Είναι πολύ γνωστό το λαϊκό απόφθεγμα : « Το τυρί το έφαγαν οι ποντικοί ». Οχι ένας κάποιος, ένας συγκεκριμένος ποντικός, αλλά γενικώς οι ποντικοί, όλοι οι ποντικοί. Σε ποιές περιπτώσεις το λέμε αυτό ; Σ΄εκείνες τις περιπτώσεις, όπου θέλουμε να γενικεύουμε τις καταστάσεις, να τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι. Να δημιουργούμε κανόνα, εκεί που υπάρχει η εξαίρεση. Αυτός είναι ο λόγος που κάνουμε χρήση αυτού του σκεπτικού. Η γενίκευση αντί της ιδιαίτερης, της μεμονωμένης περίπτωσης.
Εδώ και μερικά - ή και αρκετά - χρόνια, η Ευρώπη έχει κατακλυστεί από μετανάστες, που οι περισσότεροι από αυτούς, η συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι οικονομικοί μετανάστες. Λίγοι είναι οι πολιτικοί, αυτοί που καταδιώκονται στη χώρα τους, που διατρέχουν κινδύνους σ΄αυτήν, και καταφεύγουν σε άλλες χωρες για να γλυτώσουν τις διώξεις. Οι πολλοί λοιπόν έρχονται για να βρούνε τροφή και λίγα ακόμα, σχετικά με την επιβίωσή τους.
Η περιοχή στην οποία βρισκόμαστε, η γεωγραφική περιοχή της Βαλκανικής, καθώς και οι περιοχές της Μέσης Ανατολής, είναι τα τελευταία χρόνια, ένας χώρος πολλών ανωμαλιών, κοινωνικών, πολιτικών, θρησκευτικών και άλλων. Πολλοί, πάρα πολλοί άνθρωποι των γειτονικών μας περιοχών, αυτών που κατονομάστηκαν, είναι φτωχοί, πολύ φτωχοί. Οι χώρες όπου κατοικούν από αιώνες πολλούς, περνούν αυτή την εποχή μεγάλες οικονομικές δυσκολίες. Αυτή είναι και η κυριώτερη αιτία που τους σπρώχνει σε μετακίνησή τους σε άλλες χώρες, όπου υπάρχει δυνατότητα να βρούνε μιά δουλειά, έστω και χαμηλά αμειβόμενη. Μιά δουλειά ανειδίκετου εργάτη, ή εργάτη γεωργικών καλλιεργειών, με χαμηλές απολαυές.
Η Ελλάδα είναι Ευρώπη, τουλάχιστον από γεωγραφική άποψη. Και παρά το ότι η οικονομία της κάθε άλλο παρά ανθηρή είναι αυτούς τους καιρούς, είναι σε σχέση με τις γειτονικές χώρες της Βαλκανικής και της Μέσης Ανατολής ( όχι όλες βέβαια ), πολύ πιό ισχυρή. Είναι θέμα συγκρίσεων, και η σύγκριση αυτό δηλώνει. Και κάτω από αυτές τις συνθήκες, έπρεπε να περιμένουμε ότι πληθος από τους κοντινούς και τους μακρυνούς γείτονες, θα έφταναν και εδώ, άνθρωποι που βλέπουν τη χώρα μας σαν το μυθικό Ελντοράντο, κάτι σαν τις Ενωμένες Πολιτείες των αρχών του εικοστού αιώνα.
Είναι γνωστό από τότε που υπάρχουν άνθρωποι, ότι κάθε ξένος, κάθε αλλότριος, που εμφανίζεται σε κάποια περιοχή, κάθε άλλο παρά επιθυμητός είναι. Αυτό με κάποιες εξαιρέσεις του κανόνα, όταν τον έχουμε απόλυτη ανάγκη, μπορεί να είναι και ευπρόσδεκτος. Και πολύ περισσότερο είναι ανεπιθύμητοι οι ξένοι που έρχονται, όταν είναι πολλοί, είναι μάζες. Και δεν εννοώ ξένους ως προς τη φυλή μονάχα, το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και με ανθρώπους της ίδιας φυλής. Παράδειγμα : Όταν ήλθαν το 1922 οι πρόσφυγες που έφυγαν από τα τουρκικά εδάφη και εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, έτυχαν πολύ κακής υποδοχής από τους γηγενείς κατοίκους που ήσαν εντελώς της ίδιας φυλής με τους νεοαφιχθέντες. Κι αυτή η εχθρική στάση - απόλυτα φυσική - κράτησε πολύ καιρό, πολλά χρόνια και δεκαετίες.
Οι Βαλκάνιες χώρες που μας έστειλαν τους ανθρώπους τους, ήσαν κατά κύριο λόγο η Αλβανία, και κατά πολύ λιγότερο, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Μολδαβία. Ηλθαν και από πιό βορεινά, από την Ουκρανία, τη Ρωσία, το Καζακστάν και σκόρπιοι από άλλες χώρες. Μέχρι και Κινέζοι εγκαταστάθηκαν σε μεγάλες πόλεις, τί κάνει ο άνθρωπος για να βρεί κάπου να βγάλει το ψωμί του, να εργαστεί, όταν η ανάγκη το απαιτήσει !
Λοιπόν, με τον ερχομό πολλών αλλοδαπών, παρατηρήθηκε και μιά σημαντική άυξηση της εγκληματικότητας στη χώρα. Και όχι μόνο ποσοτικά, αλλά και ποιοτικά. Μέχρι πρόσφατα, οι εγκληματικές πράξεις που ακουγόντουσαν, ήσαν μικροκλοπές, διαρρήξεις, απάτες μικρες και μεγάλες, και εγκλήματα με προσωπικά κίνητρα, εκδίκηση, συνήθως. Η καινούργια εγκληματικότητα, περιέλαβε και μορφές που δεν τις ήξεραν οι ντόπιοι, τουλάχιστον σε κάποια κλίμακα. Ληστείες με ή χωρίς φόνους. Διαρρήξεις που πολλαπλασιάστηκαν. Δολοφονίες με σκοπό το γνωστό « ξεκαθάρισμα λογαριασμων » ανάμεσα σε μέλη οργανωμένου εγκλήματος, όπως συνηθίζονται να λέγονται.
Όλα αυτά, αποδόθηκαν στην εισροή των μεταναστών. Αλλά τί είπαμε στην αρχή ; Το τυρί το έφαγαν οι ποντικοί, όχι ο συγκεκριμένος ποντικός. Αυτό συνέβη και στην προκειμένη περίπτωση. Μαζύ με τους πολλούς οικονομικούς μετανάστες που ήλθαν να βρουν μιά εργα σία, να βγάλουν τον επιούσιον, μπήκε και ένα πλήθος από κακοποιά στοιχεία. Το λάθος εν προκειμένω, ήταν ότι δεν έγινε έγκαιρα καταγραφή από τις αστυνομικές αρχές, και συστηματική καταχώρηση όλων αυτών των ατόμων Με όλα τα στοιχεία τους, δακτυλικά αποτυπώματα και άλλα, ακόμα και το DNA τους, κι αυτό μπορούσαν να το πάρουν. Και έτσι η χώρα κατάντησε αυτό που λέμε « μπάτε σκύλοι αλέστε, και αλεστικά μή δώστε ».
Οι πολλοί μετανάστες, το μεγάλο πληθος από αυτούς, εργάζονται με επιμέλεια όπου τους ζητηθεί, και φασαρίες δεν δημιουργούν. ( Σαν κι αυτές που δημιουργούν οι αλήτες - που αν και αυτοί είναι λίγοι μέσα στο σύνολο - μέσα και έξω από τους αθλητικούς χώρους. Που δεν είναι αλλοδαποί αλλά γηγενείς. Και που βγάζουν μαχαίρια και τραυματίζουν, και κάποτε μάλιστα και σκοτώνουν οπαδούς άλλων συλλόγων ).
Τα σχολεία έχουν γεμίσει από παιδιά μεταναστών, που μαθαίνουν την γλώσσα, που μαθαίνουν τον αρχαίο πολιτισμό - μιάς και δεν έχουμε καινούργιο - και που συμβαίνει μερικές φορές να βγαίνουν και πρώτοι στο σχολείο τους. ( Όπως συμβαίνει και με δικούς μας φοιτητές, που διαπρέπουν στην Ευρώπη και στην Αμερική ). Και επειδή μας τρώει ο φθόνος που ξεπερνούν - αν και ξένοι - τα δικά μας παιδιά, τους αποδοκιμάζουμε με διάφορους τρόπους. Και που αύριο θα τους δούμε να μπαίνουν στα πανεπιστήμια και να γίνονται επιστήμονες, που θα εργάζονται σαν τέτοιοι στη χώρα μας. Τότε είναι που θα σκάσουμε και θα σχίζουμε τα ρούχα μας από την αγανάκτησή μας. Σαν δεν ντρεπόμαστε !
Σαματάς μεγάλος έγινε πριν από λίγες μέρες για το αν πρέπει ένας αλλοδαπός που βγαίνει δεύτερη φορά πρώτος στο σχολείο του, να κρατήσει στην παρέλαση την ελληνική σημαία. Οχι, όχι, φώναζαν με εθνική υπερηφάνεια οι κάτοικοι της κωμόπολης όπου έγιναν αυτά τα γεγονότα. Ντροπή είναι να την κρατά ένας ξένος, ένας που δεν είναι ελληνικής καταγωγής. Σαν να ξέρουμε ποιοί στ΄αληθεια είναι πραγματικά ελληνικής καταγωγής στον τόπο αυτό, ένα τόπο απ΄τον οποίο έχουν περάσει φυλές και φυλές. Και εδώ πρέπει να τονίσουμε και το εξής που δεν το ξέρουν πολλοί από τους συμπατριώτες μας.
Oταν ήλθαν οι πολλοί - για την εποχή εκείνη - Αλβανοί στην Ελλάδα, Σουλιώτες, Μποτσαραίοι, Τζαβελλαίοι, Μιαούληδες - όλοι τούς δέχτηκαν εδώ σαν Ελληνες. Και γιατί έγινε αυτό πριν από τριακόσια πενήντα χρόνια περίπου ; Επειδή τους πίεζαν πολύ στην Αλβανία οι Μουσουλμάνοι Αλβανοί, αναγκάστηκαν να κατέβουν στη Χριστιανική διπλανή τους χώρα. Και την εποχή εκείνη της Τουρκοκρατίας, κάθε άνθρωπος που ερχόταν στην Ελλαδα και ήταν Χριστιανός στο θρήσκευμα, γινότανε δεκτός σαν Ελληνας. Μ΄αυτό τον τρόπο, πάνω από ένα εκατομμύριο Ελληνες σήμερα, είναι Αλβανικής καταγωγής με την ανάμίξη που έγινε.
Πριν από δυό χρόνια - έτσι νομίζω - ένας Αλβανός μαθητής του δημοτικού σχολείου, βρήκε ένα σημαντικό ποσόν χρημάτων. Τί έκανε τότε ; Πήρε τα χρήματα αυτά, και τα πήγε στο σπίτι του, στον πατέρα του. Κι αυτός, κρατώντας τον μικρό από το χέρι, πήγε στην αστυνομία της περιοχής του, και παρέδωσε τα χρήματα για να δοθούν στον κάτοχό τους. Και διερωτώμαι : Πώς έγινε και δεν τον χαλάσαμε αυτόν τον Αλβανό όλο αυτό τον καιρό που έμενε εδώ στη χώρα μας ; Περίεργο πολύ, έτσι δεν είναι ;
Και πριν από λίγες μέρες, άλλο τέτοιο φαινόμενο. Δυό εργάτες, ένας Ελληνας και ένας Αλβανός, που δούλευαν σε μιά επισκευή ή ανακατασκευή οικοδομής, βρήκαν εκατόν πέντε χιλιάδες Ευρώ σε κάποιο κρυφό μέρος, σε ένα πατάρι ίσως. Θα μπορούσαν να πούνε : « Bρε δεν τα μοιραζόμαστε αυτά, ποιός θα καταλάβει τίποτε ; ». Μάλιστα, μπορούσαν να το πούν αυτό. Όμως δεν έκαναν έτσι. Πήραν τα χρήματα - τριανταδυό και μισό εκατομμύρια δραχμές, ολόκληρη περιουσία για φτωχούς ανθρώπους - και τα παραδώσανε στην Αστυνομία. Βέβαια, αυτά δεν τα κάνουν μόνο οι Αλβανοί, τα κάνουν όλες οι φυλές, όλες οι ράτσες σε όλα τα μήκη και πλάτη αυτού του πλανήτη. Όμως, στην περίπτωσή μας, επρόκειτο για δυό φτωχόπαιδα, έναν Ελληνα και έναν Αλβανό, κι αυτό έχει τη σημασία του.
Δεν είναι όλοι οι Αλβανοί κακοποιοί, δεν είναι όλοι οι αλλοδαποί κλέφτες και εγκληματίες. Μπορούμε να πούμε, ότι μιά μειοψηφία, μάλλον μικρή, είναι αυτού του είδους οι ανθρωποι. Αλλά το είπαμε και νωρίτερα. Το τυρί το έφαγαν οι ποντικοί. Και έτσι, όλοι οι ξένοι είναι κακοποιοί, όλοι είναι γκάγκστερς. Ενώ οι εγχώριοι δεν τρώνε ποτέ το τυρί, το τρώνε πάντοτε οι άλλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου