Βλέπουμε γύρω μας και ακούμε περίεργα πράγματα. Τα περίεργα αυτά - που είναι τόσο πολλά, ώστε δεν θεωρούνται και τόσο περίεργα -αφορούν κάποιους ανθρώπους που μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα γίνονται τόσο πλουσιώτεροι σε σχέση με την προηγούμενη οικονομική τους κατάσταση, έτσι ώστε βάζει τον κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο σε σκέψεις. Τι συνέβη ώστε μέσα σε λίγο καιρό, έφτασαν να είναι τόσο πολύ εύρωστοι οικονομικά- κάποτε μάλιστα να έχουν γίνει αληθινοί οικονομικοί γίγαντες - χωρίς κανείς να το πάρει χαμπάρι ;
Υπάρχουν κάποιοι φυσιολογικοί τρόποι να γίνει κανείς πλούσιος σε λίγο χρόνο, όλοι το ξέρουμε αυτό. Μπορεί να κληρονομήσει μιά σημαντική ή και μεγάλη περιουσία, ίσως και από κάποιον υπερατλαντικό
θείο. Μπορεί να έχει κερδίσει ένα πολύ μεγάλο ποσό στο Λόττο, Πρώτο, Τζόκερ ή κάποιον άλλο τύπο λαχείου. Αυτοί είναι δυό τρόποι μεγάλης και γρήγορης οικονομικής ανόδου, και δεν βλέπω να υπάρχουν κάποιοι άλλοι τρόποι μεγάλου ταχυπλουτισμού.
Σους υπόλοιπους που γίνονται πλούσιοι δι « εκρήξεως » - ας τους ονομάσουμε έτσι ολωσδιόλου αυθαίρετα-κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει το φαινόμενο που παραμένει σκοτεινό. Βέβαια ξέρουμε ότι υπάρχουν πολλών ειδών « σκοτεινού » τύπου δουλειές, οι οποίες αποφέρουν μεγάλα η τεράστια κέρδη μέσα σε ελάχιστο διάστημα. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μερικές παρατηρήσεις σχετικά μ΄ αυτό το ζήτημα. Μπορείτε να μου πείτε βέβαια ότι δεν έχω κανένα λόγο να ανακατεύομαι σ΄ αυτά τα ζητήματα μιάς και δεν είμαι άνθρωπος της Εφορίας, της δίωξης του λεγόμενου « οικονομικού » εγκλήματος και συνεπώς δεν μου πέφτει λόγος. Οχι, δεν είμαι Εφοριακός, είμαι ένας απλός πολίτης που θέλει να μάθει μερικά πράγματα σχετικά με τους ταχυπλουτισμούς κάποιων συμπολιτών μου - και δεν εννοώ της πόλης μου, αλλά γενικά της χώρας - γιατί ίσως είμαι άτομο κάπως φιλύποπτο. Στο κάτω κάτω της γραφής, είναι δημοκρατικό δικαίωμα του καθενός να ψάχνει και να ρωτά, κανείς δεν μπορεί να του αφαιρέσει το δικαίωμα αυτό.
Εχω μιά πάγια θέση από πάρα πολλά χρόνια : Κανένας δεν μπορεί να γίνει πλούσιος ή πάρα πολύ πλούσιος - γιατί το σχέτο « πλούσιος » μπορεί να έχει διάφορες ερμηνείες - με εντελώς « τίμιο » τρόπο. Για να γίνει κάποιος πάρα πολύ πλούσιος, κάποιοι πολλοί άλλοι θα πρέπει να γίνουν κατά κάποιον τρόπο φτωχότεροι. Αυτό μπορεί εκ πρώτης όψεως να μή γίνεται φανερό, αλλά αν εξετάσει κανείς καλά τα πράγματα, θα ανακαλύψει διάφορους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι γίνονται φτωχότεροι χωρίς να το καταλαβαίνουν.
Ενας πολύ γνωστός τρόπος που συχνά παραβλέπεται, είναι η γνωστή στους πάντες εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, διαπίστωση που διατυπώνεται από πρώτη αρχή στη θεωρία του Κάρολου Μαρξ. Είμαι ένας εργοστασιάρχης μέτριου επιπέδου. Τι κάμνω
για να ανεβάσω το οικονομικό μου επίπεδο, να γίνω πολύ πλουσιώτερος, να κάνω το ένα εργοστάσιο να γίνουν δύο, τρία και περισσότερα ; Είναι πολύ απλό. Εκμεταλλεύομαι τους εργαζόμενους στην επιχείρησή μου με όσους τρόπους βρώ αποτελεσματικούς και
« ημινόμιμους » ή αν προτιμάτε « ημιπαράνομους », που βέβαια είναι το ίδιο πράγμα. Κρύβω το μεγαλύτερο ποσοστό από τα κέρδη μου στη φορολογική μου δήλωση. ( Κι αυτή είναι μιά « ημινόμιμη » διαδικασία ). Και προσπαθώ να βρώ κι άλλους τρόπους που βεβαια δεν είναι « ίσιοι », με τους οποίους θα επιδιώξω να πετύχω το στόχο μου.
Τώρα, ίσως κάποιοι από σας μου κάνετε μιά καθ΄όλα λογική ερώτηση : « Και οι Ηπειρώτες, όπως λ.χ. ο Αβέρωφ, που έγιναν πολύ πλούσιοι τον περασμένο αιώνα, κάμνοντας αιματηρές οικονομίες τα πρώτα χρόνια τους στο εξωτερικό, τρώγοντας μόνο ψωμί κι ελιές μέχρι να σχηματισθούν τα πρώτα κεφάλαιά τους και αυξάνοντάς τα με τον ίδιο τρόπο, τα έκαναν εκμεταλλευόμενοι τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις τους κατά τον ορισμό που δίνει ο Μαρξ ; ».
Στην υποθετική αυτή ερώτησή σας θα απαντήσω ευθέως και χωρίς φόβο και χωρίς πάθος και μάλιστα με δυό απαντήσεις. Κατά πρώτον λόγον, αυτός ο τρόπος με τον οποίο αποκτήσανε τις περιουσίες τους δεν οδηγεί σε ταχυπλουτισμό, απαιτεί πολύχρονες προσπάθειες - ίσως δεκαετιών - για να γίνει κανείς πολύ πλούσιος. Κατά δεύτερον λόγον, δεν ξέρουμε αν μέσα στο μακρό αυτό διάστημα, χρησιμοποιήθηκε καθόλου η - σχετική έστω - εκμετάλλευση των εργαζόμενων που αναφέρθηκε. Και πάντως, οι λίγες εξαιρέσεις του κανόνα που μπορεί να υπάρχουν, απλώς επιβεβαιώνουν τον ίδιο τον κανόνα.
Αυτό που εξ αρχής θέλω να επισημάνω, είναι ο ταχυπλουτισμός που εδώ, στη χώρα μας, ανθεί τα τελευταία χρόνια. Ανθρωποι που ξεπηδούν - φαινομενικά τουλάχιστον -από το πουθενά, γίνονται πάμπλουτοι σε πολύ μικρό διάστημα. Και διερωτάται εύλογα ο πολίτης αυτής της χώρας : « Μα πού τα βρήκε άραγε τα λεφτά αυτός ο άνθρωπος, και μάλιστα σε χρόνο μηδέν ; »
Λοιπόν, τι απαντάτε σ΄ αυτόν τον πολίτη στην απορία του ; Δεν νομίζω ότι μπορεί ο οιοσδήποτε από μάς να δώσει μιά ευθεία απάντηση στην ερώτηση αυτή, δεν έχει στη διάθεσή του όλα τα στοιχεία που χρειάζονται για να τεκμηριωθεί μιά άποψη.Υπάρχει όμως κάποιος τρόπος, κι αυτόν τον τρόπο θα προσπαθήσουμε να συζητήσουμε - δηλαδή θα συζητήσω μόνος μου, καθώς δεν είστε παρόντες στη συζήτηση για να σας δοθεί ο λόγος.
Το ζήτημα έχει ως εξής : Εδώ και δεκαετίες, υπάρχει στη χώρα μας ένας νόμος που φέρει τον γενικά οριζόμενο τίτλο « πόθεν έσχες ». ( Προσέχετε την προφορά του ρήματος, που σε μιά βιαστική εκφώνηση μπορεί να σας βάλει σε δύσκολη θέση ). Ο νόμος αυτός απαιτεί από τον κάθε πολίτη που έχει αποκτήσει μιά σημαντική περιουσία, να δηλώσει στις αρμόδιες αρχές - που νομίζω ότι είναι οι οικονομικές υπηρεσίες - τις πηγές και τους τρόπους με τους οποίους απόκτησε αυτή την περιουσία, αν έχει αποκτηθεί νόμιμα, αν έχουν καταβληθεί οι ανάλογοι φόροι εισοδήματος και τα τοιαύτα.
Αυτός ο νόμος - όταν ψηφίστηκε στη βουλή - θεωρήθηκε ότι θα έβαζε τέρμα στις όποιες υποψίες για απόκτηση παράνομου και βρώμικου χρήματος. ( Αν και μεταξύ μας, κάθε είδους χρήμα είναι βρώμικο , γίνεται να ονομάζουμε το χρήμα καθαρό πράγμα, δεν
είναι κάτι το σατανικό ; Αλλά εν πάση περιπτώσει, ας δεχθούμε προς χάριν της συζήτησης, ότι υπάρχει και μή βρώμικο χρήμα ). Λοιπόν, αυτός ο καταπληκτικός σε επινόηση νόμος, δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Βέβαια, για τα μάτια του κόσμου, δόθηκε κάποτε εντολή στους πολιτικούς να κάνουν δήλωση περί του « πόθεν έσχον » τις περιουσίες που απόκτησαν, όσοι βέβαια είχαν αποκτήσει, μερικοί δεν είχαν αποκτήσει - οι ηλίθιοι - αλλά πάντως ζητήθηκε από όλους να
δηλώσουν ποιά ήσαν τα περιουσιακά στοιχεία τους και πώς ήλθαν στην κατοχή τους.Το αποτέλεσμα ήταν πενιχρό, δεν βγήκε τίποτε το ανώμαλο στην επιφάνεια, και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλοιώς ;
Λοιπόν, για τους πολιτικούς τα είπαμε, όλοι τους είναι εν τάξει, να μην βασκαθούνε οι άνθρωποι. Τέτοιους έντιμους πολιτικούς που δεν παίρνουν προμήθειες από τα δημόσια έργα, δεν δωροδοκούνται από διάφορους σκοτεινούς κύκλους να αφήσουν κάποιο παραθυράκι σε έναν νόμο που να ευνοεί τον δωροδοκούντα. Που είναι άψογοι εντελώς ως προς τη διαχείρηση του δημόσιου χρήματος, που δεν έχουν καθόλου καταθέσεις στις Ελβετικές τράπεζες, Που τα βγάζουν πέρα τσίμα - τσίμα με τον μισθουλάκο τους, που αναγκάζονται να κάνουν και μιά δεύτερη δουλειά για να κερδίσουν τον επιούσιό τους, τέτοιους λοιπόν πολιτικούς μόνο η χώρα μας διαθέτει, η χώρα όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα. Καμμιά άλλη χώρα στον κόσμο δεν έχει τέτοιους πολιτικούς που να έχουν « καθαρά χέρια ».
Πέρα από τους πολιτικούς που όπως είπαμε έχουν όλοι τους καθαρά χέρια, δεν έχω ακούσει για κανέναν άλλο που να έχει κάνει μιά δήλωση για το « πόθεν έσχες ». ( Να προσέχετε επαναλαμβάνω την προφορά του ρήματος αυτού, μπορεί να κάνετε στη ρύμη του
λόγου κανένα σαρδάμ ). Λοιπόν, δύο τινά πρέπει να συμβαίνουν σ΄ αυτή την περίπτωση : Ή οι νεοταχυπλουτίσαντες σ΄ αυτό τον τόπο αισθάνονται ότι δεν έχουν καμμιά υποχρέωση να δηλώσουν τον τρόπο με τον οποίο απόκτησαν τις τεράστιες περιουσίες τους και καμμιά υπηρεσία δεν παίρνει τον κόπο να τους ενοχλήσει, καθώς όλοι τους είναι καλά παιδιά, αυ-τό είναι παραπάνω από σίγουρο. Ή υπάρχει υπόγεια συνομωσία ανάμεσα σ΄αυτούς τους υπερπλούσιους και κάποιους άγνωστους ( ή πολύ γνωστούς ) παράγοντες, που με το αζημίωτο εμποδίζουν την έρευνα για τους τρόπους απόκτησης αυτού του καθαρού ή βρώμικου χρήματος.
Βέβαια, κάποιοι κακοήθεις λένε ότι η παραμπόδιση της έρευνας γίνεται με τη διαμεσολάβηση πολιτικών προσώπων, αλλά όπως καταλαβαίνετε πρόκειται για μιά βδελυρή συκοφαντία, κατά το ρητό του Ταλλεϋράνδου : « Συκοφαντείτε, συκοφαντείτε, κάτι πάντοτε θα
μείνει ». Γιατί να τους προστατεύουν οι πολιτικοί, της γούνας τους μανίκι είναι ; Αλλωστε - όπως προαναφέραμε - οι ίδιοι οι πολιτικοί μας είναι αδάμαντες τιμιότητας, αφού δεν έχουν οι ίδιοι καμμιά κηλίδα, είναι άμωμοι αμνοί στην κυριολεξία, γιατί θα ήθελαν να καλύψουν κάποιους που απόκτησαν χρήματα με δόλιους τρόπους ; Στέκεται αυτός ο συλλογισμός ; Δεν στέκεται βέβαια, μόνο χαμερπείς συκοφάντες θα μπορούσαν να βάλουν στο μυαλό τους μιά τέτοια βρωμερή σκέψη, και μάλιστα να την γνωστοποιήσουν δημόσια.
Αυτές είναι οι σκέψεις που κάνω σχετικά με τους ανθρώπους που ενώ δεν τους ήξερε πριν λίγα χρόνια ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας όπου έμεναν, ξαφνικά ή σε λίγο διάστημα έγιναν πολύ πλούσιοι. Οχι, δεν έκαναν καμμιά βρωμοδουλειά, δεν έκαναν εμπόριο ναρκωτικών, δεν έκαναν λαθρεμπόριο πετρελαιοειδών, όχι, δεν είχαν την κάλυψη κάποιων ανέντιμων πολιτικών - τέτοιοι πολιτικοί δεν υπάρχουν στον τόπο μας, το ξαναλέμε για όσους δεν το πρόσεξαν - όχι, δεν πήραν χαριστικά δάνεια από τράπεζες με ευνοϊκούς όρους με τη μεσολάβηση κάποιων κύκλων. Είναι όλοι τους, όλοι τους, έντιμοι πολίτες, όπως λέει και ο Μάρκος Αντώνιος για τους δολοφόνους του Ιούλιου Καίσαρα στον επικήδειο για τον Ρωμαίο πολιτικό και στρατιωτικό.( Ετσι το γράφει τουλάχιστον ο Σαίξπηρ ). Λοιπόν, είναι όλοι τους έντιμοι ταχυπλουτίσαντες. Εχει κανείς αμφιβολία περί αυτού ;
Αλλά αν έχει κανείς λόγους να πιστεύει ότι κάτι ανώμαλο συμβαίνει σε όλη αυτή την υπόθεση και έχει και κάποιες αποδείξεις επί του προκειμένου, παρακαλείται να προσφύγει στον εισαγγελέα, και τότε θα λάμψει η αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου