον αέρα μου, δεν ήξερα ότι το να περπατάς έξω στη νύχτα είναι απαγορευμένο ».
« Μας φαίνεται πολύ ύποπτη αυτή η συμπεριφορά σας, κανένας στην πόλη, κανένας σε ολόκληρη τη χώρα δεν συμπεριφέρεται μ΄αυτό τον τρόπο που είναι στ΄αλήθεια πολύ παράξενος. Δεν βγαίνει κανείς στα πεζοδρόμια να περπατήσει μέσα στη νύχτα, κάτι κρύβεται πίσω απ΄αυτή την οδοιπορεία σας, αυτή είναι η γνώμη μου ».
Ο άνθρωπος του πεζοδρομίου, έμεινε απορημένος. « Μα δεν είναι καμμιά παράβαση το να περπατάς στο πεζοδρόμιο, έστω κι αυτή την προχωρημένη ώρα. Δεν βλέπω τίποτε το ύποπτο σ΄αυτή την ιστορία. Γιατί θα πρέπει σώνει και καλά να κυκλοφορώ μονάχα μέσα σε αυτοκίνητο ; Θέλω να περπατήσω, αυτό είναι που με κάνει να βγαίνω έξω μιά τέτοια ώρα, υπάρχει τίποτε το επιλήψιμο σ΄αυτό ; ».
« Μάλιστα, αυτό είναι έξω από τους κανονισμούς. Που λενε ότι πεζός άνθρωπος δεν επιτρέπεται να κυκλοφορεί μέσα στις προχωρημένες ώρες της νύχτας. Κάτι το ύποπτο πρέπει να
συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις. Λοιπόν, για να μην περνά άσκοπα η ώρα με περιττές συζητήσεις, έχετε την καλώσύνη να μπήτε στο αμάξι μας ; Θα σας πάμε μέχρι το αστυνομικό τμήμα, εκεί θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τα πράγματα, και να μάθουμε τα κίνητρα της παράνομης αυτής ενέργειάς σας. Περάστε παρακαλώ μέσα ».
Ανοιξε η πόρτα του αυτοκινήτου, και ο περιπατητής μπήκε μέσα. Στη θέση του οδηγού, καθόταν ένα ρομπότ, πίσω βρισκόντουσαν δυό άλλοι αστυνομικοί - ρομπότ. Το αυτοκίνητο ξεκίνησε για να μεταφέρει τον ύποπτο για την παράβαση των κανόνων στο αστυνομικό τμήμα, όπου θα γινόταν η επίσημη ανάκριση για τα αίτια της παράνομης αυτής ενέργειας. Για 6την οποία ενέργεια, θα έπρεπε να δώσει εξηγήσεις ο περιπατητής του πεζοδρομίου.
Πρόκειται για ένα φανταστικό σενάριο που το ιστορικό του, βρίσκεται σε μιά εποχή, όχι πολύ μακρινή από την τωρινή. Απαγορεύεται να κυκλοφορείς πεζός τη νύχτα. Ισως και στη διάρκεια της ημέρας, αν δεν πρόκειται για εκτέλεση κάποιας υπηρεσίας ή για μιά κίνηση μέσα στην αγορά, στα μαγαζιά για ψώνια. Σενάριο επιστημονικής φαντασίας είναι, δεν θα το πάρουμε στα σοβαρά. Βγαλμένο μέσα από ένα μικρό διήγημα του Αμερικανού συγγραφέα επιστημονικής - και όχι μόνο - φαντασίας Ραίη Μπράντμπερυ, και γραμμένο νομίζω στη δεκαετία του 50. Για μιά μελλλοντική εποχή, στην οποία ενδεχομένως και το να βαδίζει κανείς πάνω σε πεζοδρόμιο, θα αποτελεί από μόνο του ποινικό αδίκημα. Ισως να το δούν κάποτε κι αυτό οι μελλούμενες γενιές.
Αν όμως, μιλάμε εδώ για κάτι μελλοντικό, κάτι επιστημονικής φαντασίας, όπου απαγορεύεται να περπατάς στο πεζοδρόμιο μιάς μεγάλης πόλης, μονάχα αυτοκίνητα μπορούν να κινούνται, τί να πούμε για κάτι που είναι εντελώς σύγχρονο ; Το σημερινό περπάτημα σε πεζοδρόμιο μιάς μεγάλης πόλης τα μεσάνυχτα, μπορεί να μην απαγορεύεται καθόλου, αλλά για τόλμησε να βγείς και να περπατήσεις τέτοια ώρα σε μιά σημερινή μεγάλη πόλη ; Δεν είναι πολύ πιθανό, να σου ριχτουν κάποιοι κακοποιοί στο πεζοδρόμιο, και να σε χτυπήσουν βάρβαρα, μόνο και μόνο για να σου αρπάξουν το πορτοφόλι σου ; Ιδού που δεν χρειάζεται κανείς επιστημονική φαντασία, μιά σκηνή σε μιά μακρινή εποχή. Εχει τη σημερινή εποχή και του φτάνει. Εγώ πάντως, όταν βρίσκομαι στην πρωτεύουσα, στο κλεινόν άστυ, δεν τολμώ να περπάτήσω σε πεζοδρόμιο, ούτε καν σε δρόμο, όχι τα μεσάνυχτα, αλλά και τις ώρες γύρω στο σούρουπο. Εχω μήπως άδικο ;