Ο Ι Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Ε Σ " Π Ρ Ω Τ Ι Ε Σ "

Ο Ι Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Ε Σ « Π Ρ Ω Τ Ι Ε Σ »

Είναι ένα αξεδιάλυτο μυστήριο, το βλέπουμε επί αιώνες, το βλέπουμε και τώρα και απόρούμε. Πώς γίνεται η Ελληνική, η ένδοξη αυτή φυλή, που έχει δημιουργήσει τον υψηλότερο πολιτισμό που γνώρισε ο κόσμος, πώς γίνεται λοιπόν αυτή η φυλή, να έχει τους ανθρώπους που την αποτελούν, πρώτους στον κόσμο στα περισσότερα - όχι όλα βέβαια - αρνητικά που υπάρχουν στην οικουμένη ; Ιδού το μέγα μυστήριο, του οποίου τη λύση περιμένουμε από αιώνες να τη βρούνε, αλλά δεν την βρήκαν μέχρι τώρα, και φοβάμαι ότι δεν πρόκειται να τη βρούνε ποτέ.
Δεν είναι ένα, δεν είναι δύο, δεν είναι δέκα, δεν είναι είκοσι, είναι πάμπολλα αυτά στα οποία δεν έχουμε τον δεύτερό μας, αρχή έχουν, τέλος όμως δεν έχουν. Εχουμε αναφερθεί σε άλλες περιπτώσεις σε αρκετά από αυτά, και δεν θα βλάψει κανέναν αν μερικά από αυτά τα επαναλάβουμε, προσθέτοντας και μερικά ακόμα, αυτά που είτε τώρα τα μαθαίνουμε, είτε είναι αληθινά καινούργια επιτεύγματα της λαμπρής αυτής φυλής.
Το πιό πρόσφατο - χθές για την ακρίβεια - κατόρθωμα που ανακοινώθηκε, είναι σχετικό με τις φορολογικές ιστορίες των κατοίκων της ευκλεούς αυτής χώρας. Ενώ τα συνολικά έσοδα του προϋπολογισμού είναι γύρω στα δώδεκα τρισεκατομμύρια δραχμές ( όχι Ευρώ ), άλλα δεκαπέντε τρισεκατομμύρια μένουν αφορολόγητα, δεν δηλώνονται πουθενά, δεν φαίνονται πουθενά. Είναι επίτευγμα που μας φέρνει πρώτους στον κόσμο με διαφορά. Και αυτό, ενώ με ένα μικρό σχετικά ποσοστό από αυτό το « μαύρο » χρήμα, θα μπορούσε να λύσει μερικά από τα άλυτα προβλήματα που απασχολούν τους πάντες.
Πώς κρύβονται αυτά τα έσοδα και πώς δεν δηλώνονται ; Με πολλούς τρόπους και για πολλούς λόγους. Για παράδειγμα : Γίνεται μιά παράνομη συναλλαγή εμπορική ή άλλου τύπου, και τα χρήματα δίνονται κάτω από το τραπέζι. Αφού η όλη πράξη είναι παράνομη, είναι φυσικό ότι δεν μπορεί να δηλωθεί πουθενά, και συνεπώς δεν μπορούν να φορολογηθούν αυτά τα χρήματα.
Μαζύ με την είδηση αυτή που βέβαια δεν εξέπληξε κανέναν - η αλήθεια να λέγεται - αναφέρθηκε, ότι το εβδομήντα δύο τοις εκατό των κρυφών αυτών εσόδων που δεν φορολογούνται, ούτε πληρώνουν Φ.Π.Α., είναι έσοδα των επιχειρηματιών, μάλιστα κατά το πλείστον των μεγαλοκαρχαριών. Μήπως μας προκάλεσε καμμιά έκπληξη αυτό ; Μήπως νομίζαμε ότι οι φουκαράδες μικροεπαγγελματίες θα μπορούσαν να κρύψουν τα μέτρια μέχρι μικρά έσοδά τους και να μην τα δήλώσουν ; Οχι βέβαια, ξέρουμε ότι οι μικροί αυτοί, δεν μπορούν να κάνουν άνομες συναλλαγές με τα όργανα της εφορίας που τα « πιάνουν », γιατί όπως λέει και η παροιμία, τί είναι ο κάβουρας και τι είναι το ζουμί του ; Μπορούν τα μικρά ή μέτρια έσοδά τους να τους επιτρέψουν τέτοιου είδους συναλλαγές ;
Φορολογικές απάτες με πλαστά τιμολόγια και με άλλου τύπου « κόλπα », διευκολύνουν τους μεγάλους, που όπως είπε ο Σόλωνας, δεν μπορεί να τους πιάσει ο νόμος. Και γιατί δεν μπορεί να τους πιάσει ο νόμος παρακαλώ ; Επειδή έχουν υψηλές διασυνδέσεις, επηρεάζουν τα πολιτικά πρόσωπα ή προστατεύουν και διατηρούν στην εξουσία κάποιους κυβερνητικούς. Μπορούν να πιάσουν κάτι τέτοιους παραβάτες ; Οχι, κατηγορηματικά όχι, μόνο τους γέροντες μικροπωλητές των λαϊκών αγορών που προσπαθούν να βγάλουν ένα ψωρομεροκάματο, αυτούς μπορούν να πιάσουν. Και όσους άλλους δεν έχουν γερά « δόντια ».
Αυτή είναι μιά « πρωτιά », μιά από τις πολλές, που ανακοινώθηκε επίσημα χτες, αλλά που βέβαια την ξέραμε κι από πριν, μόνο που δεν είχε ανακοινωθεί επίσημα. Τώρα όμως που βγήκε από επίσημη πηγή, μπορούμε να πανηγυρίσουμε με θυελλώδη χειροκροτήματα αυτό το κατόρθωμα που άλλοι προσπαθούν από πολύ καιρό να το καταφέρουν, αλλά δυστυχώς γι αυτούς δεν μπορούν. Και γιατί δεν μπορούν οι άλλοι και μπορούμε εμείς ; Για τον πολύ απλό λόγο, ότι εμείς είμαστε οι ικανοί, οι άλλοι είναι γενικά ανίκανοι.
Aν και επίσημα στοιχεία δεν υπάρχουν, φαίνεται ότι και εισφοροδιαφυγή, δηλαδή η απόφυγή εκ μέρους των εργοδοτών να δώσουν στα ασφαλιστικά ταμεία τις εργοδοτικές εισφορές τους, και απομένως και η μή δήλωση των εργαζομένων σ΄αυτούς στο ασφαλιστικό τους ταμείο ( που έτσι δεν εισπράττει ούτε από τους εργαζόμενους ), αυτή λοιπόν η εισφοροδιαφυγή, πρέπει να είναι τόσο μεγάλη, ώστε να είναι κι αυτή μιά πρωτιά. ( Τουλάχιστον στην Ευρώπη ). Αν η εισφοροδιαφυγή δεν ήταν τόσο μεγάλη, αλλοιώς θα ήταν ίσως η κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων, το μέλλον των συντάξεων και τα λοιπά.
Πριν από καιρό είχαμε πληροφορίες για τις ηλικίες στις οποίες οι Ελληνες αρχίζουν το κάπνισμα, τώρα μαθαμε με ακρίβεια τι συμβαίνει ακριβώς. Και αυτό που συμβαίνει, είναι ότι και στον τομέα αυτό ερχόμαστε πρώτοι και με διαφορά, φτού να μην μας βασκάνουνε. Λοιπόν, η ηλικία στην οποία αρχίζει ο Ελληνας να καπνίζει, είναι το δέκατο πέμπτο έτος. Στις ηλικίες από δεκαεπτά μέχρι εικοσιπέντε χρονών, καπνίζουν τα 45 % των νέων και τα 63 % των κοριτσιών. Είδατε πρόοδο τα κορίτσια της χώρας μας ; Φτού λοιπόν και σ΄αυτά, μην μας τα βασκάνουνε !
Οι στατιστικές αναφορικά με τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου των πνευμόνων, λένε ότι όσο νωρίς αρχίζει κανείς το κάπνισμα, και όσο μεγαλύτερο αριθμό τσιγάρων καπνίζει κατά μέσον όρο ημερησίως, τόσο γρηγορότερα αναμένεται - μαζύ με άλλους υποβοηθητικούς παράγοντες - να εμφανίσει τον κακοήθη όγκο. Αν λ.χ. καπνίζει τρία πακέτα τσιγάρα την ημέρα, οι στατιστικολόγοι λένε ότι θα εμφανίσει καρκίνο μετά από τριάντα ή τριανταπέντε χρόνια. Αν λοιπόν αρχίσει να καπνίζει στα δεκαπέντε, αναμένεται η πάθηση στην ηλικία των πενήντα ή λίγο παραπάνω ετών. Αν πάλι αρχίσει στα είκοσι και καπνίζει λ,χ. δύο πακέτα την ημέρα, θα παρουσιάσει τον όγκο σε σαράντα περίπου χρόνια, δηλαδή στα εξήντα ή λίγο παραπάνω. Με τον ίδιο τρόπο και με ειδικούς συντελεστές, μπορούν να υπολογιστούν και τα λιγότερα τσιγάρα, και η πιό αργοπορημένη έναρξη του καπνίσματος.
Επειδή - όπως είδαμε - οι γυναίκες αρχίζουν νωρίς και σε μεγαλύτερη αναλογία από ότι οι άντρες, και πιθανόν να καπνίζουν και πολλά τσιγάρα, μπορεί κανείς να συμπεράνει, ότι θα έχουν το πρόβλημα νωρίτερα, ίσως και κάτω των πενήντα ετών ή λίγο πιό πάνω. Αυτά συμβαίνουν αγαπητοί αναγνώστες, όταν έχεις την πρωτιά σε έναν τέτοιο τομέα.
Για να γίνει πιό αντιληπτό το πρόβλημα και να βγούνε επί πλέον συμπεράσματα, θα αναφέρουμε μιά μελέτη που έγινε σχετικά πρόσφατα στις Ενωμένες Πολιτείες, και που αφορούσε το ίδιο ζήτημα. Λοιπόν, βρέθηκε εκεί, ότι το κάπνισμα το αρχίζουν αγόρια και κορίτσια στα δεκαπέντε πάλι χρόνια τους, αλλά το ποσοστό των εφήβων αυτών που καπνίζει, είναι περίπου το έντεκα τοις εκατό, τεράστια διαφορά όπως βλέπουμε σε σύγκριση με τα δικά μας δεδομένα.
Μέχρι πριν από ένα - δυό χρόνια, πίστευα ακράδαντα, ότι η χώρα μας ήταν πρώτη και στο θέμα της διαφθοράς στη δημόσια διοίκηση. Αλλά κάποιο δημοσίευμα του Ευρωπαϊκού τύπου, με έκανε να έχω κάποιες αμφιβολίες σχετικά με το ζήτημα. Το δημοσίευμα ανέφερε ότι πρώτη χώρα όσον αφορά τη διαφθορά στη δημόσια διοίκηση, ήταν η Ιταλία, η χώρα όπου ανθεί πάντοτε η Μάφια, η Κόζα Νόστρα και άλλες παρόμοιες οργανώσεις φιλανθρωπικού χαρακτήρα.
Για ένα διάστημα, αμφέβαλλα για την πρωτιά μας, φοβούμενος ότι πράγματι μας είχαν « φάει » οι Ιταλοί, αλλά μετά ώριμη σκέψη, πείσθηκα ότι όχι, δεν μας είχαν πάρει την περίβλεπτη πρώτη θέση, δεν θα ανεχόμουνα ποτέ να πάθουμε έναν τέτοιο εξευτελισμό. Αλλά και αν υποθέσουμε - προς στιγμήν βέβαια - ότι οι Ιταλοί είναι πρώτοι, έστω και με ελάχιστη διαφορά, πάλι θα πρέπει με υπερηφάνεια εθνική να ξέρουμε ότι είμαστε δεύτεροι και πολύ κοντά στους πρώτους. Και με την ελπίδα ότι θα πάρουμε γρήγορα και με τις ικανότητές μας, την πρώτη θέση. Δεν είναι καθόλου τιμητικό για την ένδοξη φυλή μας να πέφτουμε σε δεύτερες θέσεις, όσο τιμητικές κι αν θεωρούνται και αυτές.
Στην ίδια κατάσταση βλεπω να βρισκόμαστε με τους Ιταλούς, και στο ζήτημα του ποιοί είναι οι πιό ικανοί στις απάτες. Στη διεθνή κοινή γνώμη, πιστεύεται ότι οι γείτονές μας, που κι αυτοί αναπτύξανε μεγάλο πολιτισμό σε πολλούς τομείς μετά το Μεσαίωνα, είναι οι πιό δυνατοί στις απάτες, ότι αν γινόντουσαν Ολυμπιακοί αγώνες σ΄ αυτό το ευγενές άθλημα, οι κάτοικοι της Ιταλικής χερσονήσου - ιδίως του κάτω τμήματος αυτής - θα έπαιρναν το χρυσό μετάλλιο, αφήνοντας σε μας το αργυρό. Είναι πολύ δύσκολο να δεχτούμε ότι βρισκόμαστε στη δεύτερη θέση - όσο τιμητική κι αν είναι αυτή - και ότι δεν αξίζουμε το χρυσό μετάλλιο. Υπάρχει μεγάλος συναγωνισμός σ΄αυτόν τον τομέα, και δεν θα ήθελα να ριψοκινδυνέψω καθόλου, παίρνοντας ανοιχτά θέση.
Από αρκετό καιρό μας κατηγορούν οι Ευρωπαίοι ότι είμαστε πρώτοι στον τομέα των αμβλώσεων, ότι κάνουμε κάπου διακόσιες με τριακόσιες χιλιάδες αμβλώσεις κάθε χρόνο, και ότι δεν παίρνουμε τα μέτρα που πρέπει για να αποφύγουμε τις ανεπιθύμητες κυήσεις. Λοπόν, είναι πράγματι αλήθεια ότι έτσι έχουν τα πράγματα. Αλλά γιατί το έκαναν βούκινο αυτό το ζήτημα, μήπως τους πέφτει κανένας λόγος γι αυτή την υπόθεση ; Αυτό το ζήτημα είναι καθαρά δικό μας, εσωτερική μας υπόθεση, και δεν επιτρέπουμε σε κανένα να αναμιγνύεται στις εσωτερικές μας υπoθέσεις.
Και τώρα φτάνουμε σε κάτι στο οποίο όχι μόνο έχουμε την αναμφισβήτητη πρωτιά σ΄ολόκληρο τον κόσμο, αλλά αποκλείεται όχι μόνο να μας φτάσει κανείς, αλλά ούτε καν να μας πλησιάσει, έστω και κατ΄ελάχιστον. Και τούτο, επειδή είμαστε ακατανίκητοι και ασυναγώνι-στοι όχι μόνο στον κόσμο αυτό το δικό μας, αλλά πιθανώτατα και σ΄ολόκληρο το σύμπαν, όπου κι αν υπάρχουν έλλογα όντα. ( αν υπάρχουν ). Ποιό είναι αυτό το πράγμα στο οποίο είμαστε οι πρώτοι των πρώτων ; Μα ποιό άλλο από τις δραπετεύσεις από τις φυλακές, σ΄αυτό είμαστε εκτός παντός συναγωνισμού, τόσο στο παρόν, όσο και στο απώτερο και στο απώτατατο μέλλον.
Ας πάρουμε για παράδειγμα, εσένα αγαπητέ άγνωστε αναγνώστη, και ζητώ συγγνώμη που έβαλα εσένα και όχι τον εαυτό μου. Εχεις κάνει μιά διαρρηξη και άρπαξες ένα μάτσο χαρτονομίσματα μαζύ με κάμποσα κοσμήματα, είχες πληροφορηθεί από τα πριν ότι υπήρχαν στο σπίτι αυτό τα πράγματα που βούτηξες. Αλλα πάνω στην ώρα, σου έτυχε μιά αναποδιά, σε πιάσανε και κατ΄ ευθείαν στον εισαγγελέα. Παίρνεις δυό χρόνια φυλακή και σε βάζουν πίσω από τα σίδερα, που όπως ξέρουμε είναι για τους λεβέντες. Ετσι, γίνεσαι κι εσύ λεβέντης χωρίς να το πάρεις χαμπάρι.
Βέβαια, αν δείξεις καλή διαγωγή, θα βγής σε ενάμισυ χρόνο, δεν είναι πολύς ο καιρός. Αλλά εσύ είσαι ανυπόμονος, δεν μπορείς να αντέξεις τα μπουντρούμια. ( Εδώ που τα λένε, οι ελληνικές φυλακές δεν φημίζονται και τόσο για την ξενοδοχειακή τους κατασκευή και λειτουργία ). Ετσι, αποφασίζεις να το σκάσεις με την πρώτη ευκαιρία. Και η ευκαιρία δεν αργεί πολύ να έλθει. Μιά μέρα που γίνεται μεταφορά μερικών φυλακισμένων από μιά φυλακή σε άλλη, το στρίβεις κανονικά από τη γραμμή, σε κυνηγούνε για λίγα δευτερόλεπτα, σου ρίχνουν και καναδυό ντουφεκιές στον αέρα, και μην τον ξαναείδατε τον Παναή.
Αυτή είναι μιά περίπτωση απόδρασης που σπανίως γίνεται. Γιατί να αποδράσει ένας κρατούμενος που έχει δυό χρόνια μονάχα να κάνει πίσω από τα κάγκελα, όταν θα βγή σε ενάμισυ χρόνο ; Κορόϊδο δεν είναι, αν το σκάσει θα είναι αναγκασμένος να μένει συνέχεια κρυμμένος, δηλαδή θα είναι πάλι σε φυλακή, μόνο που αυτή δεν θα έχει καγκελα, αλλά απλά παράθυρα. Αλλά για να βγή και να εργαστεί δεν γίνεται, οπότε ποιός είναι αυτός που θα τον συντηρεί εσαεί ;
Τώρα θα πάμε σε μιά άλλη περίπτωση δραπέτευσης, αυτή τη φορά δεν θα βάλω κάποιον αναγνώστη, αλλά τον ίδιο τον φυλακισμένο να κάνει την απόδραση. ( Δεν είναι καθόλου σωστό να σε βάζω συνεχώς εσένα αναγνώστη στη δύσκολη θέση του δραπέτη ). Λοιπόν, ο ανθρωπός μας έχει καταδικαστεί για εμπόριο ναρκωτικών σε είκοσι χρόνια φυλακή, τώρα έχουμε να κάνουμε με έναν αληθινό βαρυποινίτη. Ο φυλακισμένος βρίσκεται σε μιά φυλακή, από αυτές που ονομάζονται μεν « υψίστης ασφαλείας », αλλά στην Ελλάδα είναι ως γνωστό « υψίστης α ν α σ φ α λ ε ί α ς », καθώς είναι το πιό εύκολο πράγμα του κόσμου να δραπετεύσεις από αυτές τις φυλακές.
Τα πράγματα στην περίπτωση αυτή εξελίσσονται όπως περίπου συμβαίνει σε όλες τις αποδράσεις που γίνονται στη χώρα μας. Αμέλεια από μέρους των φυλάκων, ένα πονηρό σχέδιο που « κοιμίζει » τους φρουρούς, δωροδοκία κάποιων φρουρών ή έστω και ενός φρουρού, ( τα φράγκα κάνουν πολλή δουλειά πάντοτε, ιδίως όταν βρίσκεις έναν εύκολο αποδέκτη ), και ιδού οι φυλακισμένοι περνούν την αυλή, αναρριχώνται στους μάλλον χαμηλούς για φυλακές « υψίστης ασφαλείας » τοίχους, και εξαφανίζονται μέσα στην κατασκότεινη νύχτα. Και μαζύ μ΄ αυτούς, και ο έμπορος των ναρκωτικών, που έβαλε και τα όβολα για να γίνει η δωροδοκία.
Αλλά συχνά, δεν χρειάζεται καθόλου να γίνει απόδραση για να φύγει κάποιος από τη φυλακή. Όπως είναι γνωστό στους πάντες, ο κάθε φυλακισμένος έχει το δικαίωμα - καινούργιο φρούτο αυτό - να ζητήσει από τους αρμόδιους της φυλακής μιά άδεια για να πάρει τον αέρα του για μιά βδομάδα. Εχουμε λοιπόν έναν ισοβίτη που έχει καταδικαστεί επτά φορές σε ισόβια, που ζητά να του δοθεί άδεια για λίγες μέρες. Ο διευθυντής της φυλακής και τα άλλα μέλη της επιτροπής αδειών, βλέποντας πόσο καλός είναι αυτός ο άνθρωπος, του δίνουν την άδεια, Θα πάει για λίγες μέρες να ξεσκάσει και θα ξαναγυρίσει πίσω. Αυτά λέει η λογική, έχει τόσο πολύ συνηθίσει τη φυλακή ώστε δεν του κάνει καρδιά να την εγκαταλείψει.
Αλλά ο ισοβίτης μας, έχει άλλες ιδέες επί του προκειμένου. Οχι μόνο δεν έχει συνηθίσει τη φυλακή, αλλά δεν προτίθεται να επιστρέψει σ΄ αυτήν, ακόμα κι αν του υποσχεθούν ότι όταν γυρίσει θα του δώσουν κατ΄αποκλειστική χρήση του την Κλώντια Σίφερ. ( Αν ήμουν εγώ στη θέση του, θα γύριζα οπωσδήποτε ). Ο άνθρωπος φεύγει, οι ημέρες περνούν, τον περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες, αλλά αυτός έχει γίνει άφαντος. Νομίζανε ότι ήταν κορόϊδο, αλλά δεν είναι τόσο βλάκας να περάσει όλη του τη ζωή στους τέσσερις τοίχους της φυλακής. ( Λέγεται επί του προκειμένου, ότι ο εν λογω ισοβίτης έσκασε μερικές δεκάδες εκατομμύρια σε κάθε μέλος της επιτροπής αδειών, αλλά μην τα πιστεύετε αυτά τα λόγια, πρόκειται για βδελυρές συκοφαντίες ).
Είχαμε και έναν υπουργό που είχε κάνει το νόμο που έδινε τις άδειες στους κατάδικους για να το σκάνε απ΄τις φυλακές. Είπανε τότε, ότι ο υπουργός ( δεν θυμάμαι το όνομά του, αλλά κι αν το θυμόμουνα δεν θα το έγραφα ), τα είχε πιάσει τα κάποια εκατοντάδες εκατομμύρια. Ζητήσανε τότε την παραίτηση του υπουργού ύστερα από μιά άδεια που δόθηκε σε έναν έμπορο ναρκωτικών που κατόπιν το έσκασε, ο υπουργός δεν παραιτήθηκε, αλλά μετά από λίγο καιρό τον πέταξαν πυξ - λαξ απ΄ την τότε κυβέρνηση, δεν μπορώ να είμαι και πολύ σίγουρος ότι τα « έπιασε », αν και πολλοί το υποστηρίζουν αυτό.
Υστερα από όλα αυτά, μιά απορία μου ήλθε στο μυαλό, γιατί δεν αρχίζουν όλοι οι Ελληνες να ληστεύουν τράπεζες, μιάς και με πρώτη ευκαιρία θα το σκάσουν. Η μόνη δικαιολογία που βρίσκω εδώ, είναι ότι δεν το κάμνουν επειδή το ποσό που θα πάρουν απ΄την τράπεζα, είναι τόσο μικρό, ώστε να μην αξίζει τον κόπο να κρύβονται αδιάκοπα για να μην πιαστούν κι αναγκαστούν να δραπετεύουν συνεχώς. Αν έπαιρναν απ΄ την τράπεζα καμμιά πεντακοσαριά εκατομμύρια - πράγμα που δεν γίνεται - θα μπορούσαν να πάνε στη Βραζιλία και να στήσουν εκεί μιά επιχείρηση, μιάς και η χώρα αυτή δεν εκδίδει τους φυγάδες. Και κάτι ακόμα : Εξεγέρσεις στις ελληνικές φυλακές δεν γίνονται από τους κρατούμενους, δεν θυμάμαι καμμιά κάπως σημαντική. Σου λέει, γιατί να κάνω εξέγερση για να καλυτερέψουν οι συνθήκες φυλάκισης, αφού σε δυό τρεις μήνες θα το σκάσω από εδώ ;
Ενας τομέας όμως στον οποίο διαπρέπουμε τις τελευταίες δεκαετίες και στον οποίο δύσκολα θα μας συναγωνιστούν στο κοντινό ή το μακρυνό μέλλον οι άλλοι, είναι τα φράγκα που χρωστάμε. Ποιοί τα χρωστάνε, οι πολίτες της χώρας ένας ένας χωριστά ; Και σε ποιούς τα χρωστάνε άραγε ; Λοιπόν, θα προσπαθήσουμε να δούμε πώς καταφέραμε βάλουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας τα μεγαλύτερα « φέσια » που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.
Πρόκειται για το δημόσιο χρέος. Όπως ξέρουμε, δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που να μην χρωστά χρήματα. Σε ποιόν τα χρωστά αυτά τα χρήματα ; Στις διεθνείς τράπεζες τα χρωστά. ( Αν και πολλές χώρες - μεταξύ των οποίων και η δική μας - τα χρωστάνε της Μιχαλούς ). Ακόμα και οι ισχυρότατες στα δημόσια οικονομικά Ενωμένες Πολιτείες, χρωστάνε στις τράπεζες τεράστια ποσά. Αλλά βέβαια, όταν μιλάμε για τεράστια ποσά, πρέπει να πούμε και το πόσο χρέος αναλογεί στον κάθε πολίτη, αλλοιώς δεν βγάζουμε άκρη. Και όταν το μετρούμε μ΄αυτόν τον τρόπο, είμαστε μέσα στους πρώτους. Ισως μάλιστα να είμαστε αληθινά πρώτοι, είναι αδύνατο να ξέρουμε το τι χρωστά η κάθε χώρα, αυτά δεν κοινολογούνται συχνά. Πάντως, όσο αφορά εμάς, η τελευταία πληροφορία ήταν ότι χρωστάμε στο εξωτερικό τριαντατέσσερα τρισεκατομμύρια δραχμές. Με μιά απλή αριθμητική πράξη, βρίσκεις σε πόσα Ευρώ αντιστοιχεί αυτό το ποσό.
Τώρα, θα πεί κανείς. Μα είναι τίποτε σπουδαίο ένα τέτοιο μικροποσό ; Τι ψυχή έχουν τα τριάντα τόσα τρις δραχμές, όταν - όπως είπαμε - η παραοικονομία μας κινείται κάθε χρόνο μέσα στο πλαίσιο των δεκαπέντε τρισεκατομμυρίων. Πραγματικά τίποτε. Μόλις καταφέρουμε να μαζέψουμε τα φράγκα της παραοικονομίας - που δεν θα τα μαζέψουμε ποτέ - η όλη υπόθεση θα τακτοποιηθεί. Συμφωνώ απόλυτα μ΄αυτή τη λογική.
Ενας άλλος τομέας στον οποίο είμαστε με τεράστια διαφορά πρώτοι εμείς οι Ελληνες, είναι τα κόμιστρα των ταξί, κι αυτό - προς άρσιν πάσης παρεξήγησης - μόνο στην πρωτεύουσα. Ολοι λίγο πολύ ξέρουν πόσο χρεώνουν τους ξένους τουρίστες ορισμένοι οδηγοί ταξί, όταν τους μεταφέρουν από το αεροδρόμιο στην πόλη ή οπουδήποτε αλλού. Τριάντα χιλιάδες γράφει το κοντέρ με ένα έξυπνο ηλεκτρονικό κόλπο. ( Ολοι οι Ελληνες έχουν γίνει εξπέρ στα ηλεκτρονικά ). Σήμερα πρωϊ, αναγγέλθηκε, ότι ένας Δανός τουρίστας πλήρωσε ένα ταξί που τον πήγε από το καινούργιο αεροδρόμιο στη Ραφίνα, εβδομήντα χιλιάδες δραχμές, μάλιστα, τόσο λίγα του πήρε. Όταν πήγε να κόψει εισιτήριο για τις Κυκλάδες του είπαν ότι κόστιζε χίλιες διακόσιες δραχμές. « Μπά, τόσο φτηνά ; », ρώτησε ο άνθρωπος. « Εγώ πλήρωσα εβδομήντα χιλιάδες από το αεροδρόμιο μέχρι εδώ ». « Λάθος, πλήρωσες μόνο επτά χιλιάδες ». « Οχι, τόσο πλήρωσα, να και η απόδειξη, τόσο γράφει ». Και έδειξε την απόδειξη, που φυσικά δεν είχε το όνομα του οδηγού.
Φυσικά οι πρωτιές μας δεν σταματάνε εδώ. Λέγεται, ότι στον τομέα του υβρεολογίου, είμαστε μαζύ με τους Ιταλούς και τους Σέρβους οι πρώτοι στον κόσμο. Βρίζουμε πολύ, αυτό το αντιλαμβάνεται ο καθένας που θα παρατηρήσει προσεκτικά τα πράγματα. Πάντως, σ΄αυτόν τον τομέα, πάνε να μας φάνε οι μοντέρνοι Αμερικανοί, αν κρίνω από το τι βρισίδι πέφτει στις τωρινές κινηματογραφικές ταινίες τους. Οποιος γνωρίζει στοιχειώδη αγγλικά, θα συμφωνήσει σ΄αυτή τη διαπίστωση. Και μαζύ με τις βρισιές, πρέπει να προσθέσουμε και τις βωμολοχίες, δεν μπορούμε να τις αφήσουμε αυτές στην μπάντα, έτσι δεν είναι ;
Για την ώρα δεν μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου άλλες πρωτιές που έχουμε. Πρέπει να υπάρχουν και άλλες, δεν μου έρχονται όμως στο νού. Ο αναγνώστης θα βρή σίγουρα μερικές ακόμα, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι θα βρεθούν όλες. Αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να ψάξει, ύστερα από όσα αναφέρθηκαν πιό πάνω, θα είχε ενδιαφέρον να προσθέσει κι αυτός μερικά ακόμα. Και ίσως μια μέρα, να γίνει και μιά επίσημη κατάταξη των πρώτων θέσεων που κατέχουμε. Και να γίνει και μιά αναφορά σε εκείνους τους τομείς στους οποίους προς το παρόν ερχόμαστε δεύτερο ή τρίτοι, αλλά που θα προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να ανέβουμε στη βαθμολογία και να κατακτήσουμε και σ΄αυτούς την περίβλεπτη πρώτη θέση.