ΠΟΣΟΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΕΞΩ ;

Π Ο Σ Ο Ι Θ Α Μ Ε Ι Ν Ο Υ Ν Ε Ξ Ω ;

Εχουν περάσει καμποσοι μήνες από τη μέρα - ή τις μέρες - που έσκασε η βόμβα η μεγάλη. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, περί μεγάλης βόμβας πρόκειται, που φαίνεται ότι μονάχα στην ιστορική μας χώρα και όχι οπουδήποτε αλλού μπορούσε να πέσει. Και έπεσε μεσα σε γενική κατάπληξη που άφησε τους πάντες με ανοιχτό το στόμα. Ακόμα και σε μιά χώρα σαν τη δική μας, όπου πολλά ανώμαλα μπορούν να συμβούν και συμβαίνουν, αυτό που είδαμε και ακούσαμε εκείνες της μέρες, ήταν πραγματικά έξω από κάθε πρόβλεψη.
Από αρκετά χρόνια νωρίτερα, είχαμε πάρει φόρα σε τέτοια ζητήματα, αλλά σε διαφορετικά άλλους τομείς. Οι ιστορίες είχαν αρχίσει με τους γιατρούς, λίγους, πολύ λίγους στην αρχή, που όμως περίσσευαν όσο ο καιρός περνούσε. Για να γίνει η δουλειά σου σε κάποιο γνωτο και μη εξαιρεταίο καρδιοχειρουργό που είχε αφιχθεί άρτι από το εξωτερικό - μάλλον από τις Πολιτείες - στη λεγόμενη κατ΄ευφημισμόν « συμπρωτεύουσα », έπρεπε να βάλεις βαθειά το χέρι στην τσέπη. Ηταν ο μόνος που έκαμνε εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς ( που τώρα λιγόστεψαν κάπως να γίνονται, τώρα υπάρχει η αγγειοπλαστική, το « μπαλονάκι δηλαδή ), και όντας μονοπώλιο ο άνθρωπος, το είχε ρίξει στην αρπαχτή.
Δεν πέρασε πολύς καιρός, και άλλοι γιατροί της ίδιας ειδικότητας, συνέχισαν αυτή την ιστορία, αφού τα τσεπώνει αυτός, κορόϊδα είμαστε εμείς να μην τα αρπάζουμε ; Και μετά από κάποιον καιρό, η επιδημία αυτή με τα φακελάκια, πήγε και σε άλλες ειδικότητες, και μάλιστα, γρήγορα έφτασε και η εποχή στην οποία για να πάρεις σειρά για κάποια επέμβαση ή εξέταση απλώς σε ένα νοσοκομείο, θα έπρεπε να προκαταβάλεις ικανό ποσό χρημάτων. Κι αν ήθελες να επισπεύσεις πολύ την επέμβαση που επρόκειτο να κάνεις, έπρεπε να δώσεις κάτι
επί πλέον. Για να αφήσεις κάποιους άλλους να περιμένουν μερικούς μήνες παραπάνω.
Το πράγμα δεν έμεινε εκεί, ούτε και θα μπορούσε να μείνει. Απαξ και αρχίζει να ξηλώνεται η κάλτσα, άντε να σταματήσεις το ξήλωμά της. Και όταν κάτι αρχίζει να γίνεται « μόδα », όλο και απλώνεται σε όποιο πεδίο βρεί κατάλληλο. Ετσι έγινε και με αυτά τα « φακκελάκια », πολύ γρήγορα απλώθηκε η επιδημία αυτή σε πολλούς άλλους τομείς.
Κρατικές υπηρεσίες. Αντε να πάς στην πολεοδομία και να ζητήσεις να σου διεκπεραιώσουν μιά υπόθεσή σου. Περίμενε, περίμενε, και τίποτε δεν προχωρά. Μόλις όμως απλώσεις το χέρι και δώσεις το « σχετικό » σου, ως εκ θαύματος η υπόθεση σου προχωρά και τακτο-ποιείται με εξαιρετικά μεγάλη ταχύτητα. Θέλεις να βγάλεις μιά άδεια οδήγησης αυτοκινήτου ( ή αραμπά αν προτιμάτε ), και πηγαίνεις στην αρμόδια υπηρεσία. Δεν πάει νάσαι ο πρωταθλητής της Φόρμουλα 1, ο Μίχαελ Σουμάχερ, τίποτε δεν γίνεται. Εδωσες το σχετικό φακελάκι ; Όλα τακτοποιούνται αυθωρεί και παραχρήμα. Το ίδιο θα γίνει όταν πάς να περάσεις τον αραμπά σου από το Κ.Τ.Ε.Ο. για να μπορεί να θεωρείται ότι είναι κατάλληλο για να κυκλοφορεί στους δρόμους. Δίνεις αυτά που απαιτούνται, και ιδού η δουλειά σου έγινε μέχρι να πείς κίμινο. Δεν τα έδωσες ; Μην περιμένεις πολλά πράγματα.
Δεν έφταναν όμως όλα αυτά, έπρεπε να πέσουν ολοκληρωτικά τα τείχη. Όλα τα τείχη, περιλαμβανομένου και του τελευταίου τείχους αντίστασης. Που ήταν η δικαστική εξουσία, η μεγαλύτερη και υψηλότερη από όλες τις εξουσίες. Που χωρίς αυτήν, ούτε κοινωνία μπορεί να υπάρξει, ούτε πολιτισμός, ούτε και οτιδήποτε άλλο που να αξίζει σ΄αυτό τον κόσμο. Επεσε αυτή ; Καταρρέουν μαζύ της τα πάντα, δεν μένει τίποτε όρθιο, κι ο κόσμος πηγαίνει να γίνει μιά αληθινή ζούγκλα, όπου αυτό που θα επικρατήσει, είναι το δίκαιο του ισχυρότερου.
Και γιατί γίνονται όλα αυτά, γιατί τα πάντα διαφθείρονται ; Η αιτία είναι πασίγνωστη, είναι το χρήμα, τα πολλά φράγκα για τα οποία πολλοί - ίσως η συντριπτική πλειοψηφία - πουλάνε ότι ιερό και όσιο έχουν. Πουλάνε τους φίλους τους, πουλάνε τον αδελφό τους, πουλάνε και τη μάνα τους. Και μπορεί και να σκοτώσουν και άνθρωπο αν χρειαστεί, και αν είναι βέβαιοι ότι δεν πρόκειται να τους τσακώσουν και να τους χώσουν μέσα.
Λοιπον, έπεσε και το τελευταίο οχυρό. Και βέβαια, δεν έπεσαν όλοι εκείνοι που κάθονται στις δικαστικές έδρες, αλλά όπως ξέρουμε, το τυρί το έφαγαν οι ποντικοί, όχι ο ένας και συγκεκριμένος ποντικός. Φυσικά, είναι ολωσδιόλου άγνωστο το πόσοι θα μπορούσαν να αντέξουν στον πειρασμό από τους υπόλοιπους που δεν έπεσαν, αν και όταν ο πειρασμός χτυ-πούσε την πόρτα τους. Το έχει πεί και ο΄Οσκαρ Ουάϊλντ άλλωστε : « Σε όλα μπορώ να αντισταθώ, εκτός από τον πειρασμό ». Όταν σου έλθει αυτός, τότε να σε δώ τί θα κάνεις.
Αλλά τί λέει το λαϊκό ρητό ; Μιά του κλέφτη, δυό του κλέφτη και τα λοιπά. Κάπου ξηλώθηκε η κάλτσα, έφυγε ο πρώτος πόντος και συνέχίστηκε το ξήλωμα. Πιάστηκαν κάμποσοι από αυτούς που υποτίθεται ότι θα έβαζαν στο φρέσκο τους παραβάτες, κλείστηκαν στο φρέσκο ένας ή δυό, και βρίσκονται υπό κατηγορία πολλοί άλλοι. Και μαζύ τους, και κάποiοι εξ αγχιστείας « συγγενείς » τους, από αυτούς που κάθονται κάτω από τις δικαστικές έδρες και προορισμός τους είναι να υπερασπίζονται τους έχοντες ανάγκη υπεράσπισης, το δικαίωμα δηλαδή όλων να έχουν έναν νομικό που να τους υπερασπίζεται μπροστά στο δικαστήριο. Είτε επειδή είναι αθώοι για τα αποδιδόμενα σ΄αυτούς αδικήματα, είτε για να μειώνονται οι ποινές τους για κάποιους λόγους.
Και γιατί παρακαλώ να μπαίνουν στο στόχαστρο μαζύ με τους δικαστές και οι δικηγόροι ; Επειδή - λέει - κάποιοι από αυτούς, έδιναν τα φακελάκια στους δικαστές εκ μέρους των κατηγορουμένων. Καλά βρε παιδιά - λένε οι άνθρωποι αυτοί - εμείς είμασταν απλώς ταχυδ-ρόμοι, τί να έκαναν οι κατηγορούμενοι, να πήγαιναν στο ταχυδρομείο και να έστελναν επιταγή στο δικαστή ; Εμάς προτίμησαν, μας έδωσαν το φακελάκι, και εμείς απλώς το πήγαμε εκεί που μας είπαν, απλώς μεταφορείς ήμασταν. Αλλά δεν έπιασε το επιχείρημα αυτό, μπείτε κι εσείς μέσα να κάνετε παρέα στον παραλήπτη του φακελίσκου.
Είναι λοιπόν αρκετοί που περιμένουν να τους πιάσει η τσιμπίδα. Ελπίζοντας οπωσδήποτε - και με την απομάκρυνση των κάποιων ενοχοποιητικών στοιχείων - ότι θα μείνουν στο απυρόβλητο, ότι θα ξεφύγουν αυτή τη φορά και δεν θα ξανακάνουν αυτά που έκαναν. Το πόσοι θα είναι αυτοί που θα μπούνε μέσα και πόσοι θα μείνουν απ΄έξω, κανένας δεν το ξέρει, ούτε μπορεί να το προδικάσει. Υπομονή και θα φανεί που θα πάει η ιστορία.
Και γιατί άραγε θα έμεναν απ΄έξω οι υπηρετούντες το ύψιστο αξίωμα του ανθρώπου που αποδίδει δικαιοσύνη ; Μήπως δεν ανήκουν κι αυτοί στο ίδιο γένος με τους υπόλοιπους συμπατριώτες τους ; Που τους αναφέρει και το τραγουδάκι με τον τίτλο: « Γκρέκο μασκαρά ». Να το πούμε στα ιταλικά ; Είναι « Il Greco e il piu grande mascalzone nel mondo », Kαι για όσους δεν κατέχουν τη γλώσσα του Δάντη και του Αριόστο - που ούτε κι εγώ την κατέχω, ξέρω κάμποσα ιταλικά που όμως δεν φτάνουν - να το πούμε και στα αγγλικά που όλοι λίγο πολύ έχουμε μιά ιδέα απ΄αυτά : « Τhe Greek is the most crooked man in the world ».
Αλλά όπως είπαμε στην αρχή για τους ποντικούς, έτσι κι εδώ δεν αποφύγαμε τις γενικεύσεις, που ποτέ δεν μπορούν να έχουν εφαρμογή. Δεν είναι βέβαια όλοι οι G r e c h i m a s c a l z o n i, δεν είναι όλοι οι G r e e k s c r o o k e d. Τα είπαμε αυτά σαν σχήματα λόγου. Πάντως, το ότι δεν έχουμε και τόσο καλό όνομα, είναι γνωστό και δεν μπορούμε να το διαψεύσουμε. Κάτι θα έχουν ακούσει για μας, για να γράφει το γαλλικό εγκυκλοπαιδικό λεξικό Larousse του 1908, ότι ο όρος G r e q u e, μετάξύ άλλων σημαινει - όπως το λένε οι Γάλλοι - κλέφτης, χαρτοκλέφτης, απατεώνας. Και από τέτοιους έχουμε πολλούς, αλλά και ένα ανώνυμο πλήθος υπάρχει που δεν ανήκει σ΄αυτή τη φάρα.