ΓΕΡΟ ΝΑ' ΝΑΙ, ΚΙ ΟΤΙ ΝΑ' ΝΑΙ

Από τότε που υπάρχουν άνθρωποι στον πλανήτη αυτό, η διαιώνισή τους γινόταν όπως και των άλλων πλασμάτων που ζούσαν κι αυτά κοντά τους, με τους διαφόρους τρόπους πολλαπλασιασμού που σχετίζονται με τις ομοταξίες και τις συνομοταξίες τους. Τα ερπετά και τα πουλιά με τα αυγά τους, τα θηλαστικά με το δικό τους τρόπο που μας είναι απόλυτα γνωστός μιάς και είναι ίδιος με τον δικό μας, τα μικρόβια και τα πρωτόζωα με διχασμό του μοναδικού κυττάρου. Και τέλος πάντων, με κάποιον τρόπο έρχονται οι απόγονοι στο κάθε είδος.
Επί πολλές χιλιάδες χρόνια, ο πληθυσμός του ανθρώπινου γένους αυξανόταν με κάποιο λίγο ή πολύ μηχανιστικό τρόπο, τα παιδιά τα έφερνε η φύση και οχι βέβαια ο πελαργός, και το μόνο που επιθυμούσαν οι άνθρωποι που επρόκειτο να γίνουν γονιοί, ήταν να έφερνε ο « πελαργός » ένα παιδί κανονικής κατασκευής, χωρίς σωματικά ελαττώματα και ικανό να ανταπεξέλθει όταν μεγαλώσει, στις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της ζωής, που - ειρήσθω εν παρόδω - δεν ήσαν και τόσο μεγάλες όσο είναι τώρα με τα πολλά και πολύπλοκα προβλήματα της σύγχρονης εποχής. Αλλωστε δεν μπορούσαν με κανένα τρόπο να επηρεάσουν τα πράγματα, όλα ήσαν αποτελέσματα διαφόρων συγκυριών που δεν μπορούσαν να μπούνε κάτω από έλεγχο με καμμιά κυβέρνηση.
Φαίνεται πάντως, ότι τη θέση και τα καθήκοντα του πελαργού, ανέλαβαν από την παλαιολιθική ακόμα εποχή κάποιες γειτόνισσες που αυτοδιορίστηκαν μαίες, ελλείψει αρμόδιας και αναγνωρισμένης από το κράτος σχολής που και την εκπαίδευσή τους θα αναλάμβανε, και τα πτυχία θα χορηγούσε. Επί πολλές χιλιάδες χρόνια, αυτή ήταν η μόνη επιστημονική στήριξη που υπήρχε πάνω στο θέμα του τοκετού. ( Όπως ξέρουμε όλοι, οι αγελάδες, οι προβατίνες και τα λοιπά θηλαστικά, δεν έχουν μαμμές ούτε βέβαια μαιευτικές κλινικές, το πώς τα καταφέρνουν χωρίς καμμιά βοήθεια και συμπαράσταση, είναι απορίας άξιο. Αλλά και σε πρόσφατες εποχές, η γυναίκα πήγαινε στο χωράφι μόνη της και χωρίς συντροφιά, και επέστρεφε κρατώντας υπό μάλης ένα βρέφος που μόνη της ειχε καταφέρει να φέρει στον κόσμο, εκεί στο χωράφι της και χωρίς την βοήθεια πολλές φορές από κανέναν ).
Αλλά, με μαμμή ή χωρίς αυτήν, ο τοκετός δεν ήταν ποτέ μιά ακίνδυνη ιστορία για τις γυναίκες, το αντίθετο μάλιστα, πολλές φορές οι λεχώνες έχαναν τη ζωή τους από διάφορες επιπλοκές του τοκετού. Αντισηψία δεν υπήρχε, και ο επιλόχιος πυρετός ήταν πάντοτε επί θύραις. Ανώμαλες θέσεις του εμβρύου εμπόδιζαν την ομαλή διεξαγωγή του τοκετού, και διάφορα άλλα πράγματα έκαμναν την όλη επιχείρηση μερικές φορές πολύ δύσκολη. Και κάποιος κάπου κάποτε, έκανε μιά επέμβαση που ήταν πρωτοπορειακή. Εβλεπε ότι ένας τοκετός ήταν αδύνατον να γίνει λόγω κάποιων εμποδίων αξεπέραστων, και τότε έπαιρνε ένα μαχαίρι ή ίσως και νυστέρι - αυτό το γεγονός πρέπει να έγινε σε μιά εποχή της αρχαιότητας που δεν μπορεί να προσδιοριστεί χρονικά, στην οποία όμως περίοδο γινόντουσαν και άλλες εγχειρήσεις, επομένως θα υπήρχαν και νυστέρια -και έσχιζε την κοιλιά της γυναίκας και έβγαζε το παιδί από άλλο δρόμο. Αυτή η επέμβαση ήταν η καισαρική τομή, και ήταν η πρώτη ουσιαστική επέμβαση στην ιστορία των τοκετών μέσα στις χιλιετίες. Η καισαρική τομή γινόταν επί αιώνες μόνο πάνω σε νεκρές γυναίκες για να σωθεί το έμβρυο. Η εφαρμογή της πάνω σε ζωντανές γυναίκες πρέπει να άρχισε να γίνεται τους τελευταίους αιώνες.
Για πολλούς - μεταξύ των οποίων και ο γράφων - ο όρος « καισαρική τομή », πήρε την ονομασία του από τον Ιούλιο Καίσαρα που υποτίθεται ότι γεννήθηκε με τέτοιο τρόπο. Η αλήθεια είναι διαφορετική, και μόλις πριν λίγα λεπτά την ανακάλυψα. Ο όρος αυτός προέρχεται από το λατινικό ρήμα c a e d e r e, που σημαίνει « τέμνω », « κόβω », και επομένως θα έπρεπε να λέγεται απλώς « τομή ».
Πέρασαν και οι αιώνες αυτοί που λέγαμε, και πριν από μερικές δεκαετίες έγινε δυνατή η διαπίστωση του αν το έμβρυο που θα γεννιόταν μετά από μήνες, ήταν κανονικό ή είχε ανωμαλίες στην κατασκευή του, τέτοιες που ανάγκαζαν τους γιατρούς να διακόψουν την κύηση. Ηταν ένα πολύ σημαντικό βήμα στην πρόβλεψη της γέννησης παιδιών με σοβαρές ανώμαλίες, μέχρι τότε ή διάγνωση αυτή ήταν αδύνατη. Η μέθοδος μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάθε περίπτωση, ύποπτη ή όχι.
Και μιάς και έγινε αναφορά σε παιδιά με σοβαρές ανωμαλίες ή και τερατογενέσεις, κάτι άρχισε να μου τριβελίζει το μυαλό. Ξέρουμε ότι στην αρχαία Σπάρτη, τα παιδιά που είχαν ανωμαλίες έστω και μικρές, τα έρριχναν σε μιά καταβόθρα του Ταϋγετου, τον Καιάδα. ( Εκεί που είπε προσφάτως ένας καθηγητής του Πανεπιστήμιου της Αθήνας ότι θα πάει να πέσει - δεν ξέρω ποιά βίδα του λασκάρισε - και όπως φαίνεται, πραγματοποίησε την ιδέα του αυτή ). Εκεί λοιπόν τα έρριχναν οι άσπλαχνοι γονιοί τα παιδιά τους που ήσαν τυφλά, κουφά, ανάπηρα στα χέρια ή στα πόδια ή σε οτιδήποτε άλλο. Όμως, δεν ξέρουμε τίποτε για άλλους λαούς άλλων εποχών, τι έκαμναν σε τέτοιου είδους παιδιά, αν έκαμναν τα ίδια και τα πετούσαν σε βάραθρα σαν τον Καιάδα - πράγμα πολύ πιθανό - οπότε γιατί να κατηγορούμε μονάχα τους Σπαρτιάτες και να δυσφημούμε μόνο αυτούς ;
Αλλά ας επανέλθουμε στο θέμα μας που είναι σχετικό με τις προβλέψεις. Φτάσαμε λοιπόν αισίως και στην πρόβλεψη του φύλου του μέλλοντος να γεννηθεί παιδιού. Μερικοί θέλουν να το ξέρουν απ΄τα πριν, άλλοι προτιμούν να έχουν την s u r p r i s e την ώρα του τοκετού, έτσι τους αρέσει, κατά τον « παραδοσιακό » τρόπο. Τους φτάνει να ξέρουν ότι το παιδί θα είναι γερό, τα υπόλοιπα εν καιρώ, και κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο.
Αλλά όταν αρχίσει πρόοδος σ΄έναν τομέα, τίποτε δεν τη σταματά πιά, ολοένα και κάμνει βήματα προς τα εμπρός. ( Αν και σε κάποιες περιπτώσεις, αυτά τα βήματα οδηγούν σε δυσάρεστες ή και καταστροφικές καταστάσεις ). Επί του προκειμένου, το επόμενο βήμα ήταν να επιδιωχθεί με προσιτούς τρόπους η απόκτηση ενός παιδιού ωρισμένου φύλου που οι υποψήφιοι γονιοί επιλέγουν.
Αυτό είναι απόλυτα εφικτό, δεν ξέρω όμως αν είναι αληθινά χρήσιμο. Όπως δεν είναι χρήσιμο το να δημιουργείς πανομοιότυπους απογόνους με τη γνωστή μέθοδο της κλωνοποίησης. Με την οποία θυμάστε όλοι ότι πήραν ένα κύτταρο από το δέρμα μιάς προβατίνας εκεί ψηλά στη Σκωτία και το εμφυτέψανε στη μήτρα της, χωρίς να καλέσουν ένα κριάρι να συμβάλει στην όλη διαδικασία - στο χασάπη τα κριάρια ! - με αποτέλεσμα να γεννηθεί μιά αμνάδα, η Ντόλλυ, πανομοιότυπη με τη μητέρα της, που όμως γέρασε πρόωρα στα δυό χρόνια της αντί στα δέκα και πάει για σύνταξη. Απ΄αυτούς τους κλωνοποιημένους απογόνους υποτίθεται ότι θα προκύπτουν μεγαλοφυϊες κατά σωρούς ή σοφοί ή δυνατοί ή οτιδήποτε άλλο, κάτι που όμως « δεν μας βγαίνει », γιατί παρεμβάλλονται πολλοί άλλοι παράγοντες που μας χαλούνε τα σχέδια.
Αυτή τη βδομάδα, μέγας σάλος ξεσηκώθηκε με τα προς πώλησιν ωάρια ωραίων γυναικών που προέρχονται από τον κόσμο της μόδας και που θα τα πουλάνε εις πάντα ενδιαφερόμενον, αρκεί να καταβάλει το ανάλογο χρηματικό ποσό.Το μήνυμα πέρασε στο Ιντερνέτ - που στα ελληνικά ονομάζεται διαδίκτυο - και κάποιοι, λίγοι στην αρχή, ζήτησαν να προμηθευτούν κάποια τέτοια ωάρια, που αναμένεται ότι θα φέρουν στον κόσμο πολύ όμορφα παιδιά. Αλλά, λησμονιέται ένα ουσιώδες πράγμα : Οι απόγονοι δεν μοιάζουν πάντοτε ή και συχνά στις μητέρες τους που έχουν τα σχετικά ωάρια, αλλά σε άλλους προγόνους, τα γονίδια των οποίων υπάρχουν στα εν λόγω ωάρια. Ετσι, αντί να μας προκύψει μια καλλονή τύπου Αφροδίτης της Μήλου, είναι δυνατόν να έχουμε μια κακάσχημη κοπελλίτσα που θα μοιάζει με τη γιαγιά ή την προγιαγιά της, ή στον προπάπο του άνδρα ο οποίος δυστυχώς ήταν άσχημος. Και τότε δεν θα ξέρουμε πού να πάμε να κρυφτούμε.