Μπαίνεις μέσα σε ένα διαστημόπλοιο - απλή υπόθεση κάνω, δεν θα μπής ποτέ σου - και αν ανέβεις ψηλά, στα τριακόσια χιλιόμετρα ύψος, και κοιτάξεις προς τα κάτω από το φινιστρίνι του θαλαμίσκου, θα δείς ένα θαυμάσιο θέαμα, έτσι τουλάχιστον λένε αυτοί που είδαν τα πράγματα από ψηλά. Λένε λοιπόν αυτοί, ότι από κάτω τους βλέπουν μιά μεγάλη γαλάζια σφαίρα που έχει και άλλα όμορφα χρώματα, ένα χάρμα ιδέσθαι πάντως.
Αν έβλεπαν τη σφαίρα αυτή πριν από εκατό - ας πούμε - χρόνια, το θέαμα θα ήταν πολύ πιό όμορφο και συναρπαστικό. Θα μου πείτε ότι πριν από εκατό χρόνια δεν υπήρχαν πύραυλοι, δεν υπήρχαν διαστημόπλοια, δεν υπήρχε ο διαστημικός σταθμός « Μιρ » των Ρώσων, και πώς λοιπόν θα μπορούσαμε να βλέπουμε τη γή από ένα τέτοιο ύψος ; Εχετε όλο το δίκαιο του κοσμου, έτσι είναι ακριβώς όπως υποθέτω ότι τα λέτε. Αλλά αν δεν υπήρχαν όλα αυτά, υπήρχαν όμως τα αερόστατα. Και λοιπόν, πόσο ψηλά μπορούμε να ανέβουμε με ένα αερόστατο ; Οχι βέβαια πολύ ψηλά, αλλά τα πέντε ή τα έξι χιλιόμετρα θα τα φτάσουμε. Και ακόμα κι από αυτό το ύψος, μπορούμε να δούμε πολλά πράγματα που δεν φαίνονται όταν είμαιστε στην επιφάνεια της γής.
Είμαστε λοιπόν μέσα σε έναν θαλαμίσκο, και το βλέμμα μας περιπλανιέται προς τα κάτω, εκεί βρίσκεται η μεγάλη πατρίδα μας, η γή. Και βλέπουμε μεγάλες εκτάσεις γαλάζιες, είναι οι μεγάλοι ωκεανοί - Ειρηνικός και Ατλαντικός κατά πρώτο λόγο - οι θάλασσες, οι μεγάλες και οι μικρότερες λίμνες, οι μεγάλοι ποταμοί. Βλέπουμε μεγάλες εκτάσεις πράσινου που- αλλοίμονο - ήσαν απείρως περισσότερες αν θα βλέπαμε τα πράγματα με το αερόστατο πριν από εκατό χρόνια, αλλά που κοντεύουν να εξαφανιστούν στις μέρες μας. Βλέπουμε τις ασπρισμένες απ΄το χιόνι βουνοκορφές, βλέπουμε τις απέραντες πεδιάδες και κοιλάδες, κι αν είναι νύχτα, βλέπουμε μικρά φώτα εδώ και κεί, είναι οι πόλεις που φωτίζονται με τεχνητά φώτα. Όλα αυτά αποτελούν ένα μαγευτικό θέαμα, που μόνο ένας μεγάλος τοπιογράφος θα μπορούσε να αποτυπώσει με το πινέλο του πάνω σε έναν ζωγραφικό πίνακα.
Και όμως, αυτόν τον πανέμορφο πλανήτη, βαλθήκαμε να τον καταστρέψουμε με όλες τις δυνάμεις που διαθέτουμε. Είναι πολύ περίεργο αυτό ; Ας θυμηθούμε τα λόγια του Βρεττανού συγγραφέα Χάβελοκ Έλλις : « Όλα αυτά τα αστέρια που βλέπουμε στον ουρανό, θα είχαν προ πολλού εξαφανιστεί, αν μπορούσε να φτάσει εκεί το χέρι του ανθρώπου ».
Αλλά το χέρι του ανθρώπου ήταν ακριβώς επάνω στον δικό του πλανήτη, τη γή. Όταν εμφανίστηκε στην επιφάνεια της γής, αυτό το όν που βάδιζε πάνω σε δυό πόδια, η γή ήταν ένα είδος επίγειου παράδεισου. Δέντρα, λουλούδια, δάση, πράσινο παντού, νερά που έτρεχαν από πηγές και πήγαιναν σε ποτάμια και από κεί στις θάλασσες, και όλα ήσαν όμορφα και θελκτικά στην εμφάνιση. Και έτσι έμειναν επί πολλές χιλιάδες χρόνια, δεν είχαν έλθει ακόμα οι εποχές του μοντέρνου, του σύγχρονου ανθρώπου, του καταστροφέα κάθε φυσικής ομορφιάς.
Αλλά όλα έχουν ένα τέλος, ιδίως τα όμορφα, τα καλά πράγματα. Ετσι συνέβη και με τη γή. Ηλθαν κάποτε και οι εποχές που ο άνθρωπος προτίμησε την τεχνητή ζωή από τη φυσική. Γιατί, σαν τεχνητή ζωή πρέπει να μιλάμε, όταν βλέπουμε τους ανθρώπους να ζούνε στοιβαγμένοι μέσα σε κλουβιά στις μεγάλες, τις τεράστιες πόλεις των δεκάδων εκατομμυρίων κατοίκων. Να ασφυκτιούν μέσα στις εντελώς ανθυγιεινές συνθήκες του τεχνητού αυτού περιβάλλοντος, γεμάτου από αναθυμιάσεις πάσης φύσεως και μορφής, σαν να βρίσκεται μέσα σε αίθουσα εντατικής νοσηλείας, όπου του παρέχονται οι φροντίδες για να επιβιώσει στις δύσκολες καταστάσεις στις οποίες βρίσκεται.
Κλεισμένοι μέσα στα κλουβιά αυτά που ονομάζονται σπίτια, κλεισμένοι μέσα σε εργοστάσια, κάτω από ήκιστα υγιεινές και τα μάλα ανθυγιεινές συνθήκες, μέσα σε γραφεία πληκτικά, περνούν τις ώρες της ημέρας τους κάτω από καταθλιπτικές συνθήκες εργασίας, μιάς εργασίας που συνήθως αντιπαθούν εκ βάθους καρδίας, αλλά που δεν μπορούν να την αφήσουν, επειδή δεν έχουν καμμιά άλλη εναλλακτική λύση, έτσι ζούνε τα περισσότερα χρόνια της ζωής τους.
Εκείνα τα μεγάλα, τα τεράστια δάση, οι ζούγκλες που υπήρχαν μέχρι πριν από έναν αιώνα, ανήκουν πιά τελεσίδικα στο παρελθόν, έφυγαν και πίσω δεν γυρνάνε. Μέσα στις ζούγκλες αυτές, ζούσαν πριν από εκατό μόλις χρόνια, εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια άγρια ζώα - λιγότερο άγρια βεβαια από τον άνθρωπο - που ελεύθερα απολάμβαναν τον καθαρό αέρα, έτρεχαν και κυνηγούσαν το ένα το άλλο σε έναν αγώνα επιβίωσης που όμως δεν τα λιγόστευε μέσα στο πέρασμα εκατοντάδων χιλιάδων χρόνων. Και μέσα σε ελάχιστο διάστημα, ήλθε το χέρι του ανθρώπου και τα εξαφάνισε σχεδόν ολοκληρωτικά. Τώρα, υπάρχουν ελάχιστα από αυτά μέσα σε ειδικά πάρκα, όπου τα φυλάγουν ως κόρην οφθαλμού οι φύλακες, τα φυλάγουν από τα αδηφάγα όπλα των ανθρώπων, που κυνηγούν το δέρμα τους, τη γούνα τους και τα δόντια τους.
Βέβαια, καμμιά από τις αλλαγές αυτές, δεν μπορεί να φανεί από το ύψος των τριακοσίων χιλιομέτρων, είναι πολύ μακρυά για να φαίνεται, εκτός από την αποψίλωση των δασών, που πρέπει να φαίνεται και από τόσο μακρυά. Οι ζούγκλες της Αφρικής, των Ιμαλαϊων και του Αμαζόνιου, έδιναν έναν πολύ πράσινο χρωματισμό στις περιοχές αυτές, που θα φαινόταν κι από μακρυά, τώρα φαντάζομαι ότι δεν θα φαίνεται αν και ομολογώ - αν δεν το ξέρετε - ότι δεν έχω μπή ποτέ σε διαστημόπλοιο, έκανα μιά σχετική αίτηση στη ΝΑΣΑ αλλά απορρίφθηκε,
αυτά συμβαίνουν όταν δεν έχεις τα λεγόμενα « μέσα ».
Αυτά ως προς την ξηρά, τα δάση, τη μόλυνση του αέρα που είναι κυρίως πάνω από τις χερσαίες επιφάνειες - ιδίως τις μεγάλες πόλεις - τις μοντέρνες πόλεις με τις πολυκατοικίες και τα ρέστα. Αλλά είναι και οι θάλασσες. Κυρίως οι κλειστές θάλασσες, τις οποίες ο δαιμόνιος άνθρωπος την σύγχρονης εποχής, κατάφερε μετά κόπων και βασάνων πολλών, να τις μολύνει όσο μπορούσε περισσότερο, ρίχνοντας μέσα σ΄αυτές ότι βρισκόταν μπροστά του, από βιομηχανικά απόβλητα, μέχρι κάθε είδους σκουπίδια, αποχετεύσεις πόλεων τε και χωρίων και ότι άλλο βάλει ο νούς σας.
Υστερα από όλα αυτά που αναφέρθηκαν πιό πάνω, είχα σχηματίσει την ακράδαντη πεποίθηση, ότι αυτές οι καταστροφές που έγιναν στο περιβάλλον, στην ξηρά και στη θάλασα, θα είχαν άσχημο αντίκτυπο πάνω στην υγεία των ανθρώπων, την ίδια ιδέα είχαν βέβαια και όλοι οι ασχολούμενοι με τα θέματα αυτά. Αλλά υπήρχαν και άλλες απόψεις πάνω στα ζητήματα αυτά, και που τις παραθέτω ευθύς αμέσως. ( Αυτές οι απόψεις έχουν μείνει μέχρι τώρα κρυμμένες ερμητικά, ο απλός λαός δεν τις ξέρει ακόμα, θα του αποκαλυφθούν όταν έλθει η κατάλληλη ώρα ).
Ιδού λοιπόν τί υποστηρίζεται τώρα, σύμφωνα με τα νέα δεδομένα. Ο σημερινός άνθρωπος - κυρίως των λεγόμενων « δυτικών » χωρών, έχει γεμίσει τις πόλεις με κάθε είδους τροχοφόρα, τα περισσότερα για ιδίαν αυτού τέρψιν. Αλλά αυτά τα τροχοφόρα, έχουν την συνήθεια να βγάζουν από πίσω τους, πλήθος ευόσμων και λίαν υγιεινών αερίων, με μοναδικό στόχο τη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων που κατοικούν στις « δυτικές » αυτές πόλεις, μικρές και μεγάλες. Μάλιστα, όλοι οι υγιεινολόγοι της νέας αντίληψης με μιά φωνή, λένε ότι τα αέρια αυτά, θα μακρύνουν τη ζωή των ανθρώπων κατά είκοσι και πλέον χρόνια, δεν έχουμε παρά να καθόμαστε κοντά στα αυτοκίνητα όταν αυτά βρίσκονται « μποτιλλιαρισμένα » εν στάσει, και να εισπνέουμε με όλη τη δύναμη των πνευμόνων μας όλα αυτά που βγαίνουν απ΄ το πίσω μέρος των οχημάτων αυτών, έτσι θα εξασφαλίσουμε μακροζωϊα, αυτό τουλάχιστον μας λέει η επιστήμη. Διότι - μας λένε - το διοξείδιο του μολύβδου, το διοξείδιο του θείου και τα άλλα ευγενή αέρια, είναι ότι το καλύτερο για τον άνθρωπο, ειδικά για τους πνεύμονές του. Αυτό που βλάπτει αληθινά, είναι ο καθαρός αέρας, καίει κυριολεκτικά τους πνεύμονες.
Ακόμα, υπάρχει και κάτι άλλο που πρέπει να το λάβουμε σοβαρώς υπ΄ όψιν. Το βάδισμα κάνει πολύ κακό στην υγεία, κουράζει τους μυς των κάτω άκρων, κουράζει την καρδιά και το αναπνευστικό σύστημα, και συνεπώς πρέπει να εγκαταλειφθεί όσο γίνεται γρηγορώτερα. Και επίσης, πολύ βοηθά στον τομέα της υγείας το κάπνισμα, τα όσα γράφονται επάνω στα κουτιά των σιγαρέττων δεν είναι τίποτε άλλο παρά βδελυρές συκοφαντίες.
. Συμπερασματικά. Μην βαδίζετε, μην πηγαίνετε σε εξοχές όπου ο καθαρός αέρας θα σας βλάψει ανεπανόρθωτα. Κυκλοφορείτε μόνο με τροχοφόρο όχημα, ποτέ με τα πόδια. Ανεβαίνετε με ασσανσέρ, μην χρησιμοποιείτε ποτέ τη σκάλα, παρά μόνο αν χαλάσει το ασσανσέρ. Καπνίζετε τουλάχιστον τέσσερα πακέτα τσιγάρα την ημέρα, η μόνη ζημιά είναι τα χρήματα που θα ξοδέψετε για να τα αγοράσετε, αλλά χαλάλι τους.
Τα συμπεράσματα αυτά, μου τα είπε εντελώς εμπιστευτικά ένας διαπρεπής υγιεινολόγος - που έχει πάρει και διδακτορικό στην Ευρώπη - με την προσθήκη να μην τα κοινοποιήσω πουθενά και για κανένα λόγο, πρόκειται για κάτι σαν κρατικό μυστικό υψίστης ασφάλειας. Αλλά δεν μπορώ να κρατήσω ένα τέτοιο πράγμα μόνο για τον εαυτό μου, προέχει το καλό του συνόλου και όχι το δικό μας. Προπαντός να μην στερούμε από τους συνανθρώπους μας, ότι είναι καλό και ωφέλιμο γι αυτούς. Εξ άλλου - όπως αναφέρθηκε πιό πάνω - θα έλθει μάλλον γρήγορα η στιγμή που θα ανακοινωθούν αυτά τα συμπεράσματα από επίσημα χείλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου