ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΗ ΧΩΡΑ

Μ Ι Α Κ Α Ι Ν Ο Υ Ρ Γ Ι Α Τ Ρ Ι Τ Ο Κ Ο Σ Μ Ι Κ Η Χ Ω Ρ Α

Δεν είναι μονάχα οι κάτοικοι μιάς χώρας, προοδευμένης ή απροόδευτης, χωρισμένοι σε τάξεις, ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα των κατοίκων της. Ανώτερη, μεσαία ή κατώτερη φτωχή, όπως αναφέρθηκε πιό πάνω. Εδώ και πολλά χρόνια, πολλές δεκαετίες, ιδίως μετά την ανεξαρτητοποίηση πλήθους αποικιών του παρελθόντος που έγινε μετά τον τελευταίο - δεύτερο -παγκόσμιο πόλεμο, χωρίστηκαν και οι χώρες σε τάξεις, όπως οι οικονομικές τάξεις που περιγράφηκαν. Και η διαίρεση των χωρών τώρα, παλιών και καινούργιων που προέκυψαν μετά την ανεξαρτητοποίησή τους, έγινε συνήθεια να αναφέρεται. Χώρες του πρώτου κόσμου, του δεύτερου και οι γνωστές μας τριτοκοσμικές. Θα μπορούσαμε μάλιστα να κατατάξουμε και μερικές σε κάποιο χαμηλώτερο επίπεδο, να τις ονομάσουμε τεταρτοκοσμικές, αλλά επί του παρόντος αυτό δεν γίνεται, θα ήταν μεγάλη ντροπή να ονομάσουμε μιά χώρα τεταρ-τοκοσμική, κι αν ακόμα είναι τέτοια.
Το ποιές είναι οι « πρωτοκοσμικές », είναι μάλλον γνωστό σε όλους. Ενωμένες Πολιτείες, Καναδάς από την Αμερική. Στην Ασία, είναι η Ιαπωνία η Νότια Κορέα, και η Κίνα..Στην Ωκεανία είναι η Αυστραλία. Οσο για τις « δευτεροκοσμικές » - αυτός ο όρος δεν είναι σε χρήση βέβαια, τον βάζουμε εμείς αυθαίρετα - μπορεί να να είναι μερικές χώρες της Ανατολκής Ευρώπης, της νότιας Ευρώπης και κάποιες λίγες ακόμα που βαριέμαι να ψάξω να τις βρώ και να τις βάλω στον κατάλογο. Κι από εκεί και πέρα, θα βρούμε και τις « τριτοκοσμικές», τις χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου, ενός όρου μάλλον ασαφούς.
Όμως, ανάμεσα στις χώρες του τρίτου κόσμου κι του ας τον πούμε τεταρτοκοσμικού, της τελευταίας εσχατιάς των χωρών που έγιναν χώρες πολύ πρόσφατα, χώρες της Αφρικής που είναι πολύ κάτω από τις αρκετά προοδευμένες Αφρικανικές, όπως η Αλγερία, η Αίγυπτος, η Τυνησία, το Μαρόκο και λίγες άλλες ακόμα, φαίνεται να υπάρχουν και κάποιες χώρες που βρίσκονται ανάμεσα στον πρώτο και τον δεύτερο κόσμο. Που είνα πάνω από τις δευτεροκοσμικές, αλλά που δεν μπορείς να τις βαλεις και στον λεγόμενο πρώτο κόσμο.
Κατά τον ίδιο τρόπο, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι ανάμεσα στον δεύτερο και τον τρίτο κόσμο, φαίνεται να υπάρχουν και κάποιες χώρες που βρίσκονται ανάμεσα, δεν ανήκουν στον δεύτερο, αλλά ούτε και στον τρίτο. Το να ψάξουμε για να βρούμε ποιές είναι αυτές οι χώρες, είναι σχεδόν αδύνατο, μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Εξ άλλου, εδώ υπάρχει μιά κινητικότητα που δεν μοιάζει καθόλου με τις Ινδικές τάξεις για τις οποίες έγινε λόγος πρωτύτερα. Μιά χώρα μπορεί να ανήκει στον τρίτο κόσμο, αλλά μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα, να ανέβει ένα σκαλοπάτι και να πάει ανάμεσα στον δεύτερο και τον τριτο κόσμο. Φυσικά, μπορεί να συμβεί και το αντίθετο, μιά χώρα που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, να βρεθεί κάτω από ειδικές συνθήκες, σε μιά πιό κάτω θέση.
Και τώρα μπορούμε να έλθουμε στο ψητό. Κι αυτό το ψητό, είναι η δική μας χώρα, που αξίζει να μας απασχολήσει. Και γιατί να αξίζει αυτή την ειδική μεταχείρηση ; Πολύ απλά, επειδή κανένας δεν μπορεί σε μιά δεδομένη στιγμή να πεί σε ποιά από τις χώρες που αναφέρθηκαν ανήκει. Κάποτε ήταν σε ένα επίπεδο κάτω από τον πρώτο κόσμο, ήταν κάποιες χρονικές περιόδους και στον τρίτο, αυτό ήταν τον δέκατο ένατο αιώνα. Που δεν μπορούσες να την κατατάξεις στις ευρωπαϊκές χώρες, αυτό ήταν ολοφάνερο. Και κατόπιν, ερχόταν μιά περίοδος που ανέβαινε στη δεύτερη τάξη, πιό κάτω μεν από τις προοδευμένες χώρες του ευρωπαϊκού βορρά, αλλά πολύ πάνω από πάρα πολλές, που βρισκόντουσαν πολύ χαμηλώτερα.
Πού να βρίσκεται τώρα σ΄αυτούς τους πολύ δύσκολους καιρούς της μεγάλης κρίσης, που αλλους μεν χτυπά πολύ και σε άλλους λιγότερο ; Στους οποίους καιρούς, είναι η μόνη χώρα που έχει πάνω στο κεφάλι της κάπους ξένους και μάλλον αδιάφορους για την τύχη της να την πιέζουν, και οι οποίοι σε πλήθος από ζητήματα, θεωρούν τους εαυτούς τους , αληθινούς κυβερνήτες, που νομοθετούν – ας μην κρύβουμε μιά αλήθεια που είναι ολοφάνερη – και μας αναγκάζουν να χορεύουμε όποιον χορό τους γουστάρει και τους ευχαριστεί.
Αν είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να παραδεχτούμε, ότι πολύ πριν τους φωνάξουμε εμείς οι ίδιοι να έλθουν να μας γλυτώσουν από τα επερχόμενα δεινά, από πολύ νωρίτερα μάλιστα, είμασταν σε κακό χάλι χωρίς να το παραδεχόμαστε. Δεν είχαμε πάει σε οφθαλμίατρο να διαπι-στώσει ότι μεγάλη ήταν η μυωπία μας εδώ και δεκαετίες, που μας εμπόδιζε να δούμε καθαρά την πραγματικότητα.
Και λοιπόν, τώρα που τα μάθαμε όλα αυτά απ΄έξω κι ανακατωτά, σε ποιά άραγε τάξη θα πρέπει να τοποθετήσουμε τη χώρα μας ; Βρίσκεται στον δεύτερο κόσμο άραγε ακόμα, ή μήπως άρχισε να κατηφορίζει προς τον τρίτο ; Ιδού η απορία, κι όποιος γνωρίζει καλύτερα τα πράγματα, ας μας δώσει μιά σαφή απάντηση. Πέφτουμε στον τρίτο κόσμο σιγά σιγά και ανεπαίσθητα, ή μήπως θα μπορέσουμε να κρατηθούμε ανάμεσα στον δεύτερο και τον τρίτο, έναν ενδιάμεσο δηλαδή τόπο, όπου και πρωτύτερα βρισκόμασταν ;