Η " Π Ρ Α Σ Ι Ν Η " Α Ν Α Π Τ Υ Ξ Η

Η « Π Ρ Α Σ Ι Ν Η » Α Ν Α Π Τ Υ Ξ Η

Πολύ ακούγεται αυτόν τον καιρό αυτή η φράση, που αποτελείται από δυό λέξεις, που η κάθεμιά τους έχει και μιά διαφορετική σημασία. Η ανάπτυξη είναι μία γενική έννοια που σημαίνει τη μεγάλη παραγωγή γενικά, αλλά και ειδικά σε κάποιον τομέα. Από την άλλη μεριά, ο όρος « πράσινος » γενικά, δηλώνει αυτό που παράγει η ίδια η γή, τα φυτά γενικά, τα δεντρα, τα λουλούδια, τα εδώδιμα προϊόντα όπως το σιτάρι, το κριθάρι, το καλαμπόκι και τα λοιπά. Και βρίσκεται αυτό το « πράσινο », μέσα στο λεξιλόγιο των οικολόγων, μιά λέξη που από μόνη της δηλώνει το φυσικό περιβάλλον, με όλα τα συμπαρομαρτούντα μ΄ αυτό.
Τώρα, το τί σημαίνουν αυτά τα δυό μαζύ, το « πράσινο » και η « ανάπτυξη », μπορεί να έχέι την έννοια της ανάπτυξης μέσα σε ένα περιβάλλον, που θα είναι σύμφωνο με την οικολογική « συνείδηση », όπως συνηθίζεται να λέγεται, μιά δηλαδή ανάπτυξη – ακόμα και η βιομηχανική – που όχι μόνο δεν θα καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον του πλανήτη, αλλά που θα κάμνει τις δυό αυτές έννοιες να βαδίζουν η μιά πλάϊ στην άλλη, εκεί πρέπει να καταλήξει κανείς, όταν ακούει αυτή τη διπλή ονομασία.
Εν τάξει, το καταλάβαμε τώρα καλά το πράγμα. Και βάζουμε σαν όρους απαράβατους, κάποια πράγματα, που θα πρέπει να είναι συμβατά με την έννοια της πράσινης αναπτυξης. Ας πούμε, ότι στην ανάπτυξη αυτή που την ονομάζουμε « πράσινη », δεν θα πρέπει καθόλου να
γίνεται χρήση λιθάνθρακα – δηλαδή πετροκάρβουνου - σαν μέσου παραγωγής οποιασδήποτε μορφής ενέργειας. Ούτε βέβαια και προϊόντων πετρελαίου όπως βενζίνης, σαν κινητήριου μέσου κίνησης οχημάτων. Εξηγηθήκαμε λοιπόν νομίζω.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Πότε άρχισε και με ποιά αιτία αυτή η συζήτηση για την πράσινη ανάπτυξη ; Πρέπει να ήταν πριν από τρεις δεκαετίες, ίσως και λίγο νωρίτερα, όταν έκαναν την εμφάνισή τους στο προσκήνιο, οι λεγόμενοι « οικολόγοι », που πήραν – αν όχι αμέσως, αλλά ίσως λίγο αργότερα – τον επί πλέον τίτλο « πράσινοι », διατηρώντας σαν βασικό τον πρώτο τίτλο, με τον οποίο έβαλαν και τις βάσεις για τον σχηματισμό ενός κόμματος πολιτικού, που θα υποστήριζε τις απόψεις τους. Που δεν ήσαν άλλες από αυτές που είπαμε, τις σχετικές με την πράσινη ανάπτυξη.
Γιατί άραγε ξεκίνησε εκείνη την εποχή το κίνημα αυτό των οικολόγων ; Η απάντηση φαίνεται να είναι εύκολη. Ηταν η εποχή που οι ασχολούμενοι με την φυσική της ατμόσφαιρας, σχεδόν όλοι χωρίς πολλές εξαιρέσεις, άρχισαν να μιλούνε για την γνωστή ιστορία του « θερμοκηπίου » και τις συνέπειες που θα έχει η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας κατά τρεις βαθμούς στον πλανήτη. Και είχαν κάνει μάλιστα την πρόβλεψη, ότ ι θα ανέβαινε σε καμμιά τριανταριά ή λίγο παραπάνω χρόνια η θερμοκρασία αυτή της ατμόσφαιρας, άλλους τρεις περίπου βαθμούς. Με πολύ άσχημα ή και καστρεπτικά αποτελέσματα στις κλιματικές συνθήκες που θα επικρατούσαν στην επιφανεια του πλανήτη.
Αρχισε λοιπόν τότε μιά εκστρατεία των οικολογικών αυτών ομάδων, για να αντικατασταθούν όσο γίνεται πιό γρήγορα, οι σημερινές πηγές ενέργειας. Να αρχίσει σε λίγο χρονικό διάστημα η αντικατάσταση του πετροκάρβουνου και κυρίως του πετρελαίου, με άλλες μορφές ενεργειας. Θα άφηναν επί του παρόντος την ατομική ενέργεια, που δεν έχει επιπτώσεις στην ανάπτυξη του θερμοκηπίου, και η μόνη δυσκολία στη χρήση της, είναι η ταφή των πυρηνικών αποβλήτων σε μεγάλο βάθος από την επιφάνεια του πλανήτη, καθώς και τα υπολείμματα αυτά είναι ραδιενεργά.
Οι οικολόγοι αυτοί, είχαν από κάποια στιγμή και ύστερα, συμμετοχή σε κυβερνήσεις συνεργασίας σε λίγες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις της δυτικής και της βόρειας Ευρώπης, και μέσα από τις κυβερνήσεις αυτές, προσπάθησαν και προσπαθούν να προωθήσουν τις ιδέες τους για δημιουργία εναλλακτικών μορφών ενέργειας, όπως η ηλιακή και η αιολική, δηλαδή του αέρα, με τις γνωστές ανεμογεννήτριες. Αλλά οι προσπάθειες τους για μιά γρήγορη ανάπτυξη αυτών των μορφών ενέργειας, φαίνεται ότι κάπου σκοντάφτουν.
Το πού σκοντάφτουν, δεν μπορούμε να το πούμε με σιγουριά, αλλά κατά πάσαν πιθανότητα, το εμπόδιο είναι οι πάμπλουτες πετρελαϊκές εταιρείες, που θέλουν να εξαντλήσουν μέχρι τελευταίας ρανίδος, τα αποθέματα των πετρελαϊκών αποθεμάτων που έχουν σε πολλά μέρη του κόσμου, όπου έχουν τοποθετήσει τεράστια κεφάλαια για την εκμετάλλευσή τους. Και λένε οι άνθρωποι των εταιρειών αυτών, ότι θα έχουν να βγάλουν πετρέλαιο για σαράντα τουλάχιστον ακόμα χρόνια, περιμένετε – λένε – να αντλήσουμε όλο το πετρέλαιο, και τότε βάλτε μπρος με μεγάλη ταχύτητα τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας που έχετε ήδη αρχίσει να οργανώνετε σε μικρή έκταση από τώρα. Τα φράγκα βλέπετε είναι που παίζουν τον μεγαλύτερο ρόλο, άσχετα με το πόση βλάβη θα πάθει η ατμόσφαιρα του πλανήτη. Εμείς να΄μαστε καλά, και τους αλλους τους στέλνουμε στον αγύριστο.
Βέβαια, κάποια ανάπτυξη τόσο της ηλιακής, όσο και της αιολικής ενέργειας, έχει γίνει μέχρι τα τώρα σε μερικές περιοχές, τόσο των Πολιτειών, όσο και της κεντρικής Ευρώπης. Ακούστηκε τις προάλλες, ότι στη Γερμανία, όπου ο ήλιος δεν είναι και πολύ δυνατός και πολλών ημερών της χρονιάς, υπάρχει αρκετή ηδη ηλιακή ενέργεια, φανταστείτε λοιπόν πόση ενέργεια θα μπορούσε να δώσει η νότια Ελλάδα και ειδικά η Κρήτη, που έχει πολλαπλάσιες μέρες ηλιοφάνειας και πιό δυνατής από όσο στη Γερμανία. Παρά ταύτα, στη χώρα μας δεν έχουμε καθόλου ηλιακή ενέργεια, έχουμε όμως τον πολύ μολυσματικό λιγνίτη της δυτικής Μακεδονίας. Και έχουμε τεράστιες δυνατότητες με την αιολική ενέργεια του Αιγαίου και των πολλών βουνών της χώρας, κι από αιολική ενέργεια προς το παρόν είμαστε πάτοι.
Αν και δεν φαίνεται ότι κάτι θα προλάβει η ανθρωπότητα να κάνει σ΄αυτούς τους τομείς τους ενεργειακούς στα γρήγορα, πριν έλθουν τα πολύ καταστρεπτικά αποτελέσματα, ας ελπίσουμε ότι κάτι θα γίνει ώστε η κατάσταση να αντιστραφεί. Το ευχόμαστε ολόψυχα, αλλά διατηρούμε πολλές επιφυλάξεις προς το παρόν, πράσινα άλογα βλέπουμε για την ωρα.