Ο " HOMO AMERICANOTROPUS "

Ξέρουμε όλοι ότι η λέξη « h o m o » στα λατινικά, σημαίνει « άνθρωπος ». Μας λένε λ.χ.οι παλαιοντολόγοι, ότι ο « h o m o e r e- c t u s », ήταν το πρώτο είδος του ανθρώπου που περπατούσε « όρθιος », αυτό σημαίνει το « e r e c t u s ». ( Αν και ποτέ δεν βρήκαν στα παλαιοντολογικά ευρήματα κάποιον τέτοιον άνθρωπο που να περπατούσε όρθιος, ενώ πρωτύτερα πήγαινε με τα τέσσερα, ήταν ένα είδος δηλαδή γαϊδουριού που πήγαινε με τέσσερα πόδια, ενώ τώρα είναι το ίδιο πάλι « γαϊδούρι » - όχι πάντοτε, όχι όλοι βέβαια - που περπατάει με τα δύο πόδια ). Αργότερα μας προέκυψε ο « h o m o N e-
a n d e r t h a l i s », δηλαδή ο άνθρωπος του Νεάντερνταλ, ο άνθρωπος του Κρομανιόν και τέλος ο « h o m o s a p i e n s », δηλαδή ο άνθρωπος ο έμφρων, ο άνθρωπος ο σοφός. ( Το κατά πόσον είναι πραγματικά « σοφός », θα το κρίνετε εσείς αγαπητοί μου, κάτι θα ξέρετε επί του προκειμένου ).
Τέλος πάντων, φτάσαμε και στο επίπεδο του άνθρωπου του σοφού, έτσι μας λένε και είμαστε υποχρεωμένοι να τους πιστεψουμε, βιολόγοι είναι, χρόνια σπουδάσανε αυτή την επιστήμη, επιτρέπεται να αμφισβητούμε τις απόψεις τους ; Και αφού μείναμε σ΄αυτήn την κατάσταση του σοφού ανθρώπου επί χιλιάδες χρόνια, ήλθε η ώρα να αλλάξουμε πορεία, να πάμε σε άλλου είδους « άνθρωπο », ίσως πιό « σοφό », ίσως πάλι εντελώς άσοφο.
Είχαμε αναφερθεί σε ένα άλλο είδος ανθρώπου σε άλλη περίπτωση, του h o m o a n g l o p h o n u s, του ανθρώπου του μέλλοντος αιώνος, που θα μιλά μόνο αγγλικά, που θα έχει τη γλώσσα αυτή σαν μητρική. Που θα μπορεί να συννενοείται με όλους τους ανθρώπους σε όλα τα πλάτη και μήκη της γής. Που θα έχει μιά μόνο κουλτούρα, έναν τρόπο σκέψης, έτσι περίπου τα είχαμε πεί. Αλλά εκτός από h o m o a n g l o p h o n u s, φαίνεται ότι θα έχουμε
ταυτόχρονα και τον συγγενή του τύπο, τον h o m o a m e r i c a n o- t r ο p u s.
Μπά, και ποιός είναι αυτός ο νέος τύπος ανθρώπου ; Δεν χρειάζεται να μακρυγορήσουμε πάνω στο θέμα, η ίδια η λατινογενής έννοια της λέξης, μας το λέει όλα. Πρόκειται για τον ανθρωπο που έχει τους τ ρ ό π ο υ ς, δηλαδή τη συμπεριφορά του Αμερικανού, τη σκέψη του Αμερικανού και ότι άλλο συνοδεύει αυτή την έννοια.
Μιά διευκρίνιση είναι απαραίτητη. Όταν εδώ μιλάμε για Αμερικανούς, δεν εννοούμε τους κατοίκους της Γής του Πυρός, που ανήκει εξ ημισείας στην Αργεντινή και τη Χιλή και είναι το νοτιότερο τμήμα της ξηράς, κοντά στην Ανταρκτική όπου αιώνιοι είναι οι πάγοι. ( Μέχρι να λυώσουν από το φαινόμενο του θερμοκηπίου, και πλημμυρίσουν όλες τις χαμηλές περιοχές του πλανήτη μας ). Μιλάμε για τους κατοικούντες τις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που δεν κατοικούνται από γηγενείς Αμερικανούς όπως ξέρουν όλοι, αλλά από αποίκους που πηγαν εκεί από ολόκληρο τον κόσμο να βρούνε μιά καλύτερη ζωή.
Σ΄αυτή τη χώρα, όλα πήγαιναν όμορφα κι ωραία, μέχρι κάποια εποχή. Κι αυτή η εποχή, ήταν το τέλος του δέκατου ένατου αιώνα και η αρχή του εικοστού. Υστερα, τα πράγματα άρχισαν λίγο λίγο να χαλάνε. Τί μεσολάβησε για να γίνει αυτή η αλλαγή ; Λοιπον, αυτό που συνέβη, ήταν μιά αλλαγή επιδιώξεων, μιά μανία γιά ταχυπλουτισμό, τ ο λεγόμενο « κυνήγι του δολλαρίου », το « d o l l- a r ’s h u n t i n g », αυτό τα άλλαξε όλα.
Αυτό το κυνήγι του δολλαρίου, είναι κάτι που σου απορροφά όλη την ικμάδα του είναι σου, υπάρχεις μόνο γι αυτό. Και γιατί τόσο μεγάλο κυνήγι ; Για να έχεις όλες τις ανέσεις που σου προσφέρουν οι σύγχρονες τεχνολογίες, πώς θα τις αποκτήσεις αυτές αν δεν έχεις την τσέπη σου γεμάτη με δολλάρια, πολλές καταθέσεις σε τράπεζες - πάλι σε δολλάρια - και πολλές μετοχές, που για να τις πάρεις πρέπει να δώσεις πολλά δολλάρια ;
Αλλά για να έχεις επιτυχία στο κυνηγητό αυτό του δολλαρίου, θα έχεις και τις βλαβερές συνέπειες του κυνηγιού αυτού. Αρχικά εμφανίζεται το άγχος, που είναι παρόν κι αξούριστο σε κάθε καταπίεση ψυχική που επιβάλλουμε στον εαυτό μας. Και το κυνήγι αυτό προκαλεί μεγάλη ψυχική καταπόνηση, άρα πολύ άγχος. Και ποιά είναι λοιπόν τα αποτελεσματα του άγχους ; Κακή ψυχική κατάσταση, εύκολη κόπωση, άσχημος ύπνος και πολλά άλλα.
Υστερα τους ήλθε η μανία του υπερκαταναλωτισμού. Βρε παιδιά, τόσα πράγματα κυκλοφορούν στην πιάτσα, δεν πρέπει να τα αγοράσουμε, γι αυτό δεν τα έχουν στις βιτρίνες ; Ολο και κάπου θα μας χρησιμέψουν, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Να πάρουμε κι αυτό, να πάρουμε κι εκείνο, να πάρουμε κι ένα εξοχικό στην εξοχή, να αλλάξουμε και το αυτοκίνητο, έχει πολλά χρόνια που το αγοράσαμε, δεν τραβά πιά. Πρέπει να αλλάξουμε και σπίτι, αυτό στο οποίο μένουμε, που το αγοράσαμε με τόσες χιλιάδες ντάλλαρς, δεν μας κάνει πιά, θα πάρουμε ένα πολύ μεγαλύτερο, να μπορούμε να κυκλοφορούμε άνετα, όχι να στριμωχνόμαστε μέσα σε διακόσιες τετραγωνικές γυάρδες Αν τώρα δεν μπορούμε να τα αποκτήσουμε όλα αυτά με το εισόδημα που έχουμε, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι. Να κάνουμε και μιά δεύτερη εργασία που θα μας δώσει έναν μισθό επί πλέον. Να συγκροτήσουμε μιά συμμορία και να αρχίσουμε να κάνουμε « εράνους » για συλλογή δολλαρίων.
Ετσι, αναγκαζόμαστε να κάνουμε πολλές ώρες πέραν των κανονικών. Και εκεί που είμαστε πρέπει και να τρώμε. Αλλά τι θα φάμε ;
Ευτυχώς που κάποιοι μας έχουν έτοιμες τροφές, χατ ντογκς - που σημαίνει « καυτοί σκύλοι », αλλά δεν πρόκειτα για σκύλους είναι σάντουϊτς με ήκιστα υγιεινά συστατικά - είναι και άλλες έτοιμες τροφές παρόμοιες, με τις οποίες θα περάσουμε τη μέρα μας. Και στα ενδιάμεσα, θα μασσάμε τσίκλες για να περνά η ώρα και για να σπάζει λίγο το στρες που έχουμε, μπορείς να κυνηγάς συνεχώς και ακαταπαύστως δολλάρια και να μην έχεις στρεςς ;
Αυτές οι τροφές που γίνονται με ένας Θεός ξέρει τι υλικά - παχειά κρέατα και άλλα τέτοια, δεν είναι βέβαια και οι πιό υγιεινές που υπάρχουν στον κόσμο. Πρόσφατα, αμερικανοί διαιτολόγοι, ανακοίνωσαν ότι οι μέσοι και χαμηλόμισθοι αμερικανοί, έχουν τη χειρότερη διατροφή από όλους τους λαούς της γής. ( Εξαιρούνται βέβαια οι πληθυσμοί των υπανάπυτυκτων χωρών που δεν έχουν καθόλου να φάνε, συνεπώς δεν εχουν ανθυγιεινές τροφές, αφού δεν έχουν καθόλου τροφές ).
Υστερα απ΄αυτά και την γιγαντιαία ανάπτυξη της βιομηχανίας και του πλούτου, ήλθε ένα απόγευμα του 1929, που κατέρρευσε διά μιάς το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, που ως γνωστόν βρίσκεται στην οδό Γουώλ στρήτ και είναι ένα από τα πιό « αμαρτωλά » μέρη του κόσμου. Και καθώς κατέρρευσε αυτό, εν μιά νυκτί κατέρρευσε και όλη η παγκόσμια οικονομία, είχε φτάσει η Αμερική να είναι το οικονομικό κέντρο του κόσμου, και κάθε ανατροπή της οικονομικής κατάστασης των Ενωμένων Πολιτειών, είχε παγκόσμιες συνέπειες, όπως γίνεται με το φαινόμενο του ντόμινο, που κάμνει ότι γειτονεύει να πέφτει, και να παρασύρει το διπλανό του και εκείνο το παραδιπλανό του κ.ο.κ. Η παγκόσμια εκείνη κρίση - που είχε άμεση σχέση με το κυνήγι του δολλαρίου - κράτησε περίπου επτά - οκτώ χρόνια, και η εξαθλίωση που έπεσε σε όλους τους λαούς - πλην της τότε Σοβιετικής Ένωσης που ήταν έξω απ΄ το σύστημα της ελεύθερης αγοράς - ήταν πολύ μεγάλης διάρκειας, όπως ήταν και η ανεργία που απλώθηκε από τις Πολιτείες στον υπόλοιπο κόσμο.
Αυτό συνέβη - όπως είπαμε - τη δεκαετία του 20, τον καιρό δηλαδή που η χώρα αυτή γέμισε από πλήθος από συμμορίες, που έκαμναν εμπόριο ποτών -υπήρχε ποτοαπαγόρευση τότε- και οι συμμορίες αυτές έδιναν μάχες μέσα στους δρόμους η μία εναντίον της άλλης, ένας αδυσώπητος πόλεμος είχε ξεσπάσει για τη επικράτηση της μιάς ή της άλλης συμμορίας. Και όλα αυτά βέβαια, για έναν και μόνο σκοπό, την απόκτηση δολλαρίων, πολλών δολλαρίων, όσο γινότανε πιό πολλών.
Από τις συμμορίες αυτές, πήγαμε στην Αμερικανική Μάφια -ο τόνος στην προπαραλήγουσα παρακαλώ - που τρομοκράτησε την Αμερική και την τρομοκρατεί ακόμα με τους Σιτσιλιάνους νονούς και το σόϊ τους, αυτούς τους αξιαγάπητους ανθρώπους που αγαπούν πάρα πολύ τη μαμά τους και θυσιάζονται γι αυτήν. ( Για τους Ιταλούς, και κυρίως για τους νότιους, που μάλλον είναι ελληνικής καταγωγής από τις αρχαίες Αθηναϊκές και Σπαρτιατικές αποικίες - η μητέρα τ ο υ ς, όχι οι μητέρες των άλλων, είναι το ιερώτερο πράγμα στον κόσμο, πολύ γνωστό είναι και το ιταλικό ρητό : « T u t t e l e d o n n e s o n ο
p u t t a n e, m a m i a m a m m a, é u n a s a n t a ». Προτιμώ να μην μεταφράσω αυτή τη φράση για ευνόητους λόγους, όσοι ξέρουν λίγα ιταλικά - ο γράφων ξέρει ατελώς αυτή τη γλώσσα - θα καταλάβουν εύκολα το νόημά της.
Στις Ενωμένες Πολιτείες με το απηνές κυνηγητό του δολλαρίου, ήταν φυσικό να αναπτυχθούν πολλά παθολογικά φαινόμενα στην κοινωνία. Διαφθορά στους πολιτικούς - κυρίως σε τοπικό επίπεδο - διαφθορά στην αστυνομία, αύξηση μεγάλη της εγκληματικότητας, ακόμα και της παιδικής, πτώση των πνευματικών αξιών που κάποτε υπήρχαν στην Αμερική του Μαρκ Τουαίν, του Λονγκφέλλoου, του Σταϊμπεκ και πολλών άλλων. Πτώση της κινηματογραφικής τέχνης που εκεί είχε φτάσει κάποτε στο ζενίθ της, και όλα αυτά, χωρίς να πάψουν οι φυλετικές διακρίσεις κατά των μαύρων - ένα είδος ναζιστικής νοοτροπίας - και χωρίς να πάψουν να υπάρχουν οι πάμφτωχοι, που αποτελούν το είκοσι τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού, αίσχος για μιά τόσο πλούσια χώρα.
Όλα αυτά, ήταν πολύ φυσικό, με τον μιμητισμό που ακολουθούν οι Ευρωπαίοι τις τελευταίες δεκαετίες, να τα αντιγράψουν όσο καλύτερα μπορούσαν, και να φτάσουν κι αυτοί σε εξόντωση κάθε πνευματικής κληρονομιάς που είχαν επί αιώνες πολλούς. Να σταματήσουν τα Ευρωπαϊκά πρότυπα να εμπνέουν τους κατοίκους της γριάς αυτής ηπείρου, να παρατήσουν τις εθνικές κληρονομιές τους - όσοι τις κρατούν, θα τις παρατήσουν σύντομα - και να καταληφθούν από το σύγχρονο πνεύμα του υλισμού, που προσπαθησε να επιβάλει ο Κάρολος Μαρξ, αλλά το επέτυχαν τελικά οι αντίπαλοί του.
Αυτή είναι η σύγχρονη Βαβυλώνα που φαίνεται να υποnνοεί το Βιβλίο της Αποκάλυψης, από εκεί έρχονται και θα εξακολουθήσουν να έρχονται τα μεγαλύτερα κακά στον δυστυχισμένο ούτως ή άλλως κόσμο μας. Και ένας Θεός ξέρει, πού θα πάει αυτή η κατάσταση.