ΤΩΝ ΟΙΚΙΩΝ ΥΜΩΝ ΕΜΠΙΜΠΡΑΜΕΝΩΝ....

Τ Ω Ν Ο Ι Κ Ι Ω Ν Υ Μ Ω Ν Ε Μ Π Ι Μ Π Ρ Α Μ Ε Ν Ω Ν . . . .

Το έτος 1903, ήταν η χρονιά της πρώτης επιτυχημένης πτήσης του αεροπλάνου από τους αδελφούς Ορβιλλ και Ουίλμπουρ Ράϊτ. Πέρασε σχεδόν ένας αιώνας από τότε, και σήμερα γίνονται πτήσεις χιλιάδων ή και δεκάδων χιλιάδων αεροπλάνων την ημέρα, περιλαμβανομένων και των πολεμικών, μεταγωγικών και λοιπών χρήσεων, χώρια τα ελικόπτερα, που κι αυτά είναι ένα είδος αεροπλάνου. Οι ουρανοί γέμισαν από ιπτάμενα αντικείμενα γνωστής ταυτότητας, όχι τα UFO, που είναι « αγνώστου ταυτότητας » ιπτάμενα αντικείμενα, αν υπάρχουν αληθινά τέτοια βέβαια.
Για να κινηθεί ένα σώμα, να ξεκινήσει από την κατάσταση « αδράνειας », και να συνεχίσει να κινείται παρά τις αντιστάσεις που φέρνουν άλλες δυνάμεις - όπως η βαρύτητα - το σώμα αυτό χρειάζεται την κατανάλωση ενέργειας, αυτό το ξέρουμε όλοι. Δεν μπορείς να κινήσεις μιά βωδάμαξα, αν δεν την τραβήξουν τα βώδια, που κι αυτά πρέπει να φάνε την τροφή τους που κατόπιν θα μετατραπεί σε κίνηση των μυών τους, και η κίνηση των μυών αυτή θα τραβήξει τη βωδάμαξα.Ομοια, για να κινηθεί ένα αυτοκίνητο, χρειάζεται να καεί βενζίνη, που θα κινήσει τα πιστόνια της μηχανής, που κι αυτά θα περιστρέψουν τον στρόφαλο του κινητήρα, που κι αυτός με τη σειρά του θα στείλει την κίνηση στον άξονα, και από εκεί στους τροχούς.
Αλλά βέβαια, ο σκοπός μας δεν είναι να παραδώσουμε μαθήματα Φυσικής - και μάλιστα Μηχανικής - που όλοι σας τα ξέρετε απ΄ έξω κι ανακατωτά. Είναι να καταδείξουμε σε ποιό απότέλεσμα μας οδηγεί η κίνηση όλων αυτών των ιπτάμενων συσκευών. Λοιπόν, αυτές οι συσκευές, καίνε - όπως όλοι ξέρουμε - προϊόντα πετρελαίου, δηλαδή βενζίνη, κηροζίνη και τα παρόμοια. Αλλά δυστυχώς, η καύση των πετρελαιοειδών παραγώγων, δημιουργεί παραγωγή διαφόρων αερίων, ήκιστα υγιεινών και τα μάλα ανθυγιεινών, όπως το μονοξείδιο του άνθρακα, το διοξείδιο του άνθρακα, το διοξείδιο του θείου, το διοξείδιο του μολύβδου και το διοξείδιο του αζώτου. ( Ισως, κάποιο απ΄ τα τελευταία να είναι μονοξείδιο, δεν θυμάμαι καλά, αλλά το πράγμα δεν έχει και τόση σημασία, τί μαύρος σκύλος, τί άσπρος σκύλος, σκύλοι είναι και οι δυό ).
Αυτά τα αέρια, έχουν την πολύ κακή συνήθεια να μην διασπώνται, παραμένουν στην κατάσταση των οξειδίων στον αιώνα τον άπαντα. Και όπως και αν τα μετρήσει κανείς - είτε με κυβικά μέτρα, είτε με τόννους - συγκροτούν τεράστιες ποσότητες για την κάθε μέρα. Και βέβαια, δεν είναι μόνο αυτά, μάλιστα είναι τα λιγότερα. Απείρως περισσότερα είναι τα αέρια που εκπέμπονται από τις πάσης μορφής μηχανές - εσωτερικής ή εξωτερικής καύσης -όπως τα αυτοκίνητα, τα εργοστάσια και τα πάσης φύσεως άλλα μηχανήματα. Όλα αυτά τα αέρια, δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα. Πρέπει να έχουμε υπ΄ όψιν μας, ότι η ατμόσφαιρα της γής, είναι πολύ λεπτή σε πάχος, ουσιαστικά δεν ξεπερνά το πάχος των δέκα χιλιομέτρων, τόσο λεπτή είναι. Πάνω από απ΄ το ύψος αυτό, ο αέρας δεν είναι αναπνεύσιμος λόγω του ότι η πυκνότητα του οξυγόνου είναι χαμηλή. Λοιπόν, αυτό το λεπτό στρώμα της ατμόσφαιρας, το κατάστρέφουμε συνεχώς και αδιαλείπτως καθημερινά, κι όσο κι αν αυτό δεν φαίνεται μέρα με τη μέρα, δεν παύει η ατμόσφαιρα να καταστρέφεται κατά αριθμητική πρόοδο.
Αυτό το στρώμα των μη μεταβαλλόμενων αερίων που αναφέραμε, σχηματίζει πάνω από τη γή ένα είδος « ομπρέλλας », που φυλακίζει την ηλιακή θερμότητα, και δεν την αφήνει να διαχυθεί στο διάστημα. Αποτέλεσμα, το γνωστότατο « φαινόμενο του θερμοκηπίου », και συνέπεια αυτού είναι η βαθμιαία - πολύ αργή αλλά σταθερή - αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη με όλες τις συνέπειες που έχει αυτή η αύξηση της θερμοκρασίας πάνω στο κλίμα. Όλα αυτά και πολλά άλλα που είτε δεν τα ξέρω, είτε τα παραλείπω ως ευκόλως εννοούμενα, κάνουν την καϋμένη την ατμόσφαιρά μας που τόσα και τόσα τραβάει, να ξεσπά πάνω στη γή με όποιο τρόπο μπορεί, με τυφώνες, με πλημμύρες και άλλα τοιαύτα, ( που προκαλούνται και από τον συνδυασμό και ενός άλλου πλήθους παραγόντων βέβαια ). Αλλά οι δηλητηριαζόμενοι ανθρωποι, περί άλλα τυρβάζουν. Ενώ καίγονται τα σπίτια τους, αυτοί τραγουδάνε, έτσι λέει το αρχαίο απόφθεγμα που είναι παρμένο από έναν μύθο του Αισώπου.
Και το όζον, πώς έγινε και το ξεχάσαμε το όζον ; Αυτό το στρώμα που βρίσκεται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και εμποδίζει την είσοδο στην επιφάνεια της γής μεγάλης ποσότητας υπεριώδους ακτινοβολίας, που είναι εξαιρετικά βλαπτική, και που το στρώμα αυτό έχει λεπτυνθεί πάρα πολύ εσχάτως από τις εκπομπές των αερίων που προαναφέθηκαν ; Και που έχει και κάτι τρύπες πάνω από ορισμένα σημεία της γής, και γίνεται η κατάσταση ακόμα χειρότερη και δεν πρόκειται να καλυτερέψει με καμμιά κυβέρνηση ; Τα ξεχάσαμε περιέργως αυτά τα πράγματα. Αλλά τί να πρωτοθυμηθεί κανείς, έχουν αρχή και άκρη αυτά τα προβλήματα ;
Λίγο ή πολύ, όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει με το πρόβλημα των σκουπιδιών και των διαφόρων απόβλητων των βιομηχανιών και άλλων σχετικών εγκαταστάσεων. Τακτικά βλέπουμε εικόνες από χώρους αποκομιδής σκουπιδιών, τις λεγόμενες « χωματερές », και τις φασαρίες που δημιουργούνται με τους κατοίκους των παρακείμενων οικισμών, που δεν θέλουν βέβαια τα σκουπίδια μέσα ή κοντά στις αυλές τους, κορόϊδα είναι οι άνθρωποι ; Μήπως μπορεί κανείς άλλωστε να αντέξει τις ευωδίες που εκπέμπονται από τα πάσης φύσεως
απορρίματα ; Για να δεχτούν οι περίοικοι όλη αυτή τη βρωμιά, απαιτούν χρήματα, πολλά χρήματα, και βέβαια τους τα δίνουν, αν μπορούν ας κάνουν κι αλλοιώς. Ετσι, για ένα διάστημα, η κατάσταση φαίνεται να περπατάει κάπως. Αλλά το ζήτημα επανέρχεται και επανέρχεται συνεχώς, και οριστική λύση του δεν μπορεί να δοθεί, παρ΄όλο που σε κάποιο βαθμό - όχι ικανοποιητικό - γίνεται σε κάποιες λίγες χώρες, ανακύκλωση των απορριμάτων.
Όταν βλέπουμε τις εικόνες αυτές και μαθαίνουμε τις λεπτομέρειες του προβλήματος, για λίγο μας απασχολεί το θέμα. Αλλά γρήγορα αποδιώχνουμε απ΄ τη σκέψη μας το οχληρό αυτό ζήτημα, καλό είναι να μην στεναχωριούμαστε μ΄ αυτά τα πράγματα, έτσι δεν είναι ; Ας πάνε να τα λύσουν αυτά τα προβλήματα οι ειδικοί, εμείς θα τα λύσουμε ; Κι αν δεν μπορούν να τα λύσουν, ε, τί να κάνουμε ; Δεν θα καθήσουμε να χολοσκάσουμε γι αυτά, αυτό μας έλειπε τώρα να
ασχολούμαστε και με τα όζοντα και τα άλλα σχετικά που μας φέρνουν πονοκέφαλο.
Να και ένα άλλο πρόβλημα που μας προέκυψε τις τελευταίες δεκαετίες. Οι παραλίες και οι θάλασσες που έχουν μολυνθεί από διάφορες αιτίες, βιομηχανικά απόβλητα, χυμένα πετρέλαια, αποχετεύσεις που χύνονται σε λίμνες και ποταμούς - κι από εκεί στη θάλασσα - και άλλα τέτοια παρόμοια. Πριν από μερικές δεκαετίες ή έναν αιώνα, τέτοιο πρόβλημα ουσιαστικά δεν υπήρχε, μάς προέκυψε με την αύξηση του καταναλωτισμού, τουτέστιν τον υπερκαταναλωτισμό. Πόθεν μας προέκυψε ο υπερκαταναλωτισμός ; Από την πληθωρα των προϊόντων. Ποιός παράγει αυτή την πληθώρα που πηγαίνουμε και την αγοράζουμε ύστερα εμείς ; Την δημιουργεί η βιομηχανία. Λοιπόν, για να φτιάξει η βιομηχανία αυτά τα προϊόντα, δημιουργεί μαζύ τους και πολλά υποπροϊόντα - τα βιομηχανικά κατάλοιπα - που κάπου πρέπει να τα ρίξει. Και τα ρίχνει όπου βρεί, συνήθως μέσα σε λίμνες ή σε ποτάμια, είτε έτσι όπως είναι, είτε μετά από βιολογικό καθαρισμό.( Με τον οποίο - όταν γίνεται - η ζημιά είναι πολύ μικρή, έτσι τουλάχιστον μας λένε ).
Κάτι ακόμα σχετικό με την μόλυνση των θαλασσών. Πολλές από τις θάλασσες είναι - όπως τις λένε - κλειστές θάλασσες, κάτι σαν λίμνες. Για παράδειγμα, η Μεσόγειος θάλασσα, η οποία στην πραγματικότα είναι μιά μεγάλη λίμνη, απ΄ τη μιά μεριά το στενό του Γιβραλτάρ, με πλάτος δεκαπέντε χιλιόμετρα, απ΄την άλλη, η διώρυγα του Σουέζ, πλάτος εκατό μέτρα και κάτι. Ποιά ανανέωση των νερών της Μεσόγειου μπορεί να γίνει απ΄αυτούς τους δυό « σωλήνες » ; Ομοια, το ίδιο συμβαίνει στον ακόμα πιό κλειστό Εύξεινο Πόντο - που κι αυτός ανήκει στην ευρύτερη Μεσόγειο θάλασσα - και μέσα στον οποίο χύνονται πάμπολλοι και μεγάλοι ποταμοί, ο Δούναβις, ο Δνείστερος, ο Δνείπερος, ο Κουμπάν, ο ΄Αλις και κάποιοι μικροί ποταμοί, και όλοι αυτοί κατεβάζουν στη Μαύρη θάλασσα, εκατόμμύρια τόννους απόβλητα πάσης φύσεως. Αντε λοιπόν να βρείς ψάρια στον Εύξεινο Πόντο, αλλά και στη Μεσόγειο, όπου οι ψαράδες αγκομαχούν να κάνουν μιά υποφερτή ψαριά, και η κατάσταση συνεχώς χειροτερεύει, μ΄όλα τα μέτρα που παίρνονται.( Είναι και η παράνομη αλιεία που καταστρέφει σε σημαντικό βαθμό την ιχθυοπαραγωγή, πρέπει να την έχουμε υπ΄όψιν μας κι αυτή ).
Μόνο στη Μεσόγειο παρατηρείται αυτή η κατάσταση ; Οχι, και άλλες θάλασσες παρουσιάζουν το ίδιο πρόβλημα. Η Βαλτική είναι κι αυτή μιά κλειστή θάλασσα, το ίδιο και η Ερυθρά θάλασσα, και υπάρχουν και άλλες που δεν χρειάζεται να αναφερθούν. Ακόμα, πλήθος από λίμνες - μεγάλες και μικρότερες - παρουσιάζουν την ίδια κατάσταση, πρόκειται για χιλιάδες λίμνες που μόνο λίγες απ΄ αυτές μπορούμε να αναφέρουμε, την Κασπία, την Αράλη, την Ονέγκα, την Λαντόγκα, την Βικτόρια, την Ταγκανίκα, κι αυτό, επειδή οι λίμνες αυτές είναι οι μεγαλύτερες από τις χιλιάδες μικρότερες.
Πρέπει να ανησυχούμε γι αυτή την κατάσταση των θαλασσών και των λιμνών που όσο πάει και μολύνονται από όλα όσα ρίχνονται μέσα σ΄αυτές ; Οι ειδικοί μας λένε ότι πρέπει να ανησυχούμε ιδιαίτερα γι αυτό το φαινόμενο. Αλλά, δεν βαρυέσαι, ειδικοί είναι αυτοί, είναι ανάγκη να τους παίρνουμε στα σοβαρά ; Δεν πάνε να κουρεύονται και να μας αφήσουν ήσυχους ; Επί τέλους, τι θέλουν και μπερδεύονται συνεχώς στα πόδια μας με τις απειλές τους ; Εξ άλλου, κι αν έχουν δίκηο, τι θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε ν΄ αλλάξουμε την κατάσταση αυτή ; Μάλλον τίποτε. Ας καθήσουν λοιπόν στ΄αυγά τους οι άνθρωποι και να να μην μας ενοχλούν με τις φλυαρίες τους. Και τι θα γίνει αν δεν τρώμε ψάρια, όπως μας συνιστούν ολόθερμα οι γιατροί επειδή κατεβάζουν τη άτιμη τη χοληστερίνη ; Εμάς δεν μας καίγεται καρφί, ας ανέβει η χοληστερίνη όσο θέλει, κι ας κάνει και τη ζημιά της. Ακολουθούμε με συνέπεια το ρητό : Eνώ τα σπίτια μας καίγονται, εμείς το ρίχνουμε στο τραγούδι, έτσι δεν είναι καλύτερα, σας παρακαλώ ;
Κάτι μας λένε οι στατιστικολόγοι εσχάτως, σχετικά με το πρόβλημα της απασχόλησης και της ανεργίας, όπως βλέπουν την εξέλιξη των πραγμάτων στις επόμενες δεκαετίες. Αυτοί οι άνθρωποι που φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνεις, μας λένε, ότι μετά από πενήντα χρόνια - δηλαδή μετά από πάρα πολύ καιρό - η ανεργία σε παγκόσμια κλίμακα θα φτάσει το τριανταεφτά τοις εκατό του πληθυσμού, μάλιστα, στις αναπτυσόμενες ( διάβαζε : Υποανάπτυκτες ) χώρες, θα είναι γύρω στο πενήντα τοις εκατό. Τώρα, τι θέλουν και ανακατεύονται αυτοί οι άνθρωποι μ΄αυτά τα ζητήματα, και πώς μπορούν να κάνουν τέτοιες προβλέψεις μετά τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, μήπως παριστάνουν τους Εβραίους προφήτες του όγδοου και έβδομου π.Χ. αιώνα ; Ποιός ξέρει τί μπορεί να γίνει μετά από τόσο καιρό, και γιατί βάλθηκαν να μας τρομάζουν από τώρα ; Λοιπόν, τους γράφουμε κανονικά στα παλιά μας τα παπούτσια, αυτό πρέπει να κάνουμε, άλλωστε τί μας νοιάζει για το πόσοι θα είναι οι άνεργοι τις εποχές εκείνες τις μακρυνές, και πόσοι θα εργάζονται ; Αυτά ας τα σκεφτούν οι αρμόδιοι και οι αναρμόδιοι την προσεχή και πολύ μακρυνή εκείνη εποχή.
Κάποιοι άλλοι - κι αυτοί στατιστικολόγοι - μας λένε, ότι θα υπάρξει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, λίγων δεκαετιών, ένα τεράστιο πρόβλημα υπερπληθυσμού στον πλανήτη. Αυτό το φαινόμενο - μας λένε - δεν θα παρουσιαστεί στις « πεπολιτισμένες » χώρες, όπου οι πληθυσμοί μένουν στάσιμοι και μάλιστα ελαττώνονται συνεχώς, αλλά στις « αναπτυσσόμενες » χώρες, όπου η αύξηση των πληθυσμών είναι εκτός παντός ελέγχου. Σαν ένα πρόχειρο παράδειγμα, μπορεί να αναφερθεί η αύξηση του πληθυσμού της Ινδίας. Η χώρα αυτή, στην απογραφή του 1961 - πριν τριανταεννιά χρόνια δηλαδή - είχε πληθυσμό τετρακοσίων τριάντα δύο εκατομμυρίων κατοίκων. Σήμερα, ο πληθυσμός της φτάνει το ένα στρογγυλό δισεκατομμύριο, τόσος είναι να μην τον βασκάνουμε. Και μετά από πενήντα χρόνια, δηλαδή το έτος 2050, θα πρέπει να είναι πάνω από δύο δισεκατομμύρια, ίσως και δυόμισυ, όσος ήταν ο πληθυσμός όλου του πλανήτη το 1900. Εχουν γίνει πολλές προσπάθειες από την κυβέρνηση της Ινδίας να ελαττωθεί ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού, αποτέλεσμα όμως δεν υπήρξε και ούτε φαίνεται στον ορίζοντα ότι θα υπάρξει. Παρόμοιο πρόβλημα υπάρχει και σε ένα μεγάλο πλήθος από χώρες της Ασίας και της Αφρικής.
Και λοιπόν, τι μπορούμε να κάνουμε γι αυτό το ζήτημα ; Τίποτε απολύτως, αν θέλουν να αυξηθούν τόσο πολύ αυτοί οι πληθυσμοί, δικαίωμά τους, σ΄ αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να ανακατεύεται κανείς, πρόκειται για ζητήματα « προσωπικών δεδομένων », όπως συνηθίζεται εσχάτως να λέγεται. Θέλετε λιγοστεύετε, θέλετε περισσεύετε, δική σας υπόθεση είναι αυτή, σ΄έμάς δεν πέφτει κανένας λόγος. Θα μου πείτε τώρα, τι θα τρώνε όλοι αυτοί οι πληθυσμοί που και τώρα δεν έχουν να φάνε. Μάλιστα, δεν θα έχουν να φάνε, αλλά γιατί να χολοσκάμε, μήπως πρόκειται να γίνουν ανθρωποφάγοι και να έλθουν να φάνε εμάς ; ( Αν και αυτή η πιθανότητα δεν μπορεί να αποκλειστεί τελείως ). Ας έλθει λοιπόν εκείνη η εποχή, και τότε θα σκεφτούμε τι θα κάνουμε, ψέμματα ;
Με την ευκαιρία, θα αναφέρω και κάποιες προβλέψεις που γίνονται εξ αιτίας της μεγάλης αύξησης των πληθυσμών, και που τις διατυπώνουν διάφοροι ή οι ίδιοι κύκλοι που αναφέρθηκαν. Λένε ότι σε κάποια προσεχή φάση - κοντινή ίσως - τεράστια κύματα των εξαθλιωμένων αυτών και πεινασμένων πληθυσμών, θα εισβάλουν στις δυτικές χώρες, και μάλιστα αυτό άρχισε να γίνεται ήδη, και θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν μέσα στις ανεπτυγμένες αυτές κοινωνίες. Αυτό - λένε οι ίδιοι ειδικοί - μπορεί να ανεβάσει την εγκληματικότητα στα ύψη, κι από την άλλη μεριά, να γίνει αφορμή δημιουργίας σε ολόκληρη τη Δύση, ξενόφοβων ή και ρατσιστικών κινημάτων και ο Θεός να βάλει το χέρι του. ( Αν δεν το βάλει κάποιος ανθρωπος, ίσως ο αναμενόμενος B i g B r o t h e r ) . Αλλά, σας ρωτώ : Μπορούμε να κάνουμε τίποτε εμείς, τα ανθρωπάκια ; Δεν μπορούμε, άστα λοιπόν να πάνε στο καλό και να μας γράφουν.
Άλλο πάλι που μας λένε συνεχώς και ακαταπαύστως οι περιβαλλοντολόγοι - καινούργιο φρούτο κι αυτοί της εποχής μας - είναι και η καταστροφή των μεγάλων κυρίως, αλλά και των μικρότερων δασών του πλανήτη, πράγμα - που όπως μας δηλώνουν - έχει ήδη πολύ μεγάλες επιπτώσεις στο κλίμα του πλανήτη, που εκδηλώνονται με μεγάλες πλημμύρες, υπερεκχειλήσεις των ποταμών, πολύ συχνούς κυκλώνες και τυφώνες και τα παρόμοια. Χαρακτηριστικά - μας λένε -από τις ζούγκλες της Αφρικής, έχει απομείνει μόνο το πέντε τοις εκατό, το ίδιο και από τη ζούγκλα των Ιμαλαϊων, και σε λίγο, το ίδιο θα συμβεί και με την τέως τεράστια ζούγκλα του Αμαζόνιου, κυρίως το άλλοτε απόρθητο Μάτο Γκρόσσο. Θα έχουν απομείνει μόνο τα μεγάλα δάση της Σιβηρίας και του Καναδά, περιοχές ακοτοίκητες κατά το πλείστον που όμως δεν μπορούν - λένε - να κρατήσουν το κλίμα σε κάποια ισορροπία. Μάλιστα, αυτά μάς λένε οι άνθρωποι αυτοί, οι περιβαλλοντολόγοι και πάσης φιλολογίας προφέσσορες.
Το κλίμα λοιπόν αλλάζει. Και επειδή αλλάζει - προς το χειρότερο μας λένε - θα πρέπει να το βάλουμε μαράζι ; Μα θα καταποντιστούμε απ΄ τις πλημμύρες και τους τυφώνες, θα πάθουμε των παθών μας τον τάραχο. Ε, λοιπόν, και τί μ΄ αυτό ; Ας βρέξει ότι κατεβάσει, κατά τη λαϊκή ρήση, κι αν είναι να πνιγούμε, έχουμε να πούμε εκείνο το λεχθέν απ΄τον ποιητή (δε θυμάμαι ποιόν ) : « Αν είναι να ΄ρθει, ας διαβεί, αλλοιώς ας προσπεράσει ». Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον, λέει άλλο απόφθεγμα. ( Τώρα, τι μου ήρθε κάθομαι και να αραδιάζω ρητά στη σειρά δεν ξέρω, μυστήριο πράγμα μου φαίνεται ).
Και τα ναρκωτικά, τι γίνεται με τα ναρκωτικά ; Άλλος μπελάς που μας βρήκε αυτές τις τελευταίες δεκαετίες. Κάποιοι κακοήθεις λένε, ότι τα ναρκωτικά τα παράγουν και τα διακινούν τα μεγάλα και βαρύγδουπα οικονομικά συμφέροντα - ίσως κάποιοι λίγοι βασιλιάδες του χρήματος και του χρηματιστηρίου, όχι πολλοί πάντως - για να προκαλέσουν παγκόσμια αναταραχή, στην οποία εν καιρώ δέοντι θα εμφανιστούν οι ίδιοι - ή κάποιος δικός τους - για να σώσει τους λαούς από το ολέθριο αυτό εμπόριο που προκαλεί τις γνωστές τοις πάσι δραματικές καταστάσεις. Δεν μπορεί κανένας να ξέρει ποιά είναι η αλήθεια, πάντως το πρόβλημα είναι τεράστιο. Και ψάχνουν για τη λύση του. Αλλά όπως φαίνεται, λύση δεν είναι κατωρθωτή, κι αφού δεν μπορεί να γίνει τίποτε, γιατί να χαλάμε τη ζαχαρένια μας ; Αλλωστε, ο καθένας έχει τη δυνατότητα επιλογής, να κάνει ή να μην κάνει χρήση ουσιών, αυτό ανήκει στην υπόθεση των « προσωπικών δεδομένων », βασιλική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα.
Μας λένε και για άλλα πολλά ζητήματα, για τα οποία πρέπει να χάσουμε τον ύπνο μας, επειδή είναι πολύ σοβαρά και απειλούν την ανθρωπότητα στο σύνολό της. Ένα από αυτά είναι και η παγκόσμια κυριαρχία του χρήματος και των εχόντων αυτό το χρήμα, που έχουν ήδη αναλάβει την διακυβέρνηση του κόσμου, εκτοπίζοντας στην ουσία τις εθνικές κυβερνήσεις των χωρών του κόσμου. Αυτό - λένε - είναι πολύ κακό, γιατί θα εξαφανίσει τις διαφορετικότητες που υπάρχουν από χιλιάδες χρόνια ανάμεσα στις φυλές των ανθρώπων, που έτσι θα γίνουν μιά ομοιόμορφη μάζα, ένα είδος ρομπότ που θα υπακούουν στα κελεύσματα της οικονομικής συνασπισμένης ολιγαρχίας. Ωραία λοιπόν, ας πούμε ότι έτσι έχουν τα πράγματα. Αντί να έχουμε έθνη και εθνικές κυβερνήσεις, θα έχουμε καμμιά πεντακοσαριά πολύ πλούσιους που θα κυβερνάνε τον κόσμο ολόκληρο. Πρέπει όμως γι αυτό, να βάλουμε τη σκούπα μας να κλαίει ; Λοιπόν, δεν την βάζουμε, και γαία πυρί μιχθήτω.
Υπάρχει και κάποιο « φακέλλωμα » που γίνεται από κάποιους σκοτεινούς κύκλους, με τα κωδικά ονόματα Σέγκεν και Έσελον ( E c h e l o n ), με το οποίο φακέλλωμα μας λένε ότι μας γράφουν στα κιτάπια τους. Και γράφουν τι καπνό φουμάρουμε - μάλιστα, και τη μάρκα των τσιγάρων που καπνίζουμε, κι αυτή τη γράφουνε - και γράφουν και όλα όσα ξέρουμε για τον εαυτό μας, και όσα δεν τα ξέρουμε. Μάλιστα, λένε, ότι αυτά τα κιτάπια θα τα χρησιμοποιήσει εν καιρώ δέοντι ο « μεγάλος αδελφός », ο Β i g B r o t h e r που μας τον περιγράφει ο Τζωρτζ Όργουελλ στο μυθιστόρημά του με τον τίτλο « 1984 ». Ετσι λοιπόν, μάς γράφουνε. Αλλά και εμείς μπορούμε να τους γράψουμε στα παλιά μας τα παπούτσια, έτσι δεν είναι ; Υπάρχει λόγος να στεναχωριόμαστε ; Δεν υπάρχει.
Άλλο πάλι ετούτο. Ο πλανήτης είναι γεμάτος από πυρηνικά εργοστάσια που δίνουν φτηνό ρεύμα, αλλά και έχουν και κάποιους κινδύνους να τιναχτούν στον αέρα, και μαζύ τους να τινάξουν και πολύ κόσμο. Ακόμα, είναι και μερικές χώρες -που είναι και αρκετές - που έχουν πυρηνικά οπλοστάσια, και κάποτε μπορεί κανένας παλαβός Πακιστανός ή Ινδός ή οποιοσδήποτε άλλος, να εξαπολύσει κάμποσους πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές και να τα κάνει όλα λίμπα. Λοιπόν, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, και φτηνό ρεύμα, και ασφάλεια, έτσι δεν είναι ; Ας το παρακάμψουμε κι αυτό το πρόβλημα, ένα κοντά στα άλλα.
Να πούμε και για τις μεταλλαγμένες τροφές, για κάτι κοτόπουλα που έχουν μέσα τους διοξίνες, τις ίδιες διοξίνες που υπάρχουν σ΄ ολόκληρη τη Βαλκανική χερσόνησο, ύστερα από τους « ανθρωπιστικούς » βομβαρδισμούς του πρόσφατου παρελθόντος ; Θα τα πούμε κι αυτά, αλλά και πάλι, δεν μας τρομάζουν των εχθρών τα βόλια. Κι αν είναι κι άλλα που ξέχασα να τα αναφέρω ή που θα μας προκύψουν στο μέλλον, εμάς το αυτί μας δεν ιδρώνει από κάτι
τέτοια μικροπράγματα. Κι ας μας λένε το ρητό που αναφέρθηκε στην αρχή : « Tων οικιών υμών εμπιμπραμένων, υμείς άδετε ». Μάλιστα, άδωμεν, κι αν μπορούμε ας κάνουμε κι αλλοιώς.