Πολλά ακούμε αυτό τον καιρό για « επαγγέλματα » που δεν τα ξέραμε καθόλου πριν από λίγες δεκαετίες; πριν από είκοσι ας πούμε χρόνια. Το ευγενές επάγγελμα του ληστή τραπεζών, που αρκετοί το ασκούν και στη χώρα μας, λίγο θάρρος, λίγη τόλμη χρειάζεσαι για να το ασκήσεις. Το άλλο λαμπρό επάγγελμα του λαθρέμπορου διαφόρων αγαθών, που θα σου αφήσει σημαντικά κέρδη. Το εξαιρετικά δύσκολο επάγγελμα του παραχαράκτη χαρτονομισμάτων, που απαιτεί τεράστιες τεχνολογικές ικανότητες. Και το επάγγελμα του εμπόρου λευκής σάρκας, όπως επίσημα ονομάζεται, αν και πρόκειται για σάρκα διαφόρων χρωμάτων, περιλαμβανομένου βέβαια και του λευκού.
Είναι γνωστό, ότι ένα από τα αρχαιότερα « επαγγέλματα » - όχι ίσως το αρχαιότερο, όπως πιστεύεται - είναι και το γνωστό, που δεν το κατονομάζουμε για λόγους ευνόητους. Το οποίο από τις αρχές του, ήταν απόλυτα ιδιωτικής φύσης, οι ευγενείς κυρίες που το ασκούσαν, δεν είχαν ανάγκη εμπορικών αντιπροσώπων, ούτε διαφήμισης, ούτε πρακτορείων εξυπηρέτησης πελατών. Οσες ασκούσαν το επάγγελμα αυτό, είχαν οι ίδιες και την διαχείρησή τους, κάποτε βέβαια και με τη συνδρομή και κάποιου άντρα. Που στήριζε με τη δύναμή του, αυτήν που σαν αδύνατο φύλο, είχε και κάποια ανάγκη προστασίας. Ο άντρας λοιπόν αυτός, θεωρούσε τον εαυτό του ένα είδος προστάτη, με το αζημίωτο βέβαια.
Αλλά τα πράγματα και οι καταστάσεις αλλάζουν, αυτό έλεγε και ο ημέτερος φιλόσοφος Ηράκλειτος με το γνωστότατο « τα πάντα ρεί ». Και όπως συνέβη και με άλλα πράγματα, ήλθε και στην περίπτωση αυτή στην οποία αναφερόμαστε, η εμπορευματοποίησή της. Η συστηματική οργάνωση και εκμετάλλευσή της. Και την εμπορευματοποίηση του επαγγέλματος αυτού, την ανέλαβαν άνθρωποι που είχαν τις ειδικές ικανότητες που ήσαν απαραίτητες για να
επιτύχει, για να είναι αποδοτική.
Και ποιές να ήσαν άραγε οι ειδικές ικανότητες που χρειαζόντουσαν για να ανπτύξουν το λίαν επικερδές εμπόριο αυτό ; Πολλές. Κατά
πρώτο λόγο, να βρούνε το « εμπόρευμα », όπου κι αν βρισκόταν αυτό. Κατόπιν, να μπορέσουν να το εισαγάγουν ( ή αν θέλετε να χρησι-μοποιήσουμε τη μοντέρνα « απορρυθμισμένη » γλώσσα, να το « εισάγουν » ) λαθραία στη χώρα τους, καθώς επίσημη εισαγωγή δεν επιτρέπεται. Κατόπιν να κάνουν διαλογή των εμπορευμάτων, να βάλουν τις διατιμήσεις τους ανάλογα με την ποιότητα. Και ύστερα, να έλθουν σε επαφή με διάφορα « γραφεία », ή πρακτορεία του εσωτερικού ή του εξωτερικού, και να αρχίσουν τις αποστολές των
« εμπορευμάτων », όπου αυτές είχαν ζητηθεί και συμφωνηθεί.
Σε παλιές εποχές, υπήρχε ένα περιορισμένο τέτοιο εμπόριο, με το οποίο ασχολιόντουσαν οι ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων διασκέδασης ειδικής φύσης, αυτών που ονομάζανε τότε καφέ - σαντάν ή καμπαρέ. Επειδή δεν μπορούσαν να βρούνε εύκολα « καμπαρετζούδες » στο εσωτερικό της χώρας - εδώ αναφερόμαστε στη δική μας χώρα - κατέφευγαν στην εισαγωγή τέτοιων « καλλιτέχνιδων » από ευρωπαϊκές χώρες. Στην ίδια την πόλη μας, τη δεκαετία του 1930, εκαμναν εισαγωγή από την Ρουμανία και την Ουγγαρία, ίσως και από άλλες χώρες της κεντρικής Ευρώπης, καθώς στην εντόπια αγορά, υπήρχε μεγάλη ζητηση σ΄αυτό το προϊόν. Μάλιστα, δεν το πιστεύετε αλλά έτσι είναι, η πόλη μας και ο νομός της, έπλεαν τότε σε πολύ μεγάλο πλούτο, εξ αιτίας της μεγάλης αξίας του καπνού.
Οι καλλιτέχνιδες αυτές των καμπαρέ ( στην πόλη μας υπήρχαν αρκετά τέτοια, με πρώτο και καλύτερο το διαβόητο « Μαύρο γάτο » ), εκτός του ότι τραγουδούσαν στα εν λόγω « πολιτιστικά » κέντρα, έκαμναν και μερικές ακόμη παράπλευρες εργασίες, για τις οποίες δεν χρειάζεται να αναφερθούμε με λεπτομέρειες. Ισως δεν έκαμναν αυτή την παραπλεύρη εργασία όλες οι εργαζόμενες στον τομέα αυτό, πάντως πρέπει να υπήρχε ένας αριθμός από αυτές που ασκούσαν και το λεγόμενο « αρχαιότερο επάγγελμα » στον κόσμο. Ο καιρός πάντως αυτής της μεγάλης ζήτησης στην πολη μας, έπαυσε να υπάρχει από την εποχή που έπεσε η αξία του καπνού στις διεθνείς αγορές. Τί να κάνουμε, έχει και ο καιρός γυρίσματα.
Εδώ και μερικά χρόνια, μεγάλη ήταν η οικονομική δυσπραγία που έπεσε πάνω σε αρκετές χώρες της ανατολικής Ευρωπης, κι αυτό έγινε για πολιτικούς αποκλειστικά λόγους. Πείνα αληθινή παρουσιάστηκε στις χώρες αυτές, και οι άνθρωποι άλλων χωρών - περιλαμβανομένης και της δικής μας - έσπευσαν να « βοηθήσουν » τις φτωχές και πεινασμένες κοπέλλες των χωρών αυτών. Επρεπε ομως να γίνει πρώτα η λεγόμενη « διερεύνηση της αγοράς », και εξ άλλου, δεν μπορείς να αναζητάς στα τυφλά τα προϊόντα ενός τόπου που δεν τον γνωρίζεις καθόλου. Λοιπόν, έπρεπε να συνεταιριστούν με εγχώριους εμπόρους του προϊόντος αυτού, και σαν αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής, θα ήταν η επιλογή και μεταφορά του « εμπορεύματος » στο εξωτερικό. Και η περαιτέρω διανομή τους στους « καταναλωτές » του.
Γνωστό είναι από τα παλιά χρόνια, ότι οι Ελληνες είναι πολύ μερακλήδες όταν προκειται για υποθέσεις που αφορούν τις γυναίκες. Από τα αρχαία χρόνια, είχαν επιδόσεις στις λεγόμενες τότε « εταίρες », κυρίες που ασκούσαν το γνωστό και μη εξαιρεταίο επάγγελμα, που συχνά είναι πολύ προσοδοφόρο γι αυτές που το ασκούν ευδοκίμως. Αλλά και οι νεώτεροι δεν πάνε πίσω σε τέτοια ζητήματα, ξέρουν να διαλέγουν την ποιότητα απ΄έξω κι ανακατωτά. Δεν έχουν τους δεύτερους τους, εξαιρουμένων ίσως των γειτόνων Ιταλών.
Εχοντας λοιπόν αυτά τα προσόντα, ξεκίνησαν από τις αρχές της οικονομικής κατάρρευσης να πάνε στις ανατολικές χώρες που είπαμε, και να έλθουν γρήγορα σε επαφή με ντόπιους « ατζέντηδες ». ( Ετσι θα τους ονομάσουμε, κατά το λεγόμενο για τους ατζέντηδες των καλλιτεχνών, ηθοποιών, τραγουδιστών και λοιπών ). Με τις επαφές αυτές, κατάφεραν να προσελκύσουν πολλές νεαρές που πεινούσαν και εργασία δεν εύρισκαν, και τις έδιναν υποσχέσεις ότι θα τις φέρουν στην πατρίδα μας την ξακουστή, για να τις βρούνε εργασία. Τί εργασία ; Ας πούμε σε μπαρ, αυτές που λέμε « μπαργούμεν », που γεμίζουν τα ποτήρια των πελατών με οινοπνευματώδη ποτά. Αλλά που κάνουν και τη γνωστή « κονσομασιόν », πίνοντας με τους πελάτες, και κάποτε ακολουθώντας τους σε κρυφά μονοπάτια για τα περαιτέρω. Πάν-τως, χωρίς να είναι υποχρεωτική και η τελευταία εξυπηρέτηση.
Λοιπόν, πήγαν οι λαμπροί αυτοί συμπατριώτες μας, που μεγάλο επιχειρηματικό πνεύμα έχουν, και βρήκαν τους ντόπιους ανατολικούς. Τους εξήγησαν ότι ήθελαν να μεταφερουν ειδικά εμπορεύματα στη χώρα μας, εμπορεύματα που θα τους παρέδιδαν οι εκεί προμηθευτές τους. Ετσι και έγινε, οι ενδιάμεσοι αυτοί τοπικοί προμηθευτές άρχισαν με ζήλο το έργο τους. « Ελάτε κορίτσια, άνοιξε η τύχη σας. Θα πάτε σε μιά χώρα πολύ πλούσια, όπου θα περάσετε πολύ όμορφα. Μάλιστα, ήλθαν να σας παραλάβουν σπουδαίοι άνθρωποι από την καινούργια σας χώρα, που θα φροντίσουν και για την άνετη εγκατάστασή σας, αλλά και για την εργασία σας. Που άλλωστε την έχουν ετοιμάσει για σας ».
Οι καλοί αυτοί επιχειρηματίες που πήγαν στις χώρες των πεινασμένων, συγκέντρωσαν τις κοπέλλες, τις ετοίμασαν από κάθε πλευρά, και ξεκίνησαν να έλθουν εδώ. Τώρα, το πώς κατάφεραν ( και εξακολουθούν να τα καταφέρνουν ) να τις περάσουν από τα σύνορα, χωρίς διαβατήρια, είναι μυστήριο. Αλλά επειδή βρισκόμαστε σε μιά χώρα που κρύβει πολλά μυστήρια, δεν θα πρέπει να απορούμε και τόσο πολύ γι αυτά τα πράγματα.
Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, οι « ατζέντηδες » αυτοί, αφού περάσουν λαθραία τις κοπέλλες αυτές τις φτωχές, τις παραδίδουν σε άλλους, που με τη σειρα τους τις τακτοποιούν στις εργασίες τους. Που αρχικά μπορεί να είναι η θέση της « μπαργούμαν », που κάμνει και κονσομασιόν στο μαγαζί στο οποίο εργάζονται. Και που μπορεί - όχι υποχρεωτικά - να απλώσει τις δραστηριότητες και παραπέρα, κάμνοντας συντροφιά σε άντρες μερακλήδες που αρέσκονται πολύ σ΄αυτού του είδους τις συντροφιές. Αλλωστε, το ξένο είναι πάντα πιό γλυκό.
Σε άλλες περιπτώσεις όμως, διαφορετική είναι η εξέλιξη των πραγμάτων. Οι « ατζεντηδες » που φέρνουν τις κοπέλλες, τις μαντρώνουν σε κάποιο σπίτι, σε κάποιο διαμέρισμα, και κατόπιν τις « δανείζουν » σε κάποιους, μιά δραστηριότητα που πολλά χρήματα τους αποφέρει. Πέφτει και πολύ ξύλο, το οποίο όπως ξερουμε συνετίζει τους απειθάρχητους. Και με το οποίο αναγκάζονται να συμμορφωθούν στο καινούργιο αυτό εργασιακό καθεστώς. Κάποτε όμως, συμβαίνει να καταφέρνουν να δραπετεύσουν οι « εργαζόμενες » αυτές, και να καταφύγουν στις αστυνομικές αρχές, για να αποφύγουν αυτού του είδους την εργασία. Τελευταίως, ακούγονται από τα δελτία των ειδήσεων, τέτοιες ιστορίες με κορίτσια που καταφέρνουν να το σκάσουν από αυτή την κατάσταση, κι αυτό γίνεται αυτό τον καιρό συχνά.
Εχω πάντως μιά απορία. Γνωρίζουν άραγε όλες οι κοπέλλες αυτές, όταν στρατολογούν-ται στις πατρίδες τους, για ποιές εργασίες προορίζονται ; Δεν θα πρέπει να υποψιάζονται τίποτε σχετικά με αυτό το ζήτημα ; Φυσικά, δεν μπορούμε να ξέρουμε τίποτε στα σίγουρα, άλλωστε η κάθε περίπτωση μπορεί να διαφέρει από τις άλλες. Ισως μερικές ή και πολλές από αυτές, να ξέρουν για ποιά αποστολή προοριζονται. Άλλες όμως, ίσως νομίζουν ότι θα τους προσφερθεί κάποια συνηθισμένη δουλειά, όχι αυτή που βρίσκουν όταν έρχονται εδώ.
Το εμπόριο αυτό της λευκής - και άλλων χρωμάτων - σάρκας, δεν φαίνεται να έχει πολύ μεγάλη ανάπτυξη στην περιοχή μας. Οχι ότι δεν έχουμε κι εδώ τέτοιες μεταφορές « εμπορευμάτων » από το εξωτερικό. Αλλά μάλλον το φαινόμενο μοιάζει να είναι αρκετά περιορισμένο. Ακούγονται κάποια πράγματα, που δείχνουν ότι και εδώ κάτι γίνεται, άλλωστε παντού υπάρχουν άντρες που νοστιμεύονται εξωτικά φαγητά, ψέμματα είναι ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου