Εννιά νομίζαμε ότι ήσαν οι πλανήτες που είχε το ηλιακό μας σύστημα, έτσι μας τα είχαν μάθει στο σχολείο, έτσι τα έλεγε και το βιβλίο της Κοσμογραφίας και όλοι οι σχετικοί χάρτες. Αλλά, μας την έκαναν τη μπαμπεσιά τελευταία στο συνέδριο της Πράγας, στο συνέδριο που έκαν εκεί οι αστρονόμοι απ΄όλο τον κόσμο. Και μας είπαν, ότι όχι, δεν είναι πιά εννιά οι πλανήτες, κατέβηκε το νούμερό τους στους οχτώ. Εβγαλάν τον Πλούτωνα απ΄το λογαριασμό, τον έκαν σκέτο δορυφόρο, εκεί τον καταντήσανε.Τί να τους πείς τώρα αυτούς τους πολύ σοφούς που όπως τα θέλουν, έτσι τα μαγειρεύουν.
Τέλος πάντων, ας πούμε ότι έμειναν οχτώ. Όπως και να΄ναι τα πράγματα, τη γή δεν φαίνεται να τη βγάζουν απ΄το λογαριασμό, αυτό θα πήγαινε πάρα πολύ. Ενας είναι όλος κι όλος ο πλανήτης που κατοικείται μέσα σ΄όλο το ηλιακό σύστημα, πάει να τον καταργήσουν κι αυτόν και να τον κατατάξουν σε άλλη κατηγορία ; Οχι, αυτό δεν πρόκειται να γίνει, έστω κι αν ο πλανήτης ο δικός μας, θα πάψει όπως δείχνουν τα πραγματα να έχει κατοίκους, τουλάχιστον ανθρώπους σε κάποιο όχι και τόσο πολύ μακρυνό διάστημα. Θα έχει όμως άλλα ζώα, τουλάχιστον θα μείνουν οι κατσαρίδες, όπως έλεγαν ότι αυτές θα απόμείνουν όταν ξεσπάσει τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, πυρηνικός βέβαια.
Προς το παρόν πάντως υπάρχουν και άνθρωποι, και μάλιστα πολλοί, έχουν κοντέψει τα εφτά δισεκατομμύρια, να μην τους βασκάνουμε. Και τώρα θα αρχίσω να λέω μερικά πράγματα γι αυτούς τους ανθρώπους, που μάλλον δεν θα αρέσουν σε κανένα. Και όχι τόσο για τους ανθρώπους αυτούς καθ΄εαυτούς, όσο για τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζονται αυτόν τον ταλαίπωρο πλανήτη τα τελευταία χρόνια.
Αυτός λοιπόν ο πλανήτης ο μικρός - σε σχέση με κάποιους άλλους γίγαντες - έχει να παρουσιάσει μερικά πράγματα που οι άλλοι δεν τα έχουν. Οχι τα βουνά και τα λαγκάδια, αυτά τα βρίσκεις και στην Αφροδίτη, τον Αρη, τον Ερμή. Εχει όμως ατμόσφαιρα για να μπορείς να παίρνεις τις βαθειές σου ανάσες, και τέτοια ατμόσφαιρα δεν την έχει κανένας άλλος. Εχει και νερό, που αλλού το στερούνται εντελώς, κατάξεροι είναι ολωσδιόλου. Και καθώς έχει ατμόσφαιρα και νερό, μπορεί να έχει και χώμα κατάλληλο στο να βγάζει πολλά και διάφορα προϊόντα, που είναι χρήσιμα στο να τα καταναλώνουν όλοι όσοι βρίσκονται πάνω σ΄αυτόν. Ζώα - μεταξύ των οποίων και ο άνθρωπος - και φυτά.
Τα άλλα ζώα και τα φυτά που είπαμε, τρων και πίνουν και την Αρτα φοβερίζουν απ΄αυτά που διαθέτει το χώμα του πλανήτη αυτού εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Δεν τους στερεί τίποτε απ΄τα χρειαζούμενα σ΄αυτά, και τους τα δίνει με απλοχεριά. Βρέχει, χιονίζει, και πάντοτε τα πλάσματα που βρίσκονται πάνω στη γή έχουν να τρώνε. Και εδώ και εννιά χιλιάδες περίπου χρόνια, δίνει και στους ανθρώους να τρώνε κι αυτοί από το χώμα της. Πρωτύτερα δεν τους έδινε σχεδόν τίποτε, κι αυτό επειδή δεν ήξεραν πώς να πάρουν τα χρειαζούμενα με τον τρόπο που έπρεπε. Και που κάποτε τον έμαθαν κι αυτόν.
Ο άνθρωπος δεν μπορούσε να σκύβει στο έδαφος και να βοσκά απ΄τα χόρτα, όπως κάνουν τα γελάδια, τα κατσίκια τα πρόβατα και τα υπόλοιπα ζώα. Επρεπε να μάθει να ρίχνει τους σπόρους μέσα στο χώμα, να περιμένει να φυτρώσουν, να μεγαλώσουν, να ωριμάσουν τα φυτά που έβγαιναν μέσα από τη γή, να μαζέψει όλους αυτούς τους καρπούς και να τους καταναλώσει. Κι όπως είπαμε, αυτήν τη διαδικασία την έμαθε κάποτε. Πριν από τις χιλιάδες αυτά χρόνια. Και από τότε, συνέχισε να κάνει το ίδιο κάθε χρόνο, κάθε κατάλληλη εποχή. Ηταν η καλλιέργεια της γής αυτή η ιστορία.
Επί χιλιάδες χρόνια και μέχρι πριν από έναν αιώνα πάνω - κάτω, η γή δεν ήθελε τίποτε παραπάνω για να δίνει αυτά που της ζητούσε ο άνθρωπος. Μονάχα λίγο φυσικό λίπασμα κάποτε, κι αυτό το έδιναν τα τετράποδα που φρόντιζαν να κάνουν μιά τέτοια παραγωγή. Που την έπαιρνε ο άνθρωπος, την έρριχνε στο έδαφος - αφού το είχε προηγούμενα σκαλίσει με κάποιον τρόπο - και κατόπιν τα υπόλοιπα ήταν δουλειά της ίδια της φύσης. Να αξιοποιήσει ότι της έδιναν οι άνθρωποι και τα ζώα. Κι έτσι κύλισαν τα εννιά αυτά χιλιάδες χρόνια, χωρίς τίποτε να αλλάζει σ΄αυτήν τη διαδικασία.
Και ύστερα ήλθε η πρόοδος. Ενας όρος που πολλές επιδέχεται ερμηνείες, ανάλογα με το ποιό αληθινό και μόνιμο αποτέλεσμα έχει, όχι το προσωρινό και εντυπωσιακό, αλλά το μακροπρόθεσμα ωφέλιμο. Και στον τομέα στον οποίο αναφερόμαστε, η πρόοδος αυτή διατυμπανίστηκε σαν αύξηση της παραγωγής που θα έκαμνε το χώμα με την προσθήκη πολλών και διαφόρων ουσιών, που αργότερα έγιναν πολύ περισσότερες.
Και εν αρχή ήσαν τα λιπαντικά μέσα που θα έκαμναν τα άγονα εδάφη να μετετραπούν σε γόνιμα, και τα ήδη αρκετά γόνιμα, σε πολύ πιό γόνιμα. Ποιοί ήσαν οι λόγοι που ώθησαν σ΄αυτήν την - καλοπροαίρετη πρέπει ν α πούμε στην αρχή - προσπάθεια ; Η αύξηση της παραγωγικότητας του εδάφους σε ένα ορισμένο είδος καλλιέργειας. Μιά προσπάθεια να δημιουργηθούν συνθήκες για την ανάπτυξη μιάς άλλου τύπου καλλιέργειας, για την οποία το έδαφος δεν ήταν κατάλληλο αλλά θα γινόταν. Η πτώση του κόστους παραγωγής των κάθε λογής προϊόντων της γής, που θα άφηναν περισσότερα κέρδη στους παραγωγούς, αλλά ακόμα περισσότερα στους μεταπράτες και τους εμπόρους των γεωργικών προϊόντων. Και μερικοί ακόμα ίσως λόγοι που δεν τους ξέρω, και επομένως δεν τους αναφέρω.
Εν τάξει, αυξήθηκε η παραγωγή με τα μέσα αυτά, που βέβαια είχαν σαν βάση αποκλειστικά χημικές ουσίες, δεν έβγαιναν όπως πρωτύτερα από εκκρίματα ζωϊκά. Αυξήθηκε το εισόδημα των καλλιεργητών, αυξήθηκε και το εισόδημα - πολύ περισσότερο - των εκμεταλευτών του κόπου των καλλιεργητών. Αυτά έγιναν.
Αλλά υπήρχε και ένα άλλο πρόβλημα : Τα φυτά που έβγαιναν μέσα από τη γή, αρρωσταίνανε από πολλές και διάφορες ασθένειες. Αυτά έχει η φύση, απ΄την μιά μεριά παράγει, από την άλλη καταστρέφει. Θα μου πείς ότι και τα παράσιτα εχουν κάποιους λόγους να προκαλούν ασθένειες στα φυτά, πρέπει κι αυτά να επιβιώσουν σ΄αυτόν τον ανταγωνιστικό κοσμο. Τί να κάνουν λοιπόν ; Θα προσβάλλουν τα καϋμένα τα φυτά που δεν τους φταίνε σε τίποτε, αλλά δεν γίνεται αλλοιώς.
Και τότε χρειάστηκε και πάλι να επέμβει η γεωργική επιστήμη. Επρεπε να παρασκευαστούν ειδικά για την κάθε ασθένεια φάρμακα, που άλλα απ΄αυτά θα καταπολεμούσαν τα άτιμα τα παράσιτα, και άλλα θα εμπόδιζαν από τα πριν την ανάπτυξη των ασθενειών αυτών. Κάτι σαν τα εμβόλια που κάνουν οι ανθρωποι για να μην μπορούν τα μικρόβια και οι ιοί να εισβάλουν στο σώμα τους και να το βλάψουν.
Ομως, αυτά τα πολλά πρόσθετα και η πολύ μεγάλη παραγωγή στην οποία υποχρεώθηκε η γή, την έκαναν να κουράζεται πιό εύκολα από όσο πρωτυτερα. Προσπαθούσε η κακομοίρα να ανταπεξέλθει σ΄αυτά που της ζητούσανε οι άνθρωποι, κι ως ένα σημείο τα κατάφερνε. Ως ένα σημείο όμως. Γιατί όλα έχουν κάποια αντοχή, κι αν την ξεπεράσειςς, το πράγμα όχι μόνο δεν προχωρά, αλλά και σταματά ολωσδιόλου. Και στην περίπτωσή αυτή που αναφερόμαστε, έφτασε κάποτε η εποχή να γονατίσει σε πολλά μέρη το καϋμένο το έδαφος από τη σκληρή αυτή μεταχείρηση.
Στα παλιά χρόνια και σε πολλές περιοχές του κόσμου ( δεν έχω όμως ιδέα σε ποιές ), υπήρχε η συνήθεια να αφήνουν κατά διαστήματα τη γή να ξεκουράζεται. Την πρακτική αυτή την ονόμαζαν « αγρανάπαυση », και είναι φανερό ότι η ξεκούραση αυτή που έδιναν στο έδαφος, έφερνε ένα ξανάνοιωμα στα χωράφια, και τις επόμενες χρονιές η απόδοσή τους ήταν καλύτερη. Μιά εντολή για αγρανάπαυση, βλέποιυμε να δίνεται από το Μωϋσή για κάθε εφτά χρόνια, έξι δηλαδή χρόνια με καλλιέργεια και ένα χρόνο χωρίς καθόλου εκμετάλλευση της γής. Φαίνεται ότι την εντολή αυτή την εκτελούσαν οι Εβραίοι επί αιώνες.
Και τί γίνεται τώρα σχετικά με την υπόθεση της αρχαίας εκείνης ιστορίας της αγρανάπαυσης, συνεχίζεται σε κανένα μέρος του κόσμου αυτό που επί αιώνες γινότανε για να ξεκουράζονται τα χωράφια απ΄την υπερκόπωση της συνεχούς καλλιέργειας ; Λοιπόν, όχι, καμνοντας αγρανάπαυση, δεν μπορείς να εφαρμόσεις τις σημερινές εποχές της μεγάλης κατανάλωσης των γεωργικών προϊόντων, μιά ζήτηση που γίνεται όλο και μεγαλύτερη οσο περνά ο καιρός, καθώς οι πληθυσμοί του πλανήτη όλο και μεγαλώνουν. Οχι αγρανάπαυση, αλλά και παραπα-νίσια παραγωγή ζητάμε από τη γή. Αυτό το λέμε βέβαια όχι για τους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς που φθίνουν με μεγάλη ταχύτητα για πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά για τους ασιατικούς και τους αφρικανικούς πληθυσμούς που έχουν μιά σταθερή αύξηση αυτούς τους καιρούς.
Το ίδιο ισχύει και για τους πληθυσμούς της αμερικανικής ηπείρου, που αυξάνονται κανονικά. Και με τα δεδομένα αυτά, είναι άραγε απορίας άξιο ότι η γή έχει πάθει αληθινή υπερκόπωση και από την οποία δεν μπορεί να συνέλθει ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου