ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΙΤΡΙΝΩΝ

Επρεπε να το ακούσουμε κι αυτό το πράγμα, το είπαν στα δελτία των ειδήσεων προχθές στην τηλεόραση. Ηταν μιά ιστορία εξαιρετικά απίθανη, και όμως απόλυτα αληθινή μέχρι κεραίας. Και έλεγε τα εξής απόλυτα συνηθισμένα στις δυτικές χώρες, και εξόχως ασυνήθιστα - ίσως και μοναδικά - σε άλλες χώρες, όπως του λεγόμενου τρίτου κόσμου, ή της Κίνας. Και ακριβώς στην Κίνα, τη χαώδη αυτή χώρα του ενός δισεκατομμυρίου και διακοσίων πενήντα εκατομμυρίων κατοίκων, έλαβαν χώρα τα γεγονότα.
Και τί είπαν στα δελτία των ειδήσεων ; Ότι καταδικάστηκε ένας Κινέζος κάπου τριανταοκτώ μέχρι σαράντα χρόνων - δεν θυμάμαι την ακριβή ηλικία του - σε θανατική ποινή από κινεζικό δικαστήριο, για κάποιες ποινικά κολάσιμες πράξεις που είχε κάνει. Και ποιές ήσαν αυτές οι παραβάσεις του κοινού ποινικού δικαίου ; Ούτε λίγο, ούτε πολύ, εξήντα επτά φόνοι και εικοσιτρεις βιασμοί γυναικών, μάλιστα αυτά τα μικροαδικήματα τον οδήγησαν στην εσχάτη των ποινών, που είναι η εκτέλεση του καταδικασθέντος με περίστροφο ή άλλο τρόπο τουφεκισμού. Ισως με τον παλιό τρόπο, με το εκτελεστικό απόσπασμα.
Τον άνθρωπο τον παρουσίασαν στις τηλεοπτικές οθόνες, είναι ένας συνηθισμένος τύπος Κινέζου. Κάπως κίτρινος στο δέρμα, λοξά μάτια, ίσια μαλλιά. Όταν τον ρώτησαν οι δημοσιογράφοι, γιατί έκανε αυτές τις πράξεις, είπε ότι του ερχόταν παρορμητικά η διάθεση να τις κάνει. Και κάθε φορά που έκαμνε ένα φόνο ή ένα βιασμό, του ερχόταν αμέσως η ακατανίκητη διάθεση να κάνει αμέσως μιά παρόμοια πράξη και πάλι.
Υπάρχει τίποτε το πρωτότυπο σ΄αυτές τις πράξεις που έκανε ο αξιοσέβαστος αυτός πολίτης της πολυανθρωπότερης χώρας του κόσμου ; Δεν έχουν ακουστεί παρόμια πράγματα να έχουν συμβεί και σε άλλες χώρες του κόσμου, εκεί που οι άνθρωποι δεν είναι κίτρινοι και σχιστομάτηδς, αλλά άσπροι ή μαύροι με ίσια μάτια ; Ασφαλώς και ναι, τακτικά ακούμε ειδήσεις που μας αναφέρουν τέτοια πράγματα, μάλιστα και στη χώρα μας - και μάλιστα και στην πόλη μας - έχουν συμβεί παρόμοιες ιστορίες στο παρελθόν.
Εχουμε σχετικά πρόσφατα παραδείγματα από την Ευρώπη, την Αμερική και γενικά όλες τις δυτικού τύπου χώρες. Θα θυμίσουμε λίγες απ΄αυτές τις περιπτώσεις. Τον Αγγλο εκείνο γιατρό της βόρειας Αγγλίας, κάπου κοντά στο Λίβερπουλ, που είχε δολοφονήσει κάποιες δεκάδες ασθενών του, με σκοπό όμως ιερό : Να κληρονομήσει τις περιουσίες τους, αφού πριν τους στείλει εις τας αιωνίους μονάς, φρόντιζε να τους βάζει να κάμνουν διαθήκες, με τις οποίες τον όριζαν σαν μοναδικό κληρονόμο της περιουσίας τους. Κάτι ανάλογο είχε γίνει και στη χώρα μας με τη γνωστή « εταιρεία δολοφόνων » του δικηγόρου Παπαδόπουλου, που έστειλε στον άλλο κόσμο κάμποσους ηλικιωμένους, που τους έβαζε να κάνουν παρόμοιες διαθήκες, η πλαστογραφούσε διαθήκες δήθες δικές τους. Και εδώ επρόκειτο για τον γνωστό οικονομικό λόγο που κάμνει πολλούς ανθρώπους να βρίσκουν τρόπους να κερδίζουν χρήματα με οποιουσδήποτε αθέμιτους τρόπους.
Η περίπτωση όμως του Κινέζου μας, δεν ανήκει στις παραπάνω περιπτώσεις. Ο λοξομάτης αυτός, δεν είχε να κερδίσει τίποτε από αυτά που έκαμνε, πλην της πρόσκαιρης ευχαρίστησης που μπορεί να δίνει ένας βιασμός. Οικονομικά κίνητρα δεν υπήρχαν καθόλου, μονάχα η έντονη ανάγκη να διώχνει απ΄το μάταιο αυτό κόσμο, πολλούς από τους κίτρινους συμπατριώτες του. Είχε βέβαια πέσει ο άνθρωπος σε φτώχεια μεγάλη, αλλά δεν σκέφτηκε ούτε για μιά στιγμή να αποκομίσει κέρδη οικονομικά από τη δραστηριότητά του αυτή.
Υπάρχει όμως και μιά άλλη κατηγορία ανθρώπων που επιδίδονται σ αυτού του είδους τις κολάσιμες ποινικά δραστηριότητες, εκτός από τις οικονομικά επωφελείς. Πρόκειται για τους γνωστούς « καθ΄ έξιν εγκληματίες », ή αλλοιώς « κατά συρροή εγκληματίες ». Αυτούς που σε παλιότερες εποχές ονομάζαμε στη χώρα μας « δράκους ». Που από καιρό σε καιρό, έκαμναν την εμφάνισή τους και σε περιοχες της χώρας μας, και για τους οποίους λίγο ή πολυ, είναι γνωστά στο πλατύ κοινό αρκετά πράγματα.
Οι άνθρωποι αυτοί, έχουν κάποιο ψυχολογικό - αλλά όχι ψυχικό - πρόβλημα. Κάτι τους έχει συμβεί σε μικρή ηλικία, κάτι που έχει τραυματίσει την ψυχική τους κατάσταση. Ολοι αυτοί δολοφονούν γυναίκες, και συνήθως γυναίκες « ελευθερίων » ηθών, κοινώς του πεζοδρομίου. Πολλές φορές, εχουν αναμνήσεις από τη συμπεριφορά της μητέρας τους, όταν αυτοί ήσαν σε μικρή ηλικία, όχι όμως τόσο μικρή για να μην καταλαβαίνουν τί έκαμναν οι μητέρες τους. Επειδή δεν είναι δυνατό να σκοτώσουν τη μητέρα τους, αρκούνται στο να σκοτώνουν γυναίκες που ασκούν αυτού του είδους το επάγγελμα, το λεγόμενο « αρχαιότερο » επάγγελμα.» στον κόσμο. ( Αν και φαίνεται ότι δεν αληθεύει αυτό ).
Εχουμε και το παράδειγμα του Ρώσου από το Ροστώβ, που πριν από καμμιά δεκαριά χρόνια, σκότωσε μέσα σε δάσος της νότιας Ρωσίας, κάπου πενήντα και πάνω ανθρώπους, σχεδόν όλους άντρες. Σε αντίθεση με τους συνηθισμένους κατά συρροή εγκληματίες, που σκοτώνουν - όπως είπαμε - μόνο γυναίκες. Ο Ρώσος όμως αυτός, προτιμούσε τους άντρες, ίσως επειδή θεωρούσε ότι το κρέας τους είναι πιό νόστιμο, καθώς ο καλός αυτός άνθρωπος, είχε την μεγάλη αδυναμία στο να τρώει ανθρώπινο κρέας. Κάποτε όμως πιάστηκε, και οι κακοί δικαστές του Ροστώβ, τον καταδίκασαν στην εσχάτη των ποινών. Που την εκτέλεσε ένας άλλος κακός Ρώσος αστυνομικός, με μιά σφαίρα στο κεφάλι ο άκαρδος.
Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι τύποι, που ασχολούνται με φόνους και άλλα τέτοια πράγματα, που ούτε οικονομική ωφέλεια παρέχουν, ούτε και υπάρχει σ΄αυτους κάποια ψυχολογική ανωμαλία. Πρόκειται για καθ΄όλα φυσιολογικά άτομα, κατά κανόνα άντρες, που σκοτώνουν άλλους ανθρώπους, έτσι για να περάσει η ώρα τους, για « πλάκα » όπως θα λέγαμε στην ελληνική αργκό. Το φαινόμενο αυτό είναι βέβαια εξαιρετικά σπάνιο, ελάχιστες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί, και μάλλον οφείλονται αυτές οι πράξεις σε εκδηλώσεις σαδισμού. Μιά τέτοια περίπτωση, είδαμε στην τηλεόραση πριν λίγες μέρες. Επρόκειτο για μιά ταινία με τον τίτλο « B a d l a n d s », που στηρίχτηκε σε αληθινά περιστατικά που έλαβαν χώραν στην πολιτεία της Νότιας Ντακότα των Ενωμένων Πολιτειών το 1959. Ενας τέτοιος τύπος, παρουσιάστηκε πρόσφατα και πάλι στις Ενωμένες Πολιτείες, που με την καραμπίνα του έβαζε στο στόχαστρο και σκότωνε ανυποψίαστους πολίτες κοντά σε πρατήρια υγρών καυσίμων. Ετσι, για να εξασκείται στη σκοποβολή, ίσως να ήθελε να συμμετάσχει στους σκοπευτικούς αγώνες της προσεχούς Ολυμπιάδας της Αθήνας
Όλα αυτά όμως και άλλα παρόμοια, τα ακούμε να γίνονται μόνο στο Δυτικό κόσμο, δεν είχε ακουστεί τίποτε παρόμοιο έξω από την πολιτισμένη Δύση. Εκτός από τον πρόεδρο της Κεντρικοαφρικανικής δημοκρατίας, που έτρωγε τακτικά μικρά παιδιά, που αφού τα σκότωνε, τα διατηρούσε στην κατάψυξη επί πολύ καιρό. Δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομά του, έχει περάσει πολύς καιρός από τότε, ήταν η εποχή που πρόεδρος στη γειτονική Ουγκάντα ήταν ο τέως λοχίας του Βρεττανικού στρατού Ιντί Νταντά Αμίν, αυτόν θα τον θυμόσαστε πιστεύω.
Αλλά νά που και οι εκτος του Δυτικού κόσμου άνθρωποι, θέλουν να ακολουθήσουν τα δυτικά πρότυπα. Πιθανόν λόγω της παγκοσμιοποίησης, που βέβαια, δεν αφορά μόνο την παγκόσμια οικονομία, αλλά και άλλους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Και αναφέρθηκε πιό πάνω, η ιστορία του Κινέζου με τους εξηνταεπτά φόνους και τους εικοσιτρεις τρεις βιασμούς, ένα πολύ αξιόλογο νούμερο για τα εκτός Δύσης εγκληματολογικά χρονικά. Και που μπορεί να αποτελέσει μιά απαρχή παρόμοιων πραγμάτων και για τα επόμενα χρόνια, ο σκο-πός ήταν να μην γίνει η αρχή, κατόπιν γίνεται μόδα.
Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, ο καθυστερημένος αυτός Ασιάτης, ξεπέρασε τους κλασσικούς Ευρωπαίους και Αμεrικανούς σπεσιαλίστες του είδους του. Τον νεαρό λ,χ. από την Βόρεια Αγγλία, και συγκεκριμένα από την κομητεία του Γιορκσάϊρ, που είχε δολοφονήσει δε-κατρεις γυναίκες, και που « έφαγε » δεκατρείς φορές ισόβια. Και ο οποίος είχε δηλώσει στη δίκη του, ότι αν τον άφηναν - πράγμα απολύτως αδύνατον - ελεύθερο οι δικαστές, θα ξανάρχιζε και θα συνέχιζε το θεάρεστο έργο που είχε ξεκινήσει νωρίτερα.
Ενας άλλος Αγγλος - το έχει φαίνεται η ράτσα - ο Κρίστι της δεκαετίας του 1950, ( καμμιά συγγένεια με τη « μητέρα » του Ηρακλή Πουαρώ, του διάσημου ήρωα της συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων Άγκαθα Κρίστι ), είχε σκοτώσει δεκαεπτά γυναίκες. Και κάτι το αξιοπερίεργο : Είχε θάψει τα πτώματά τους μέσα στους τοίχους του σπιτιού όπου εμενε, τις είχε δηλαδή « εντοιχίσει ». Ισως να είχε διαβάσει ο άνθρωπος το διήγημα του Εντγαρ Αλλαν Πόε « Το βαρέλι του Αμοντιγιάδο », όπου εντοιχείζεται από το δολοφόνο ζωντανός αλλά μάλλον αναίσθητος, ο άνθρωπος που ο φονιάς του τον είχε χτυπήσει νωρίτερα, αν θυμάμαι καλά.
Ο Κρίστι αυτός πιάστηκε σαν ύποπτος, όταν ένα σούρουπο στο Λονδίνο, τριγύριζε το σπίτι όπου είχε εντοιχείσει τα θύματά του, από τον φύλακα αστυνομικό που ήξερε την περιγραφή του δράστη από αφηγήσεις των γειτόνων. Γνωστό κι αυτό, ο δράστης επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, για να δεί μήπως άφησε τίποτε ίχνη του που μπορούν να τον προδώσουν. Και κατόπιν σκληρής ανάκρισης, ομολόγησε την ενοχή του και οδηγήθηκε στην κρεμάλα, ήταν ένας ακόμα κατά συρροή εγκληματίας.
Πριν από τέσσερα χρόνια, πιάστηκε ένας Κολομβιανός, που είχε σκοτώσει εκατόν σαράντα παιδιά, αυτός ήταν ο επίσημος απολογισμός της δράσης του. Αλλά πολλές δεκάδες παιδιά στο γειτονικό Εκουαδόρ, είχαν δολοφονηθεί τον καιρό εκείνο, και ήταν σχεδόν βέβαιο, ότι και αυτά ήσαν θύματα του ίδιου « ανθρώπου ». ( Τον έβαλα σε εισαγωγικά, για ευνόητους λόγους ). Το πολύ περίεργο στην υπόθεση αυτή, ήταν ότι τα θύματα ήσαν παιδιά και όχι γυναίκες ελευθερίων ηθών. Δεν μάθαμε ποτέ για ποιό λόγο επέλεγε ο τύπος αυτός τα θύματά του ανάμεσα αποκλειστικά σε παιδιά.
Ένα άλλος πρόσφατος εγκληματίας κατά συρροή, παρουσιάστηκε στις Πολιτείες - χώρο όπου πολλοί απ΄αυτούς τους τύπους παρουσιάζονται - που είχε στο « ενεργητικό » του πάνω από σαράντα - ή μήπως ήσαν εκατόν σαράντα ; - φόνους γυναικών, ανήκει δηλαδή στην κατηγορία εκείνων που σκοτώνουν γυναίκες του πεζοδρομίου, που είναι έτσι κι αλλοιώς δυστυχισμένα πλάσματα, και έρχονται και κάποιοι ανεγκέφαλοι και τις στέλνουν στον άλλο κόσμο. Με την ευκαιρία, αξίζει να αναφέρουμε τα λόγια του Ιησού Χριστού προς τους Φαρισαίους : « Οι πόρνες πηγαίνουν πριν από εσάς στη βασιλεία των ουρανών ».
Μέχρι τώρα, δεν είχαν ακουστεί τέτοια πράγματα στην Κίνα. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν πράγματι δεν υπήρχαν τέτοιες ιστορίες, ή μήπως υπήρχαν και τις απέκρυπταν. Ισως να υπήρχαν, αλλά, το καθεστώς δεν επέτρεπε τη διαρροή των πληροφοριών αυτών. Με την σχετική φιλελευθεροποίηση της Κίνας σε πολλούς τομείς, πιθανόν να αρχίσουν να αποκαλύπτονται και τέτοιες υποθέσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ο άνθρωπος είναι κακός, πολύ κακός. Σε όλες τις εποχές, και σε όλα τα πλάτη και μήκη της γής. Πού φυσικό θα ήταν, να μην αποτελούν εξαίρεση και χώρες στις οποίες δεν είχαμε την παραμικρή υποψία ότι συμβαίνουν αυτού του είδους τα πράγματα. Ή ίσως, ήλθε και η σειρά και των Κινέζων να μπούν στο πνεύμα της παγκοσμιοποίησης, και να ακολουθήσουν τα ρεύματα που επικρατούν στη Δύση.