Μ Ι Α Π Ρ Ω Τ Ο Φ Α Ν Η Σ Λ Η Σ Τ Ε Ι Α

Μ Ι Α Π Ρ Ω Τ Ο Φ Α Ν Η Σ Λ Η Σ Τ Ε Ι Α

Το υποκατάστημα της τράπεζας είναι γεμάτο από πελάτες, που περιμένουν πίσω από τα ταμεία για να διεκπεραιώσουν τις υποθέσεις που έχουν εκεί. Άλλος για να πληρώσει στην τράπεζα, άλλος για να πάρει χρήματα, και γενικά ο καθένας για τη δική του υπόθεση. Σε μερικά ταμεία, υπάρχει μιά μικρή ουρά - αυτό που στα αγγλικά ονομάζουν q u e u e - ενώ σε άλλα, δεν υπάρχει κανενός είδους συνωστισμός, πλησιάζεις στο γκισέ, και σε λίγα λεπτά σου προσφέρουν τις υπηρεσίες που ζητάς από τον υπάλληλο.
Μιά συνηθισμένη σκηνή που σε αναρίθμητες τράπεζες του κόσμου και σε καθημερινή βάση, τη βλέπουμε όταν μπαίνουμε σε μιά τράπεζα. Ελα όμως, που μερικές φορές κάποια έκτακτα γεγονότα έρχονται να ταράξουν την όλη αυτή ήσυχη ατμόσφαιρα των χρηματικών συναλλαγών μεταξύ πελάτη και τράπεζας, και που τα βλέπουμε σε όλες σχεδόν τις χώρες, όπου βρίσκονται αυτά τα ευαγή και φιλανθρωπικά - φιλανθρωπικά για τους ανθρώπους που ιδιοκτησία τους είναι η τράπεζα - ιδρύματα. Και στην περίπτωση που περιγράφουμε, ένα τέτοιο έκτακτο επεισόδιο, έρχεται να ταράξει την κατά τα άλλα ήρεμη ατμόσφαιρα.
« Ολοι στο πάτωμα, ληστεία », ακούγεται μιά φωνή, και όλοι εκεί μέσα καταλάβαίνουν αμέσως περί τίνος πρόκειται. Βλέπουν μάλιστα το ληστή που στέκεται στη μέση του χώρου, που φορά μιά μάσκα στο πρόσωπό του και κρατά ένα όπλο στο δεξί του χέρι. Πέφτουν όλοι κάτω, και ο τραπεζοληστής πλησιάζει ένα γκισέ και ζητά από τον υπάλληλο να του γεμίσει την τσάντα που κρατά στο αριστερό του χέρι με χαρτονομίσματα. Γρήγορα ο υπάλληλος κάνει ότι του λέει ο ληστής, δίνει τα χρήματα και ο ληστής κατευθύνεται προς την έξοδο. Όλα αυτά, γίνονται μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Όμως, όσο καλά κι αν σχεδιάσουμε κάτι, ένα απρόβλεπτο εμπόδιο μπορεί να παρεμβληθεί και να ανατρέψει τον όλο σχεδιασμό μας. Ετσι και στην περίπτωσή μας αυτή, ανατρέπεται η κατάσταση μόλις ο ληστής βγαίνει με τη λεία του από την τραπεζα, με σκοπό να επιβι-βαστεί στο αυτοκίνητο - που έχει αφήσει έξω απ΄αυτήν - και να εξαφανιστεί. Όπως συμβαίνει πολύ τακτικά στις ληστείες που γίνονται στη χώρα μας αυτούς τους καιρούς. Λοιπόν, αστυνομικός που βρίσκεται εκεί σε υπηρεσία - όχι όπως στα καθ΄ημάς όπου απουσιάζουν μονίμως οι αστυνομικοί και συχνά και οι φύλακες τών τραπεζών - αντιλαμβάνεται το τί έχει γίνει και αρπάζει το ληστή και του περνά τις χειροπέδες. Και επειδή η ιστορία αυτή γίνεται σε μιά πόλη των Ενωμένων Πολιτειών, του απαγέλλει και το στερεότυπο και απαιτούμενο από το νόμο : « You have the right to remain silent », τουτέστιν « Εχεις το δικαίωμα να παραμείνεις σιωπηλός », γιατί μπορεί να χρησιμοποιηθούν αυτά που θα πεί στο δικαστήριο.
Το παταράκ γίνεται όταν ο αστυνομικός βγάζει τη μάσκα από το πρόσωπο του επίδοξου ληστή. Τί βλέπει τότε, και που το βλέπουν και όλοι οι περίοικοι και οι πελάτες που έχουν εν τω μεταξύ βγεί από την τράπεζα ; Ότι ο ληστής είναι γυναίκα, δεν είναι - όπως κατά κανόνα συμβαίνει - άντρας. Και το όντως εκπληκτικότερο στην υπόθεση, είναι ότι πρόκειται για μιά γυναίκα προχωρημένης ηλικίας, που όπως θα φανεί από την παραπέρα εξέταση της υπόθεσης, είναι εβδομήντα έξι ετών.
Τα γεγονότα και οι λεπτομέρειες της ιστορίας αυτής, δεν έγιναν βέβαια ακριβώς έτσι, εντελώς αυθαίρετα έκανα την παρουσίασή τους, καθώς δεν υπήρχαν λεπτομέρειες σχετικές με την υπόθεση αυτή στα δελτία των ειδήσεων. Όμως, το βασικό γεγονός ήταν αυτό που τονίστηκε στο τέλος της περιγραφής, ότι δηλαδή η ληστεία αυτή είχε γίνει από μιά ηλικιωμένη γυναίκα. Άλλες λεπτομέρειες δεν ανακοινώθηκαν, ούτε και οι λόγοι που έσπρωξαν τη γυναίκα αυτή να σχεδιάσει και να εκτελέσει την εντελώς απίθανη αυτή ληστεία. Μπορούμε πάντως να υποθέσουμε, ότι είχε απόλυτη ανάγκη χρημάτων, αυτό πρέπει να θεωρηθεί σίγουρο.
Η ιστορία αυτή, θυμίζει τη ληστεία που είχε γίνει πριν από λίγα χρόνια σε τράπεζα της πρωτεύουσας της χώρας μας. Στην περίπτωση εκείνη, ο δράστης της επιχείρησης, ήταν βέβαια άντρας, αλλά και αυτός ήταν μιάς μάλλον προχωρημένης ηλικίας, λίγο μικρότερης από αυτήν της δράστιδος της ληστείας στην οποία αναφερθήκαμε. Και συγκεκριμένα ήταν εβδομήντα τριών χρόνων, και είχε συλληφθεί επίσης κατά τη διάρκεια της ληστείας.
Δεν ξέρω αν αυτά τα περιστατικά, μπορούν να αποτελέσουν την αφορμή να δημιουργηθεί μιά καινούργια μόδα σχετική με τις ληστείες. Να αρχίσουν δηλαδή να κάνουν τη μιά ληστεία πάνω στην άλλη, άνθρωποι προχωρημένων ηλικιών. Που μπορούν μάλιστα να ελπίζουν και σε μιά σχετική επιείκια των δικαστηρίων, στην περίπτωση που θα γίνουν τσακωτοί πάνω στην πολύ ωφέλιμη γι αυτούς επιχείρηση. Και βέβαια, δεν αρκεί να είναι ένα πράγμα μόδα για να επικρατήσει σαν συνήθεια, είναι και οι ανάγκες σε χρήμα που αναφέρθηκαν, που οδηγούν σε τέτοιου είδους ενέργειες.
Χρειάζονται βέβαια μερικά απαραίτητα εφόδια που πρέπει να έχει ο ηλικιωμένος ληστής που δεν είναι και τόσο εύκολο να αποκτηθούν αν δεν υπάρχουν σύμφυτα. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι πρωτίστως το θάρρος που πρέπει να έχει ο σχεδιαστής και εκτελεστής μιάς τέτοια παράτολμης πράξης, ένα θάρρος που θα πρέπει να εγγίζει και τα όρια του θράσους. Απαραίτητη επίσης είναι και η ψυχραιμία που πρέπει να διαθέτει ο επιχειρών τέτοιου είδους ληστείες, δεν πρέπει να τα χάνει μπροστά σε κάποια αντιξοότητα που μπορεί να προκύψει κατά τη διάρκεια της επιχείρησής του. Ικανότητα στη μεταμφίεση επίσης, και κάποιες άλλες δεξιότητες, που μάλλον πρέπει να υπάρχουν έμφυτες.
Μιάς και έγινε αναφορά στην από μέρους ηλικιωμένης γυναίκας ληστεία, αξίζει να αναφερθέί και μιά άλλη ληστεία, που έγινε κι αυτή στις Πολιτείες, λίγες μέρες μετά την πρώτη. Αυτή τη φορά, ο ληστής της τράπεζας ήταν μεν άντρας, μεταμφιεσμένος όμως σε γυναίκα. Κι όταν λέμε μεταμφιεσμένος, εννοούμε και ένδυση ανάλογη, αλλά και τα υπόλοιπα, χτένισμα, μακιγιάρισμα με κραγιόν, ρίμμελ και ρουζ, αλλοιώς δεν μοιάζει κανείς και τόσο πολύ με γυναίκα. Πάντως, κι ο ληστής αυτός πιάστηκε, δεν κατάφερε να ξεφύγει, κι αυτό δεν έγινε εξ αιτίας της μεταμφίεσης του, αλλά είτε από αδεξιότητα δική του, ή από επέμβαση φυλάκων ή αστυνομικών.
Eχουν δεν έχουν περάσει εκατόν είκοσι χρόνια, από την εποχή που έβγαιναν στους δρόμους των αγγλικών πόλεων και κυρίως του Λονδίνου, οι γνωστές μας και μη εξαιρεταίες σουφραζέττες. Που έβλεπαν τους άντρες να πηγαίνουν και να ψηφίζουν στις εκλογές, κι όχι μόνο να ψηφίζουν, αλλά και να ψηφίζονται για να βγούνε βουλευτές και κάποιοι από αυτούς υπουργοί και πρωθυπουργοί. Αγώνας μέγας είχε ξεσπάσει με τα συλλαλητήρια που έκαμναν συνεχώς οι Εγγλέζες αυτές για να αποκτήσουν το δικαίωμα του s u f f r a g e, δηλονότι του ψηφίζειν. Και πολύ ξύλο έτρωγαν από τους αστυνομικούς, που προσπαθούσαν να κρατήσουν την τάξη. Αυτή ήταν η αρχή των διεκδικήσεων των ίσων διακαιωμάτων των γυναικών σε όλο τον κόσμο, μέχρι τότε δεν είχαν σχεδόν πουθενά δικαιώματα. Και τα κατάφεραν, αφού μάζεψαν της χρονιάς τους, πήραν τα διεκδικούμενα, τα δικαιώματα δηλαδή του ψηφίζειν και του ψηφίζεσθαι. Κι από εκεί γενομένης της αρχής, ξαπλώθηκε το κίνημα αυτό σ΄όλο τον κόσμο.
Από τους καιρούς εκείνους και μετά, όλα τα « κάστρα » των αντρών εκπορθήθηκαν από τις γυναίκες. Οχι βέβαια σε ολόκληρο τον κόσμο, υπάρχουν και περιοχές στις οποίες κανενός είδους ισότητα δεν υπάρχει, κι αυτό χαρακτηρίζει σήμερα τις καθυστερημένες πολιτιστικά χώρες. Λοιπόν, μήπως και τα ελάχιστα που έχουν παραμείνει στο αντρικό φύλο, απειλούνται τώρα από τις γυναίκες της σύγχρονης εποχής ; Και μήπως, ανάμεσα σ΄αυτα, είναι και οι ληστείες πάσης φύσεως, στις οποίες δεν είχαν ανάμειξη μέχρι τώρα οι εκπρόσωποι του λεγόμενου ασθενούς φύλου ; Που θέλουν ίσως να αποδείξουν ότι δεν είναι καθόλου ασθενές φύλο, μιάς και βρίσκονται σε όλα τα χωράφια που ήσαν μεχρι τώρα των αντρών.
Οσο για της μεγάλης ηλικίας άτομα, άντρες και γυναίκες, που αποτολμούν ληστρικές επιθέσεις εναντίον ποικίλων στόχων, τον λόγο έχουν οι κοινωνιολόγοι και οι ψυχολόγοι, που πρέπει να μας εξηγήσουν το πώς γίνεται να μπαίνουν σε τέτοιου είδους διαδικασίες, άτομα που στο παρελθόν βρισκόντουσαν εκτός « μάχιμης » υπηρεσίας. Αλλά που τώρα, πήραν την απόφαση να αποδείξουν ότι όχι, κακώς τα θεωρούν ανίκανα για την οποιαδήποτε δράση, όσο επικίνδυνη και δύσκολη μπορεί να είναι αυτή.